Vandaag is het precies negen jaar geleden dat Marten Toonder overleed. Schrijver, tekenaar, studiobaas, heer van stand, taalvernieuwer, maar vooral: de belangrijkste stripmaker die Nederland ooit voortbracht. Ter herinnering aan deze gigant heb ik vandaag twee leestips.
Indrukwekkend, die VN-speech van Frans Timmermans. Net als de aankomst van de honderden lijkkisten op Eindhoven Airport. Ondertussen sterven er onschuldige burgers in Gaza. Het is bepaald geen zomer vol komkommernieuws. Alhoewel, de mediawereld heeft inmiddels wel echt vakantie. Daarom kan het zomaar gebeuren dat er massale ophef ontstaat over een suggestieve abri-campagne van Radio 538 met twee vrouwen die verleidelijk aan een hotdog likken. Schande! Porno! De ‘emotionele reacties’ zijn reden voor 538′s reclamebureau Indie Amsterdam om op de eigen website een statement te plaatsen dat deze ‘porno-abri’ niet door hen is bedacht. Wat gebeurde er verder in medialand?
De harde realiteit ontneemt je soms de lust om over mooie ervaringen te schrijven. Zo wierp het neergeschoten vliegtuig MH17 een gitzwarte schaduw over de afgelopen week. Een week die zo mooi begon, met twee prachtige concerten in Paradiso. Concerten waar het nu lastig blijmoedig op terugkijken is. Met terugwerkende kracht geeft de maandagse powerrock van The Afghan Whigs me kracht, terwijl het optreden op dinsdag van de getormenteerde singer-songwriter Conor Oberst me juist troost biedt.
Deze week schrijf ik een sober nieuwsoverzicht, want al het medianieuws wordt natuurlijk overschaduwd door de gewelddadige crash van vlucht MH17 van Malaysian Airlines. Zoals ik al schreef zijn mijn gedachten bij de 298 slachtoffers, waaronder 193 Nederlanders. Een vreselijke tragedie. Tegelijk ging het medianieuws natuurlijk door. Daarom hier een kort overzicht van deze mediaweek.
Still shocked by the news that D66 colleague Pim de Kuijer and 297 others died on Flight MH17, shot down by Russian separatists in Ukraine. Pim was a dedicated political activist for Stop Aids Now and on his way to the International AIDS Conference, just like 100 others on that specific plane. We campaigned together for the Dutch elections of 2012. I still remember our hilarious trip in an unofficial ‘D66 campaign bus’ to Groningen (picture above, with Pim second left). You were always full of life, Pim. It is sad and unfair that you’re gone.
De Oranje-koorts bereikte deze week het kookpunt, maar liep in de nacht van woensdag op donderdag helaas met een sisser af: het Nederlands elftal verloor na een tweede bloedstollende 0-0 op rij ditmaal met strafschoppen van Argentinië. Doelman Jasper Cillissen werd niet de penalty-killer die Tim Krul een wedstrijd eerder wel was. Met dit verlies kwam ook een einde aan de exorbitantie zegetocht van de NOS-kijkcijfers, om nog maar te zwijgen over de alom aanwezige WK-marketing. Het moge duidelijk zijn: ongeacht het mislopen van de WK-finale domineerde het voetbal het medianieuws deze week. Maar er gebeurde nog veel meer.
Sinterklaas valt vroeg dit jaar. Daarmee bedoel ik niet eens zozeer de ophef over Zwarte Piet, want dat is inmiddels een permanente discussie geworden. Terecht, want racisme verscheurt onze samenleving. Waarom is het zo moeilijk om Piet een ander uiterlijk te geven? Daarmee haal je de angel uit de (scheld)discussie en kunnen we dit najaar weer gewoon vol verwachting op de stoomboot wachten.
Over die stoomboot gesproken: de stadsdelen, dus ook Nieuw-West, wachten vol verwachting op ‘Sinterklaas’ Van der Laan, die extra geld heeft beloofd om lokale problemen op te lossen. Minstens zo belangrijk, maar je hoort er niemand over.
Feiten zijn soms vreemder dan fictie. Dat merkte ik na twee elkaar snel opvolgende media-ervaringen. Zondag zag ik de fenomenale expositie van cult-regisseur David Cronenberg in filmmuseum Eye, maandag gevolgd door ‘The Unknown Known’, een door de VPRO uitgezonden documentaire van Errol Morris over de gewetenloze Defensie-minister Donald Rumsfeld. Daar waar Cronenberg mijn maag deed omkeren met monsterlijke special effects, werd ik pas echt misselijk van de opportunistische manier waarop Rumsfeld feiten en fictie over de oorlog in Irak moedwillig verdraaide.
Jantje lacht, Jantje huilt. Geen sector is zo weerbarstig als de mediabranche. Successen worden afgewisseld met grandioze mislukkingen. Kijk- en oplagecijfers zijn genadeloos. De een z’n dood is de ander z’n brood. Kortom: je verveelt je nooit als mediajournalist. Ook deze week was het weer raak. De zomer staat op aanbreken, maar van een media-reces is allerminst sprake. De mediatrein dendert door.
Nog even nagenieten van het Cannes Lions Festival 2014? Dat kan met de MarketingTribune van deze week, die helemaal in het teken staat van het toonaangevende reclamefestival aan de Cote d’Azur. Als webredacteur hield ik afgelopen maand alle prijswinnende reclamecampagnes bij, maar deze week sta ik ook nog eens in het papieren tijdschrift met een terugblik op de megalomane prijzenregen, met Sweetie als grote Nederlandse winnaar. Voor de uitgebreide verslaggeving vind je elders op mijn blog alle linkjes, maar voor een stukje ‘good old print reporting’ heb ik hier een levensgrote afdruk van bovenstaand artikel staan. Gewoon omdat het Cannes.