Posts Tagged ‘R.I.P.’

Rob Captijn: scherp, ironisch en aimabel

Tuesday, March 15th, 2022

Rob Captijn

Creatief en eigenzinnig, grappig en kritisch, maar vooral heel prettig gezelschap. Zo herinner ik me Rob Captijn. Hij overleed op 26 februari 2021 en vandaag een jaar geleden was zijn uitvaart.

(more…)

Een ode aan clowneske knuffelbeer Biz Markie

Tuesday, January 4th, 2022

Biz Markie (1964-2021)

Ook in 2021 ontvielen ons weer meerdere grootheden uit de muziekgeschiedenis, maar ik zou graag even stilstaan bij iemand die een vermakelijke voetnoot bijdroeg aan de muzikale geschiedschrijving. Biz Markie zal op niemands lijst staan van beste zangers. Sterker nog: de New York Times omschreef hem ooit als de Father of Bad Singing.

(more…)

John Lennon over God, Hitler en Beatles

Wednesday, December 8th, 2021

John Lennon (1940-1980)

Morgen word ik vijftig, op de dag na de 41e sterfdag van een van ‘s werelds meest markante musici. Er gaat geen jaar voorbij dat ik niet stilsta bij de moord op John Lennon (1940-1980). Inmiddels langer dood dan hij leefde. Een unieke componist, artiest en levenskunstenaar. Eigenzinnig en controversieel. Daarom nu een ode aan zijn misschien wel meest indringende compositie, waarin hij kritiek op religie en zijn vertrek uit The Beatles bezingt.

(more…)

De zwarte humor van David Berman (1967-2019)

Sunday, December 22nd, 2019

David Berman

David Berman, zanger van Silver Jews, maakte in 2019 een grootse comeback, maar stierf ook. Dat laatste nieuws had ik aanvankelijk gemist (weinig media schreven erover, waarmee Berman zijn bijnaam ‘The Greatest Songwriter You’ve Never Heard Of’ waarmaakt), maar zijn zelfmoord kwam heftig binnen nadat ik mijn jaarlijst had gemaakt – met Berman erin.

(more…)

Rust in vrede, Klaas

Saturday, July 21st, 2018

Moscowa, Arnhem

Gisteren brachten we Klaas naar zijn laatste rustplaats. Klaas de Bruijn (1936-2018) was de man van mijn moeder. Socialist en Republikein, vriend en opa. Opa van mijn vier neefjes, net te vroeg heengegaan om mijn eerste zoon in zijn armen te sluiten.

Op deze mooie, zonnige dag begeleidden we zijn kist over dit serene bospad in Arnhem. Rust zacht, Klaas. We missen je nu al enorm.

Naschrift: Een jaar later publiceerde mijn moeder de volgende In Memoriam in de Volkskrant, het dagblad dat Klaas altijd las. Mét dat stoere statement: “Socialist en Republikein.”

Klaas (1936-2018)

De wereld staat even stil

Friday, October 6th, 2017

Instagram (October 2017)

Op reis door Iran stond mijn wereld even stil. Een reis vol hevige indrukken, maar zonder de dagelijkse nieuwsstroom. Terug thuis barstte de hectiek weer los, op vele fronten. De maandag na terugkeer maakte mijn burgemeester Eberhard van der Laan bekend zijn werk neer te leggen. Longkanker had hem te zeer verzwakt. Vandaag kwam de onvermijdelijke onheilstijding: Van der Laan is overleden. Daarmee verliest Amsterdam een sterke en betrokken burgervader. Rust in vrede, ‘Damsko Strijder’.

(more…)

Jan Kruis (1933-2017) #poepaanjeschoen

Friday, January 20th, 2017

Jan, Jans en de kinderen

Rust in vrede, Jan Kruis (1933-2017). Jouw strip Jan, Jans en de kinderen was een begrip voor elk kind dat opgroeide in de jaren zeventig. Zeker als je Jeroen heette. “Poep aan je schoen!” Geen idee of het gaat lukken, maar spontaan ontstond op Twitter het idee om de hashtag #poepaanjeschoen trending topic te maken. Ongemerkt zal het overlijden van dit boegbeeld van het Nederlandse beeldverhaal sowieso niet voorbijgaan.

De mooie, mistroostige muziek van Mark Linkous

Sunday, November 27th, 2016

Sparklehorse-Life

Dit is zo’n dag dat je beseft dat sommige artiesten er alweer een tijd niet meer zijn. Zoals kleinkunstenaar Maarten van Roozendaal, die in 2013 stierf aan longkanker. Ook schiet de naam van Mark Linkous door mijn hoofd, beter bekend als singer-songwriter Sparklehorse. Hij pleegde zelfmoord in 2010.

(more…)

Kees is klaar

Wednesday, October 5th, 2016

Kees-Haak

Journalistiek leer je in de praktijk, zeggen ze. En dat is zo. Toch heb ik ook veel geleerd van de praktijkdocenten aan de Academie voor Journalistiek in Tilburg. Vakmensen die zelf echt met hun poten in de klei hadden gestaan. Kees Haak was één van hen. Een man met een heldere, praktische kijk op het vak. Na de college’s dronk hij vaak gezellig een biertje mee in Café Bet Kolen, pal tegenover het Fontys-gebouw. Kees was ziek en schreef daar een boek over. Afgelopen vrijdag is hij overleden. Dank voor alles, Kees!

(De titel van deze blogpost heb ik geleend van Clement Tonnaer, die als docent vele jaren samenwerkte met Kees en die ervaring mooi heeft verwerkt in een eigen In Memoriam.)

De prins is dood, lang leve de prins!

Friday, April 22nd, 2016

Purple Rain

De prins is dood, lang leve de prins! Na David Bowie overleed donderdag mijn tweede muzikaal idool uit de jaren tachtig: Prince Rogers Nelson, kortweg Prince. Twee onvergelijkbare genieën. Prince overrompelde me direct, terwijl Bowie in de loop der jaren onder mijn huid kroop. Prince pronkte met zijn talent, leek daarin onverzadigbaar exhibitionistisch. 

(more…)