Soms komt de economische crisis wel heel erg dichtbij. Gisteren hoorde ik dat mijn oud-werkgever Hollandia maandag faillissement heeft aangevraagd. Vier jaar lang, van 1999 tot 2003, werkte ik voor de uitgeeftak van deze drukkerij uit Heerhugowaard.

Ik was er redacteur van Expovisie (en het later opgeheven Festivak) en vanaf 2000 hoofdredacteur van Quality in Meetings (QM). Via deze weg (mailtjes komen vast niet aan) wil ik mijn meest naaste collega’s van toen, Judith Munster en Edwin Nunnink, veel sterkte wensen in deze onzekere tijden.

(more…)

Ik ben dol op cocktails, maar de vraag is of ik ze zelf kan maken. Gisteren waagde ik een poging tijdens de Twitterazzi Pow-Wow in Seats2meet.com Utrecht. Met mijn Blue Monday won ik helaas niet de prijs voor de beste twittercocktail, maar hij smaakte prima. Marguerite Efdé legde mijn recept op video vast. Wat vinden de alcoholische experts van mijn creatie?

Twee maanden sta ik inmiddels op eigen benen. Hard gewerkt, voor diverse opdrachtgevers. Met als gevolg dat mijn blogserie over het zelfstandig ondernemerschap er even bij inschoot. Na de berichtgeving over mijn aanmelding bij de KvK, gevolgd door een lijst met drie vuistregels voor ondernemers, werd het een beetje stil. Te druk met lopende zaken om te bloggen over het grotere geheel. Vandaag pak ik de draad weer op. Onderwerp: de hausse aan zzp’ers, waar allerlei bedrijven (waaronder Telfort, zie het plaatje en lees verder voor de uitleg) op inspringen. Maar er is ook een keerzijde…

(more…)

Gespot in Slotervaart: een bord dat jongeren verbiedt om ‘tegen de muur te ballen’. Wat me deed glimlachen is natuurlijk het woord ‘ballen’, dat het serieus bedoelde verbod in één klap ludiek maakt. En wijst dit bord er tegelijk niet indirect op dat er blijkbaar te weinig trapveldjes zijn in dit deel van mijn wijk?

“Zie mij, hoor mij, lees mij, volg mij.” Die kop staat boven het essay ‘Homo Twitterens’ van mediachef Wilma de Rek in de Volkskrant van afgelopen zaterdag. Ze trekt een dwarsdiagonaal door het tv-programma Pauw & Witteman en de microblog Twitter om te concluderen dat we allemaal ijdel zijn, en dat dat een beetje zielig is. Inderdaad, ijdel zijn we allemaal. Wilma de Rek ook, want waarom was ze anders journalist geworden en had ze dat paginavullende essay geschreven? Maar ook digibeten zijn ijdel, net als mensen die níet komen opdraven in discussieprogramma’s op tv. Die vinden wel weer wat anders: ze hebben het hoogste woord in de kroeg, staan in de spits van hun voetbalteam of zitten in de lokale politiek danwel het bestuur van de zwemclub. Niks nieuws onder de zon. Toch ziet De Rek een verschil: “De moderne mens creëert zijn moderne ik nauwelijks meer thuis, met zijn familie en vrienden, maar bouwt in de publieke ruimte aan een soort schijnversie van zichzelf. Het circus der ijdeltuiten draait op volle toeren – en meedoen is de norm.”

(more…)

“Het systeem is echt kapot, we staan aan de afgrond.” D66-leider Alexander Pechtold doet dit weekend in NRC Weekblad scherpe uitspraken over het haperende politieke stelsel in Nederland.

“Er zijn zes partijen die tussen de 15 en 25 zetels kunnen halen. Er valt straks niet meer op een normale manier een kabinet te formeren. Links en rechts is weg. Zit de SP links van de PVV? Zit de PVV rechts van de VVD? Ik kwam laatst een jongen tegen uit een CDA-nest die zei: ik twijfel tussen u of Wilders. Dat is toch onvoorstelbaar, twee uitersten!”

Het interview in NRC is opmerkelijk openhartig over de twijfels van de D66-voorman. Hij vertelt eerlijk dat hij het in de zomer van 2006 helemaal niet meer zag zitten als leider. “Ik zag geen uitweg meer. De partij bevond zich in een comateuze toestand. Niemand gaf meer iets voor D66 en nog minder voor mij. Ik was de minst bekende lijsttrekker, Marco Pastors was bekender. Als ik toen nee had gezegd tegen het ministerschap, zat hier gewoon de burgemeester van Wageningen. Nog steeds denk ik weleens: waar ben ik beland?”

(more…)

“Hergé heeft met Kuifje veel rotzooi gemaakt.” Als je historicus Maarten van Rossem uitnodigt als eregast bij een tijdschriftpresentatie, dan staat dat garant voor veel tegendraadse kritiek. Zo ook op zaterdag in het café van de Rotterdamse Kunsthal. Daar presenteerde Stripschrift, het oudste stripfanzine ter wereld, zaterdag zijn 400e editie. Van Rossem nam het eerste exemplaar in ontvangst en gaf vervolgens een hilarisch college Kuifologie. Volledig geïmproveerd en vooral onnavolgbaar. “Wie loopt er nou zo bij, met van die dunne beentjes in lange witte kousen?” Een verslag uit Rotterdam.

(more…)

Meer dan een club. Dat is de slogan van FC Barcelona. De roemruchte voetbalclub is zojuist kampioen van Spanje geworden.

Niet door zelf te spelen, maar door een hectische uitnederlaag van de eeuwige rivaal Real Madrid. Uit bij Villareal verloren de Madrilenen met 3-2. Waarom ik daarover blog? Omdat ik Barcelona de mooiste club ter wereld vind. Méér dan een club inderdaad, want Barça heeft vaak iets goddelijks. Soms wordt er goddelijk gewonnen, maar de club kan ook goddelijk verliezen. Onvoorspelbaar, wispelturig. Die eigenschappen passen als geen ander bij de absolute ster van het huidige Barcelona: Lionel Messi. Maar vroeger ook bij Johan Cruijff, de Nederlander die de club groot maakte.

(more…)

Vandaag viert cartoonist Bandirah zijn vijfjarig jubileum in de Haarlemse popzaal Patronaat. De absurdist noemt het zelf een ‘loeiwufte knalfuif van een van Haarlems grootste levende kunstenaars’. Zelf ken ik Bandirah al sinds zijn eerste schreden in de grote boze cartoonwereld. Sterker nog: ruim vier jaar geleden was ik de eerste die hem uitgebreid interviewde. Ruim vier uur lang voerde ik met hem een nachtelijk chat-interview voor de website Comicbase.nl. Ter gelegenheid van zijn jubileum als cartoonist ontruk ik dit vraaggesprek nu aan de vergetelheid. Indertijd noemde ik het ‘een kijkje in de hersenpan van deze upcoming absurdist’. Bandirah zelf: “Ik hanteer anti-timing.”

(more…)

Daar stond ze dan, blootvoets in haar zwarte nachtjapon. PJ Harvey. Op het podium van Paradiso, op het Nederlandse altaar van de rock. De gedistingeerde rockbitch van weleer brak anderhalf jaar terug met haar verleden door de breekbare pianoplaat White Chalk uit te brengen. Dit jaar is ze terug met een rockplaat (A Woman A Man Walked By), haar tweede samen met John Parish. De rock van nu heeft echter iets sacraals, afstandelijks. Maar daardoor niet minder mooi.

(more…)