Ze was woke avant la lettre en werd gecanceld. Toch bleef Sinéad O’Connor prachtige muziek maken. Haar oeuvre is enorm veel breder dan de klassiekers Troy en Nothing Compares 2 U, maar ze werd afgeserveerd vanwege het uitspreken van haar mening. Samen met KINK brengen de bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes nu een eerbetoon aan deze Ierse rebel.

Zelf mocht ik ook een bijdrage leveren aan deze bijzondere podcast. Anderhalf uur vol verhalen over haar leven en muziek, inclusief unieke opnames van haar optreden in 1992 voor een vijandig Amerikaans publiek tijdens een Dylan-tribute. Dat was twee weken nadat ze in tv-programma Saturday Night Live een foto van Paus Johannes Paulus had verscheurd. Indertijd totaal onbegrepen, maar iedereen praat haar nu na over kindermisbruik binnen grote instituten zoals de katholieke kerk.

Wie is Sinéad O’Connor en wat drijft haar? Maar vooral: hoe hield ze zich in vredesnaam staande in een leven dat een aaneenschakeling is van misbruik, vernedering en psychisch leed? We bespreken het allemaal in deze podcast, waarin je ook de parels uit haar werk hoort die je wellicht nog niet kende. Een absolute luistertip!

Draait het in cultuur om vorm of vent? Die vraag werd in 1931 opgeworpen door de Nederlandse dichter J.C. Bloem, maar het is een discussie van alle tijden. Kun je een kunstwerk los zien van de maker of niet? Wat mij betreft zou dat zeker moeten kunnen. Een topprestatie is een topprestatie, ongeacht of de persoon die dat presteerde een vreselijke hufter is. Natuurlijk zal dat huftergedrag invloed hebben of iemands legacy, maar het doet in principe niks af aan de prestatie zelf.

(more…)

Over veel zijn mijn vrouw Juliette en ik het direct eens, maar de keuze van de juiste muziek voor onze bruiloft van afgelopen zomer was een uitdaging. Onze muzikale voorkeuren kunnen namelijk flink uiteenlopen.

(more…)

Fouten maken we allemaal. Groot of klein, incidenteel of levensveranderend. Erop terugkijken leidt doorgaans tot een mengeling van woede, wroeging, berusting en verdriet. Bij zulke momenten bestaat geen betere soundtrack dan het nummer ‘Chicago’ van de geniale Amerikaanse singer-songwriter Sufjan Stevens. Een klassieker uit zijn eclectische oeuvre, maar gek genoeg nooit ontdekt door de massa en dus al sinds jaar en dag ontbrekend in de Top 2000. Een grof schandaal voor een nummer dat tegelijk eigenzinnig maar toch vooral ook extreem toegankelijk is.

(more…)

Was 2022 een goed muziekjaar? Ja en nee. Ik heb het hele jaar door muziek geluisterd en veel interessante artiesten gehoord of zelfs ontdekt. Ik genoot ervan om oude onbekende bands op te graven, maar hoorde ook menig muzikant wiens carrière nog moet ontluiken. Toch blijkt de oogst wat schraal nu ik met de jaarwisseling in zicht de balans opmaak met een lijst van beste nieuwe albums.

Heus, er is genoeg om uit te kiezen. Veel werk valt echter af bij de vraag: is dit de absolute top van 2022? Toch is het me gelukt een top-10 samen te stellen van albums die me bovengemiddeld konden boeien. De beste albums van het jaar? Laat ik het zo zeggen: deze tien platen raad ik aan om in de kerstvakantie te luisteren, zeker als je ze nog niet (goed) kent.

1. Afghan Whigs – How Do You Burn?
2. Kae Tempest – The Line is a Curve
3. The Smile – A Light for Attracting Attention
4. Damien Jurado – Reggae Film Star
5. The Delines – The Sea Drift
6. Ghost Woman – Ghost Woman
7. Ethel Cain – Preacher’s Daughter
8. Warhaus – Ha Ha Heartbreak
9. Spoon – Lucifer on the Sofa
10. Bird Streets – Lagoon

Zelf luisteren? Check dan mijn Spotify-lijst (inclusief afvallers).

(more…)

Zo vlak voor kerst heb ik toch weer even twee van mijn passies kunnen combineren: muziek en podcast. Samen met vijf andere bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes hebben we in de studio van KINK een podcast opgenomen over een artiest die veel relatief onbekende pareltjes in zijn rijke oeuvre heeft verstopt: Lou Reed. Een waar genoegen om hier bijna twee uur lang prachtige verhalen over te delen. 

(more…)

Vandaag viert mijn zoon Zenon zijn vierde verjaardag. We luisteren vaak samen naar muziek, met name bij het ontbijt en in de auto, onderweg naar de opvang – en vanaf nu naar school.  Niet alle muziek is een gemeenschappelijke favoriet (sorry, Juf Roos), maar voor één liedjes geldt dat zeker wel. 

(more…)

Misschien wel het meest iconische muzikale citaat uit de rockgeschiedenis zit in ‘Sweet Home Alabama’, het loflied van Lynyrd Skynyrd op het zuiden van de Verenigde Staten. Het is eigenlijk niet eens een letterlijk citaat, maar iedereen met historisch muziekbesef weet precies om welk liedje het gaat.

(more…)

De meest psychedelische bewegingssimulatie uit de popmuziek is zonder twijfel het nummer ‘On the Run’ van Pink Floyd, van het baanbrekende conceptalbum ‘The Dark Side of the Moon’, uitgebracht op 1 maart 1973. In een krappe vier minuten horen we op hol geslagen synthesizers, luchthavengeluiden, gehaaste voetstappen, hysterisch gelach en uiteindelijk zelfs een neerstortend vliegtuig.

(more…)

Ook in 2021 ontvielen ons weer meerdere grootheden uit de muziekgeschiedenis, maar ik zou graag even stilstaan bij iemand die een vermakelijke voetnoot bijdroeg aan de muzikale geschiedschrijving. Biz Markie zal op niemands lijst staan van beste zangers. Sterker nog: de New York Times omschreef hem ooit als de Father of Bad Singing.

(more…)