Net als voorgaande jaren vroeg Henk-Jan Winkeldermaat me weer voor zijn prachtproject Mijn Moment, inmiddels met eigen website. Had ik het in 2010 en 2011 nog vooral over werk, dit jaar gaat het over Kinga.
Beste lezers, hartelijk dank voor jullie aanwezigheid op mijn weblog in 2012. Met nieuwjaar in aantocht maak ik wederom de balans op. Centrale vraag is altijd: wat lazen jullie het meest en waar reageerden jullie vooral op? De strijd om de kijkcijfers ging tussen Twitter en GeenStijl: mijn jaarlijkse lijst van meest actieve twitteraars versloeg het stuk ‘Help, ik sta op GeenStijl’. Dit verslag van mijn aanvaring met PowNews-verslaggever Rutger Castricum leverde wel de meeste comments op.
Terug naar de cijfers: in 2012 kwamen ruim 94.000 unieke bezoekers langs, iets meer dan vorig jaar. Zij brachten circa 230.000 bezoeken (in 2011 waren dat er 235.000) en lazen samen zo’n 670.000 pagina’s, iets meer dan een jaar geleden. Maar goed, de hamvraag is natuurlijk: wát lazen al die mensen dan? Hier zijn de lijstjes!
Meest gelezen blogposts in 2012
Ruim een jaar geleden meldde ik dat ik op een dodenlijst sta. Deze lijst van ‘landverraders’, opgesteld door extreem-rechtse types, staat nog altijd online. Zelf heb ik er geen juridische actie op ondernomen omdat ik vreesde dat de rechter de bedreiging niet concreet genoeg zou vinden. Toch vind ik het interessant dat een van de vele andere personen op de lijst wél zijn beklag heeft gedaan. Onlangs ontving ik van deze persoon (hij wil graag anoniem blijven) de uitspraak van het gerechtshof in Den Haag. Zoals te verwachten wijst de rechter inderdaad de klacht af, maar laten we eens kijken naar zijn argumentatie om dat te doen. Is die legitiem?
Het klaagschrift, dat op 30 mei 2012 door het hof is ontvangen, richt zich tegen de beslissing van de Haagse hoofdofficier van justitie om de beheerder van de website Infohit.nl (waar de lijst is gepubliceerd) en de opsteller van de lijst niet te vervolgen wegens ‘opzettelijke uitlokking van moord, smaad, laster en belediging’. Laten we dat even opsplitsen in twee hoofdklachten: de fysieke dreiging die uitgaat van deze lijst en het lasterlijke karakter ervan.
Deze week staakte het Amerikaanse opinieweekblad Newsweek zijn papieren editie. Vanaf januari is het tijdschrift alleen nog maar digitaal te lezen, met betaalde apps voor iPad, Kindle en smartphone. In 2010 verkocht The Washington Post Co. het blad omdat het niet meer rendabel was. De reden is gevisualiseerd op de laatst cover: de tekst #lastprintissue verwijst naar de huidige verspreiding van nieuws via websites en social media als Twitter. “It’s been a turbulent two-year journey, culminating in our decision to leave print and take the leap into a digital future”, aldus hoofdredacteur Tina Brown, die zowel Newsweek als weblog The Daily Beast leidt.
Brown zegt over Newsweek: “This is not a conventional magazine, or a hidebound place. It is in that spirit that we’re making our latest, momentous change, embracing a digital medium that all our competitors will one day need to embrace with the same fervor. We are ahead of the curve. A magazine that will soon turn 80 will now be, when all the changes are unveiled in February, a vigorous young publication all over again, taking its readers to territory that is new and uncharted. One thing, however, will not change, and that is our commitment to journalism of the very highest quality. We would not be Newsweek if it were otherwise. So as we say sayonara to print, we thank our 1.5 million loyal readers, and ask you to wish us luck and join us next year in our all-digital future.”
Ook in Nederland gooide een befaamde print-titel er dit jaar het bijltje bij neer: carrieretijdschrift Intermediair schakelde per 1 november over naar louter digitaal. Net als bij Newsweek ging daar een leegloop van de redactie aan vooraf. Printjournalistiek ligt sowieso onder vuur. Vanwege de crisis halveerde reclamevakblad Adformatie dit jaar zijn verschijningsfrequentie naar tweewekelijks. Opinieweekblad HP/De Tijd werd zelfs een maandblad. Er zullen ongetwijfeld meer titels volgen. Print is niet dood, maar heeft wel definitief de strijd verloren van internet.
Laten we er niet om heen draaien: 2012 was het jaar dat aan alle kanten is geprobeerd onze digitale burgerrechten in te perken. Gelukkig zijn er op de valreep van de jaarwisseling nog een paar succesjes geboekt. Gisteren slaagde de Tweede Kamer er tijdens de laatste vergaderdag voor de kerstreces in om het downloadverbod te schrappen en om de omstreden cookiewet af te zwakken. Bovendien werd deze week duidelijk dat het omstreden antipiraterijverdrag ACTA definitief door Europa van tafel is geveegd: de verantwoordelijke eurocommissaris gaat het niet meer juridisch toetsen.
“Met oudjaar nog zin in een Project X-feest?”
– “Wat is dat, een soort nivelleringsfeestje?”
“Nee, dat is meer iets voor weglooppolitici.”
– “Wat dan wel: een beetje gangnamstijl dansen?”
“Zoiets, maar dan in een of ander tuigdorp.”
Beckham, Blaudzun, Brad Pitt, Arie Boomsma. De baard is populairder dan ooit. Ook was er niet eerder zoveel discussie over Movember, de snorrenactie om geld in te zamelen ter bestrijding van prostaatkanker. Sterker nog: deze maand loopt de actie gewoon door onder de naam Decembeard. Is 2012 dus het jaar van de baard?
John de Mol is nog altijd de invloedrijkste mediaman, als we #DeMedia100 moeten geloven. Deze lijst met belangrijke professionals in media werd dinsdag voor het tweede jaar op rij gepresenteerd tijdens het Nederlands MediaNetwerk Event in de Haarlems popzaal Patronaat. Net als vorig jaar eindigde DWDD-presentator Matthijs van Nieuwkerk als tweede en producent Joop van den Ende als derde. Verrassende nieuwkomers in de toptien waren tv-nerd Alexander Klöpping en politiek commentator Frits Wester van RTL. Oftewel: een bizar ratjetoe van alles dat maar naar media ruikt.
De ‘Media 100’ is een initiatief van Bas Vlugt, oprichter van het Nederlands MediaNetwerk, en onderzoeksbureau MediaTest. Altijd leuk om mensen in het zonnetje te zetten, maar wie met name de longlist bekijkt, vraagt zich af: waar gaat dit over? De meest uiteenlopende mensen waren opgegeven (ongetwijfeld soms door zichzelf) en de criteria zijn sowieso erg breed geformuleerd: als je maar in media werkt. Dus kan het gebeuren dat directeuren, presentatoren, exploitanten, journalisten, verkopers, IT-ondernemers en bloggers met elkaar om de eer strijden. Yvon Jaspers versus Bert Brussen, John de Mol versus Nalden. Een vreemd allegaartje dus.
Eenenveertig is het dertiende kleinste priemgetal. 41 is de inbelcode voor Zwitserland. Eenenveertig is de laatste symfonie van Wolfgang Amadeus Mozart. Eenenveertig is de code die wetenschappers aan Tetsuo Shima geven in de verfilmde manga Akira. Eenenveertig verwijst in het christendom naar de 39 zweepslagen die Jezus moest ondergaan voor zijn kruisiging (nummers 40 en 41 zijn de speer in zijn zij en de doornenkrans). En #41 is een liedje van de Dave Matthews Band.
Maar eenenveertig is ook de leeftijd die ik vandaag heb bereikt. Tot zo ver mijn cijferfetisjisme. Iedereen bedankt voor de (veelal online) felicitaties!
Europa, best belangrijk. Hoe cynisch menigeen tegenwoordig ook is over de Europese Unie, des te toepasselijker blijft die aloude reclameslogan voor ons verenigde werelddeel. In deze crisistijden kunnen we immers niet zonder die Brusselse houdgreep, of we dat nou willen of niet. Toch is het altijd lastig oordelen over iets waar je nooit geweest bent, dus toog ik eind november naar Brussel, samen met een twintigtal Amsterdamse D66’ers. Een stelletje eurofielen dus, hoor ik je denken. Prima, maar dan wel eurofielen die zelf hun oor te luister hebben gelegd in het Europees Parlement.
Het bezoek begint al meteen goed. Wie na het passeren van de beveiligingspoortjes een foto probeert te maken van de entreehal van het Europarlement, krijgt meteen een bewaker in zijn nek. Of ik die foto even wil wissen. Is verboden. Welkom in Brussel!
Een onmisbare ervaring is om de politici aan het werk te zien. Of beter gezegd: het hele apparaat eromheen. Hele bootladingen adviseurs lopen af en aan, terwijl een gigantisch bataljon tolken vanachter glas ieder woord in elke willekeurige taal vertaalt. Live, de hele dag door.