“Zie mij, hoor mij, lees mij, volg mij.” Die kop staat boven het essay ‘Homo Twitterens’ van mediachef Wilma de Rek in de Volkskrant van afgelopen zaterdag. Ze trekt een dwarsdiagonaal door het tv-programma Pauw & Witteman en de microblog Twitter om te concluderen dat we allemaal ijdel zijn, en dat dat een beetje zielig is. Inderdaad, ijdel zijn we allemaal. Wilma de Rek ook, want waarom was ze anders journalist geworden en had ze dat paginavullende essay geschreven? Maar ook digibeten zijn ijdel, net als mensen die níet komen opdraven in discussieprogramma’s op tv. Die vinden wel weer wat anders: ze hebben het hoogste woord in de kroeg, staan in de spits van hun voetbalteam of zitten in de lokale politiek danwel het bestuur van de zwemclub. Niks nieuws onder de zon. Toch ziet De Rek een verschil: “De moderne mens creëert zijn moderne ik nauwelijks meer thuis, met zijn familie en vrienden, maar bouwt in de publieke ruimte aan een soort schijnversie van zichzelf. Het circus der ijdeltuiten draait op volle toeren – en meedoen is de norm.”

(more…)