“On n’aime que ce qu’on ne possède pas tout entier.” De afgelopen twee weken waren we op vakantie in Zuid-Frankrijk. Daar kan ik een beschouwend stukje over schrijven met een filosofisch Frans citaat, maar dat is weer zo pretentieus. Laat die quote van Proust dus maar zitten. We zochten rust, we zochten stilte, en vonden die in de bossen van de Cévennen. Weg van de hectiek, weg van werk en verplichtingen. Een plek om van te houden, maar dat gevoel hou je nooit helemaal vast. Het vervliegt zodra je weer thuis arriveert, hoe graag je ook die rust in een koffertje mee naar huis had willen nemen.

(more…)

Brussel heeft zijn stripmuren, maar ook de Poolse stad Lodz heeft prachtige ‘murals’. Ik ben dol op deze vorm van street art, dus moest ik ze echt even zien toen we er deze paasvakantie op familiebezoek waren. Wow, heel indrukwekkend.

(more…)

Even lekker bijtanken, dat deden Kinga en ik direct in de eerste week van de vakantie. Pal na het politieke reces daalden we af naar het Geuldal in Zuid-Limburg voor een weekje fietsen, wandelen en lanterfanten. Zonder laptop, zonder televisie. Nou vooruit, van de smartphone konden we nog even geen afstand nemen, maar daar kun je dan ook prachtige foto’s mee maken – en delen.

(more…)

Ik ben weer terug van vakantie, na een kleine drie weken Argentinië. Een prachtige rondreis, maar veel te kort natuurlijk. Veel gezien en lekker tot rust gekomen. Terug thuis kan het contrast niet groter zijn: terwijl het hier een koude zomer was, beleefde Zuid-Amerika een verrassend warme winter. En dan is er natuurlijk het gejaagde leven dat hier direct weer aan je begint te trekken. Toch maak ik graag even tijd voor een terugblik op Argentinië (en een stukje Uruguay). 

(more…)

Daar stonden we dan. In de sneeuw. Op ruim twee uur vliegen van Nederland. Met het kersverse bruidspaar Lorenzo en Tanja. Argentijn en Oostenrijkse. Locatie? Trondheim, Noorwegen. 

(more…)

Wat is Boedapest een bruisende stad! Een week lang zijn Kinga en ik ondergedompeld geweest in de Hongaarse hoofdstad. Een metropool vol rijke historie, maar ook met een modern uitgaansleven.  

(more…)

Spontane plannen zijn de leukste plannen. Daarom reden Kinga en ik vorige week in twaalf uur naar Polen om familie en vrienden op te zoeken, een concert van Muse te zien en door het centrum van Lodz te wandelen. Gewoon, omdat het kan. Hier een beeldverslag. Meer foto’s op Flickr.

(more…)

Laatst heb ik via Foursquare een abonnement voor een jaar OV-fiets gewonnen. Aardig van de Nederlandse Spoorwegen. Maar bij het activeren ervan moest ik wel een automatische incasso activeren. Of de cadeauboncode ook echt heeft gewerkt, meldt NS.nl me niet. In plaats daarvan krijg ik deze melding:

“Bij uw aanmelding hebt u gebruik gemaakt van een cadeauboncode. Als dit een correcte code was, wordt uw cadeaubon automatisch verzilverd. Als bij uw eerste factuur blijkt dat de cadeaubon niet is verwerkt, stuur de bon dan samen met een print van deze factuur plus een toelichting naar NS OV-fiets B.V.”

Had dat niet klantvriendelijker en technisch slimmer gekund, NS? Nu ligt de bewijslast bij mij en moet ik nog een jaar lang mijn bankafschriften in de gaten houden of het wel echt goed is gegaan met de betaling die geen betaling had moeten zijn. Dat kan veel simpeler: gewoon meteen checken en daarna de melding “Hoera, uw actiecode is geaccepteerd! Veel plezier met een jaar lang gratis OV-fiets.”

Deze gratis tip mogen de Nederlandse Spoorwegen zonder automatische incasso incasseren. Lees je mee, @NS_online?

Ik ben weer terug van een weekje zeilen in Griekenland. Veel gemerkt van het nakende faillissement van dit Euroland? Niet echt. Net als in Nederland sluimert de crisis vooral onder de oppervlakte. De zon straalde er niet minder om. Vanuit Piraeus zeilden we door de Saronische Golf, met stops in havens als Agistri, Poros, Hydra en uiteindelijk Porto Heli. In voorgaande jaren schreef ik uitvoerige reisverslagen. Ditmaal beperk ik me tot een fotoserie op Flickr. Blogcrisis? Nee, ik wil gewoon nog even vakantie vieren in eigen land. Ondanks dat de zon hier wel hapert.

In een paar uur reis je van Amsterdam naar Vlieland, maar wat een wereld van verschil. In plaats van een voortdurend ruis van omgevingsgeluid (overal stemmen, auto’s en tramgerinkel) hoor je in de duinen of natuurgebied Vliehors vrijwel niets. Daags voor de lente verstoren alleen de zee en een enkele meeuw de serene stilte, plus driemaal daags een veerboot. Dit weekend hebben we even wat rust en stilte bijgetankt. Heerlijk!

(more…)