Muzikaal gezien was 2016 een prachtig jaar en tegelijk een rampjaar. David Bowie stierf, maar schonk de wereld ook een imposante zwanenzang: ‘Blackstar’. Ook andere grootheden overleden: Prince, George Michael en Leonard Cohen, waarvan de laatste eveneens een indringend album naliet. ‘You Want It Darker’ is een toepasselijke titel, want de somberheid domineert mijn muziekjaar. Nick Cave zingt over zijn overleden zoon, Polly Jean Harvey doet verslag van de tragiek in Kabul en Kosovo. Haar zag ik live met een indrukwekkende show in de Heineken Music Hall. Na veel wikken en wegen kwam ik tot een jaarlijst van beste albums, waar PJ Harvey bovenaan is geëindigd.

1. PJ Harvey: The Hope Six Demolition Project
2. Radiohead: A Moon Shaped Pool
3. David Bowie: Blackstar
4. Ryley Walker: Golden Sings That Have Been Sung
5. Nick Cave & The Bad Seeds: Skeleton Tree
6. Parquet Courts: Human Performance
7. The Veils: Total Depravity
8. Andrew Bird: Are You Serious
9. The Tragically Hip: Man Machine Poem
10. Eefje de Visser: Nachtlicht

(more…)

Dit is zo’n dag dat je beseft dat sommige artiesten er alweer een tijd niet meer zijn. Zoals kleinkunstenaar Maarten van Roozendaal, die in 2013 stierf aan longkanker. Ook schiet de naam van Mark Linkous door mijn hoofd, beter bekend als singer-songwriter Sparklehorse. Hij pleegde zelfmoord in 2010.

(more…)

Lowlands was afgelopen weekend spraakmakender en urgenter dan in voorgaande jaren. Veel goede en memorabele optredens, maar ook acts met een speciaal verhaal: The Eagles of Death Metal zijn onlosmakelijk verbonden met de aanslagen in Parijs, terwijl Yuri van Gelder sportieve revanche nam op zichzelf en NOC*NSF na te zijn weggestuurd uit Rio. Daarnaast probeerden ook sponsors een onuitwisbare indruk te maken. In hoeverre slaagden zij erin een geslaagd feestje te bouwen samen met het festivalpubliek? Lees mijn complete verslag op Blendle. 

(more…)

Het nieuws van de dag wordt besproken op het podium van Paradiso: Led Zeppelin is na bijna een halve eeuw vrijgesproken van plagiaat in hun wereldhit ‘Stairway to Heaven’. Reden voor de bandleden van Parquet Court om de klassieker aan te kondigen halverwege hun concert, ook al past hij als cover totaal niet in hun oeuvre van slacker-, indie- en punk-rock. Na wat gepruts met de vermeend gejatte intro houden de New Yorkers het alweer voor gezien en zetten ze een eigen nummer in. Die weerbarstigheid kenmerkt hun concert in de Amsterdamse poptempel, dat laveert tussen bezield en irritant.

(more…)

Ik moet happen naar adem. Muziekjaar 2016 schoot de afgelopen weken ineens compleet uit de bocht. Na David Bowie in januari overleed op 21 april alweer een tweede jeugdidool: Prince. Bowie liet een kersvers album na, van Prince is het wachten tot zijn oneindige kluis vol muziek opengaat. Vlak voor het verscheiden van His Royal Badness kwam een andere persoonlijke favoriet met haar langverwachte nieuwe album: Polly Jean Harvey. En toen ik eindelijk van alle ophef was bekomen, verraste Radiohead de wereld met nieuw werk: ‘A Moon Shaped Pool’. Mind you: deze vier artiesten voeren al jaren mijn Last.fm-luisterlijst aan. Samen met Ryan Adams, maar die kwam in 2014 en 2015 al doodleuk met twee platen binnen een jaar. Een korte pauze is hem gegund.

(more…)

De prins is dood, lang leve de prins! Na David Bowie overleed donderdag mijn tweede muzikaal idool uit de jaren tachtig: Prince Rogers Nelson, kortweg Prince. Twee onvergelijkbare genieën. Prince overrompelde me direct, terwijl Bowie in de loop der jaren onder mijn huid kroop. Prince pronkte met zijn talent, leek daarin onverzadigbaar exhibitionistisch. 

(more…)

Wat moet je zeggen over een groot kunstenaar die is overleden? Een kunstenaar die je meer dan diens meeste andere tijdgenoten heeft geïnspireerd. Naarmate zo iemand beroemder is valt er eigenlijk niks te zeggen dat niet al is gezegd. Daarom kun je maar het beste van zijn of haar werk blijven genieten. Niet praten, maar luisteren. Toch ontkom ik er niet aan om nog even te mijmeren over David Bowie, wiens overlijden vanmorgen bekend werd gemaakt. Al was het maar omdat ik toch al van plan was iets te schrijven over ‘Blackstar’, het afgelopen week verschenen album dat nu ook echt zijn zwanenzang blijkt te zijn.

(more…)

Prettige kerstdagen allemaal! Voor de muzikale omlijsting heb ik traditiegetrouw weer mijn persoonlijke lijst met Beste Albums van het Jaar samengesteld. Hieronder eerst de lijst, daarna leg ik uit waarom dit de mooiste muziek van 2015 is.

1. Sufjan Stevens: Carrie & Lowell
2. Father John Misty: I Love You, Honeybear
3. Courtney Barnett: Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit
4. Andy Shauf: The Bearer of Bad News
5. Torres: Sprinter
6. Kendrick Lamar: To Pimp a Butterfly
7. Kurt Vile: B’lieve I’m Goin’ Down…
8. Wilco: Star Wars
9. Björk: Vulnicura
10. Eric Vloeimans’ Oliver’s Cinema: Act 2

(more…)

Hoe goed een album is, blijkt vaak pas echt live. Dan vallen de puzzelstukjes op hun plaats omdat je ziet hoe de artiest het vertolkt. Het samenspel, de improvisaties, maar ook de gezichtsuitdrukkingen en de emoties die bij de muziek huren. Zo was het afgelopen dinsdag in de kleine zaal van Paradiso met Torres, voor mij een van de openbaringen van muziekjaar 2015.

Torres is een uit Nashville afkomstige singer-songwriter die in het dagelijks leven Mackenzie Scott heet. Dit voorjaar kwam haar tweede album ‘Sprinter’ uit, dat muzikaal rijker is aangekleed dan haar titelloze debuut uit 2013. Meer noisy gitaren, maar nog altijd veel verstilling en introverte teksten over de donkere kanten van het leven. Tegelijk zijn songs als ‘New Skin’ en het titelnummer toegankelijk genoeg om een breder publiek te bekoren. En reken maar: dat gaat gebeuren. Torres is een sprankelende groeidiamant.

(more…)

In het groene gras luisteren naar gitaren. Afgelopen weekend deed ik het op Festival The Brave in de Tuinen van West, deze vrijdag zou ik het ook een dagje doen op het vermaarde Lowlands-festival. Nou ja, vermaard… Lowlands is voor het eerst in een decennium niet uitverkocht. Ik kwam er vaak, maar had dit jaar bewust geen kaartje gekocht. Totdat een eendaagse perskaart zich aandiende. Helaas gooit een ziekenhuisbezoek roet in het eten, maar gezondheid gaat altijd voor.

(more…)