De discussie over vluchtelingen is verruwd, met dank aan PVV-provocateur Geert Wilders en media zoals De Telegraaf die spreken over een ‘asielplaag’. Oorlogscorrespondent Rudi Vranckx worstelt dermate met dit mondiale probleem dat hij heeft besloten om zijn reportages in een meer persoonlijke vorm te gieten: als graphic novel. Samen met illustrator Caryl Strzelecki maakte hij het boek ‘Verloren’. Een gezond tegengif tegen alle polarisatie en haatzaaierij. Lees mijn recensie op Blendle.com.

Klassiekers hoeven geen halve eeuw oud te zijn, ze kunnen ook gewoon uit de 21e eeuw stammen. De graphic novel ‘Blankets’ (in het Nederlands vertaald als ‘Een deken van sneeuw’) is zo’n moderne klassieker. Niet alleen vanwege het pure, intense verhaal van Craig Thompson, maar vooral vanwege de onovertroffen manier waarop het wordt verteld. Medio 2004 recenseerde ik deze beeldroman en interviewde ik Thompson in Amsterdam. Terugblikkend is dit een weerslag van beide artikelen.

In een harmonieus samengaan van tekst en beeld maken we kennis met een timide knul (Craig) die zich ontworstelt aan de beknellende omhelzing van zijn streng gelovige ouders door zich te storten in een prille kalverliefde. De romance tussen Craig en zijn zomerkampvriendin Raina is zo puur dat het de hemel op aarde lijkt – en toch blijkt ook deze idylle vergankelijk.

(more…)

Ook de tiende Stripdagen Haarlem waren weer een feest. Mooi werk, mooi weer, mooie mensen. Van jonge talent tot ervaren succesauteurs als Jean-Marc van Tol (Fokke & Sukke, zie foto). Net als twee jaar geleden deed ik podiuminterviews in de kleine zaal van Philharmonie, een programma dat de organisatie ‘Strippraat’ had gedoopt. Ik sprak vier stripmakers, twee maal twee op beide dagen van afgelopen weekend. Zaterdag ging dat in het Nederlands, met Brecht Evens en Martijn van Santen, zondag sprak ik Engels met Dominique Goblet en Charles Burns. Vier zeer uiteenlopende artiesten, maar allen bezig met graphic novels, veelal met een autobiografische insteek. Ik blik terug op deze vier persoonlijke gesprekken.

(more…)

Ik was verbluft toen ik begin jaren negentig de autobiografische strip ‘The Spiral Cage’ van Al Davison las. In dat boek vertelt de Brit hoe hij erin slaagde te leven met spina bifida. Anno 2009 ben ik nog steeds verbluft, want het is echt een geweldige graphic novel, een voorloper in zijn soort. Toch knaagt er iets bij het lezen van ‘De spiralen kooi’. Waarom moest het zo lang duren voor het boek eindelijk in Nederlandse vertaling verscheen?

(more…)

Zijn striplezers lui? Al zeker sinds de Tweede Wereldoorlog beantwoordt de belezen elite deze vraag met een volmondig ‘ja’. Dat resolute antwoord is vaak verre van gefundeerd, want dergelijke buitenstaanders slaan zelf eigenlijk nooit een stripboek open. Toch is het buitenstaanderschap niet per definitie een argument om geen recht van spreken te hebben.

Ikzelf ben met deze nieuwe column in stripblad Myx ook een relatieve buitenstaander. Tot nog toe publiceerde dit tijdschrift alleen columns van striptekenaars: Hanco Kolk en Marq van Broekhoven. Leuke columns van insiders die veel van striptekenen afweten. Maar soms zit hun beroep ze ook in de weg.

(more…)