Misschien wel het meest iconische muzikale citaat uit de rockgeschiedenis zit in ‘Sweet Home Alabama’, het loflied van Lynyrd Skynyrd op het zuiden van de Verenigde Staten. Het is eigenlijk niet eens een letterlijk citaat, maar iedereen met historisch muziekbesef weet precies om welk liedje het gaat.
De meest psychedelische bewegingssimulatie uit de popmuziek is zonder twijfel het nummer ‘On the Run’ van Pink Floyd, van het baanbrekende conceptalbum ‘The Dark Side of the Moon’, uitgebracht op 1 maart 1973. In een krappe vier minuten horen we op hol geslagen synthesizers, luchthavengeluiden, gehaaste voetstappen, hysterisch gelach en uiteindelijk zelfs een neerstortend vliegtuig.
Ook in 2021 ontvielen ons weer meerdere grootheden uit de muziekgeschiedenis, maar ik zou graag even stilstaan bij iemand die een vermakelijke voetnoot bijdroeg aan de muzikale geschiedschrijving. Biz Markie zal op niemands lijst staan van beste zangers. Sterker nog: de New York Times omschreef hem ooit als de Father of Bad Singing.
Muziekjaar 2021 was misschien nog wel een gekker jaar dan 2020, toen corona alle popzalen en festivals op slot gooide. Persoonlijk sluit ik dit jaar af zonder ook maar één muzikale act in levenden lijve te hebben zien optreden. Niente, nada, niets. Dan moet je het dus louter doen met studio-opnames. Het afgelopen jaar heb ik veel mooie muziek gehoord, maar weinig sprong er echt uit. Het was een wat onbestemd jaar. Ook voor artiesten, die niet wisten of ze hun geesteskinderen na release konden gaan vertolken op het podium. Eindelijk heb ik de knoop doorgehakt: dit is mijn albumlijst van 2021. Geen top-10, maar een ‘alle dertien goed’. Al klinkt er weinig feestelijkheid in door.
Zelf luisteren? Check dan mijn Spotify-lijst.
Morgen word ik vijftig, op de dag na de 41e sterfdag van een van ‘s werelds meest markante musici. Er gaat geen jaar voorbij dat ik niet stilsta bij de moord op John Lennon (1940-1980). Inmiddels langer dood dan hij leefde. Een unieke componist, artiest en levenskunstenaar. Eigenzinnig en controversieel. Daarom nu een ode aan zijn misschien wel meest indringende compositie, waarin hij kritiek op religie en zijn vertrek uit The Beatles bezingt.
Minder is meer. Daarom ben ik dol op korte liedjes. In minder dan twee minuten kun je met muziek enorm veel zeggen. Sterker nog: in minder dan een minuut kan dat ook prima.
Hoe schrijf je het perfecte rockliedje? Door er eentje eerst eens helemaal te ontleden. Niet de ultieme rockklassiekers die iedereen al kent, maar een parel die veel te weinig ruimte krijgt om te schitteren. Daarom kies ik voor ‘Girlfriend’, een single uit 1991 van Matthew Sweet. Het prijsnummer van zijn gelijknamige derde album, waarover Guitar.com claimt dat het ‘equal guitar thrills’ bevat als Nevermind, het één maand eerder uitgebrachte grunge-catechismus van Nirvana.
Nu veel sporters (ook veel Nederlanders) furore maken op de Olympische Spelen in Tokio, vind ik het een mooi moment om een recente muziekblog op te graven met de veelzeggende titel: ‘Big in Japan.’ Al gaat-ie niet echt over Japan, maar over de man op de foto hierboven. Zes jaar lang hadden we weinig van hem gehoord. Was hij gestopt? Was hij de muziekbusiness zat? Leefde hij liever in alle rust op zijn boerderij? Lekker bieten verbouwen en whiskey drinken in de schaduw van de veranda. Hij was ook niet de jongste meer. Was het misschien voorbij met de carrière van Tom Waits?
Op deze dag dat we ons respect betuigen aan alle moeders, past natuurlijk ook een muzikaal eerbetoon. Eind 2020 stuitte ik op de ultieme hommage, tijdloos en actueel, dat je ook gerust kunt luisteren op de internationale vrouwendag en op dagen dat we stilstaan bij feminisme of juist de keerzijde die vrouwen nog altijd overmatig ten deel valt: seksisme, discriminatie en geweld.
Soms dringt muziek onverwacht je brein binnen. Je rekent er niet op, hoort de eerste tonen en raakt de melodie nooit meer kwijt. Terwijl je eigenlijk bezig was met andere plannen. Dat overkwam me met ‘A Rose for Emily’, het kleine, breekbare liedje van The Zombies waarmee alle zeven afleveringen van de Amerikaanse podcast S-Town afsluiten. Ogenschijnlijk totaal niet op zijn plaats in dit mysterieuze verhaal, maar bij nader inzien een perfecte match.