Hij was de meester van de ranzigheid. Stripmaker Eric Schreurs, vooral bekend als geestelijk vader van Joop Klepzeiker, is vrijdag 29 mei 2020 overleden aan hartklachten. In 2002 won hij de Stripschapprijs. Dat weet ik nog goed, want dat jaar was ik lid van de jury. Mijn God, wat moesten we praten als Brugman om de sceptici te overtuigen!
Mijn bestuurswerk voor de Beroepsvereniging Nederlandse Stripmakers (BNS) zit er na anderhalf jaar op. Als bestuur hebben we de vereniging klaargestoomd om op te gaan in de Beroepsorganisatie Nederlandse Ontwerpers (BNO). Een groot deel van de leden is overgestapt. Deze transitie is goed voor stripmakers in Nederland, want BNO kan hen veel meer ondersteuning bieden. Ik ben blij hier een steentje aan te hebben kunnen bijdragen, samen met mijn mede-bestuursleden Hans Pols en Thomas Langedijk. Vaarwel BNS, veel succes onder de vleugels van BNO!
Deze zaterdag bezocht ik het Stripmuseum in Rotterdam, een nieuwe aanwinst in museumland. Ik werd daar niet alleen bijgepraat door museumdirecteur Marc Kleijnen, maar ook door het bestuur van de Beroepsvereniging Nederlandse Stripmakers. De BNS had in het museum namelijk zijn ledenvergadering belegd en was op zoek naar een nieuw bestuurslid. Voorzitter Hans Pols en ik kennen elkaar goed, omdat we allebei al decennia actief zijn als striprecensent. Op zijn verzoek stelde ik me kandidaat, waarna ik door de leden werd verkozen in het BNS-bestuur.
De BNS is een kleine vereniging, die veel overlap vertoont met de Auteursbond-sectie Freelance Journalisten (voorheen de Freelancers Associatie, kortweg FLA) waarvan ik al een kleine twee jaar bestuurslid ben. Ik blijf actief voor de Auteursbond, maar ga daarnaast ook de BNS helpen om het kleine bestuur wat nieuwe slagkracht te geven. Dat ga ik doen samen met voorzitter Hans Pols en secretaris Thomas Langedijk, beter bekend als stripmaker Tommy A. Een leuke klus!
Rust in vrede, Jan Kruis (1933-2017). Jouw strip Jan, Jans en de kinderen was een begrip voor elk kind dat opgroeide in de jaren zeventig. Zeker als je Jeroen heette. “Poep aan je schoen!” Geen idee of het gaat lukken, maar spontaan ontstond op Twitter het idee om de hashtag #poepaanjeschoen trending topic te maken. Ongemerkt zal het overlijden van dit boegbeeld van het Nederlandse beeldverhaal sowieso niet voorbijgaan.
De discussie over vluchtelingen is verruwd, met dank aan PVV-provocateur Geert Wilders en media zoals De Telegraaf die spreken over een ‘asielplaag’. Oorlogscorrespondent Rudi Vranckx worstelt dermate met dit mondiale probleem dat hij heeft besloten om zijn reportages in een meer persoonlijke vorm te gieten: als graphic novel. Samen met illustrator Caryl Strzelecki maakte hij het boek ‘Verloren’. Een gezond tegengif tegen alle polarisatie en haatzaaierij. Lees mijn recensie op Blendle.com.
Wie op een beschonken avond met vrienden wel eens ‘Truth or Dare’ of glaasje draaien heeft gespeeld, kreeg ongetwijfeld wel eens deze vraag om de oren: hoe was jouw Eerste Keer? Wat dan volgt is vaak een gênante anekdote over tegenvallend seksueel genot. Dav Guedin pakt het grootser aan in zijn stripbundel ‘De eerste keer’: liefst twaalf eerste keren passeren de revue.
Twaalf autobiografische anekdotes, bezweert de auteur die eerder de op waarheid gebaseerde graphic novel ‘Zomerwaanzin’ maakte over zijn tijd als groepsleider van verstandelijk gehandicapten op zomerkamp. Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat hij zijn seksuele jeugdzondes flink heeft aangedikt, precies zoals veel mannen doorgaans over hun bedprestaties praten.
Lees mijn recensie van ‘De eerste keer’ (Uitgeverij Xtra) op Blendle.
Er was eens een lief klein meisje; iedereen die haar zag hield veel van haar, maar haar grootmoeder wel het allermeest. Sommige verhalen zijn zo universeel dat je ze al herkent aan de eerste zin of zelfs al aan de eerste paar woorden. Dat kan nog compacter, moet Frank Flöthmann hebben gedacht. Dus heeft hij de sprookjes van de gebroeders Grimm verstript zonder woorden. Maar werkt dat wel? Lees mijn bespreking van dit opmerkelijke beeldverhaal bij Blendle.
Vuilnis. We produceren het met z’n allen in uitpuilende hoeveelheden en verwachten dat de overheid het wel even komt ophalen. En als er iets blijft liggen, beklagen we ons luidruchtig. Alsof we niet zelf verantwoordelijk zijn voor alle rotzooi die we weggooien. Klinkt dat een beetje boos? Nou, bij lange niet zo boos als Derf Backderf in zijn graphic novel ‘Trashed’. In ruim 250 pagina’s stort hij eindeloze bergen vuilnis over de lezer uit, bedoeld om het rotwerk van vuilnismannen te belichten – maar bovenal de keerzijde van onze ongebreidelde wegwerpcultuur.
Lees mijn recensie van ‘Trashed’ (Scratch Books) op Blendle.
Creatieven in Nederland, verenigt u! Komende zaterdag vindt een interessant crossover-event plaats in de Rotterdamse Schouwburg: de eerste editie van Cross Comix. Met acts van artiesten als Kamagurka, Spinvis en TRIK wordt een brug geslagen tussen het beeldverhaal en andere creatieve uitingsvormen, waaronder theater, film, muziek, fotografie, literatuur en journalistiek.
Ruim een half jaar geleden werd de redactie van Charlie Hebdo neergemaaid door enkele moslimfundamentalisten met kalashnikovs. Die brute aanslag schokte de hele wereld, ook mij. Als journalist voelde ik meer dan ooit hoe kwetsbaar onze persvrijheid kan zijn. Ik schreef een blogpost (die ik geen ‘Je suis Charlie’ noemde, maar ‘Je suis Raif’ – je zou hem bijna vergeten) en deed een belofte: “De aanslagen in Parijs doen me beseffen dat deze vrije geesten aandacht blijven verdienen. Daarom pak ik m’n oude stiel als stripjournalist weer op.” Ik zocht contact met Stripschrift, het blad waar ik al sinds 1993 voor schrijf maar door drukte sinds enkele jaren niet meer. Ons hernieuwde contact kwam wat langzaam op gang, maar dit weekend schreef ik mijn eerste striprecensie sinds jaren.