Als interviewer van een cartoonist loop je het risico ooit op te duiken in een van zijn spotprenten. Gelukkig is de ene Jeroen de andere niet, dus zal het mij vast niet overkomen. Wel zat ik gisteren voor een volle zaal oog in oog met een van Nederlands meest befaamde tekenaars: Peter van Straaten.
Sommige mensen vinden Arnon Grunberg al een stripfiguur, maar nu is hij het ook echt. Van zijn reis in maart 2010 per auto en trein van Istanbul naar Bagdad maakte stripmaker Hanco Kolk een roadmovie in stripvorm, getiteld ‘Van Istanbul naar Bagdad’, die zaterdag 6 november wordt gepresenteerd op de Kunststripbeurs in de Utrechtse Janskerk.
Art Spiegelman overdonderde de wereld een kwart eeuw geleden met Maus, de biografische stripvertelling van zijn vader die Auschwitz overleefde. De beste strip aller tijden, menen velen. Behalve roem bracht het boek de joodse Amerikaan ook depressies en een writer’s block. Een nieuw historisch ijkpunt zette hem weer aan het striptekenen: de aanslag op de Twin Towers van 11 september 2001.
Stel je voor: een binnenzwembad, kleedhokjes, douches, gestuntel aan de kant, de galm van stemmen en… die immer pregnante chloorlucht. Dit universele beeld domineert het vrij tekstloze boek ‘De smaak van chloor.’ De jonge Franse stripmaker Bastien Vivès won er op het Angoulême-festival in 2009 de prijs voor het beste debuut mee. Een indrukwekkend debuut.
Hoera, de Stripschapprijs is weer toegekend! Dit jaar viel Jesse van Muylwijck in de prijzen, met name dankzij zijn krantenstrip De Rechter. Is dit het beste dat de Nederlandse strip momenteel te bieden heeft? Ik denk het niet. Volgens mij is de Stripschapprijs toe aan een serieuze revisie.
Ook de tiende Stripdagen Haarlem waren weer een feest. Mooi werk, mooi weer, mooie mensen. Van jonge talent tot ervaren succesauteurs als Jean-Marc van Tol (Fokke & Sukke, zie foto). Net als twee jaar geleden deed ik podiuminterviews in de kleine zaal van Philharmonie, een programma dat de organisatie ‘Strippraat’ had gedoopt. Ik sprak vier stripmakers, twee maal twee op beide dagen van afgelopen weekend. Zaterdag ging dat in het Nederlands, met Brecht Evens en Martijn van Santen, zondag sprak ik Engels met Dominique Goblet en Charles Burns. Vier zeer uiteenlopende artiesten, maar allen bezig met graphic novels, veelal met een autobiografische insteek. Ik blik terug op deze vier persoonlijke gesprekken.
Komend weekend wordt er weer gestript: dan vindt voor de tiende keer het grootste stripfestival van Nederland plaats, de Stripdagen Haarlem. Geen boekenbeurs, maar een evenement van internationale allure dat de hele binnenstad van Haarlem overwoekert. Wereldberoemde stripmakers als Charles Burns, Hanco Kolk en Chris Ware zijn aanwezig, terwijl schrijver Arnon Grunberg een lezing houdt over de graphic novel. Ook ik sta op het programma vermeld, vanwege een serie podiuminterviews, onder meer met Burns en Brecht Evens, winnaar van de Willy Vandersteenprijs (die de VPRO Grand Prix vervangt). En o nostalgie: op zaterdag staat ook de prijs op het programma die ik vijf jaar geleden bedacht: de Clickies. De wat?
Een tijd geleden schreef ik een recensie van ‘Heel herkenbaar’, de eerste bundel van de fotostrip die Ype + Willem wekelijks voor NRC.next maken. Leuk boekje, daar niet van. Maar wat ik vergat te zeggen in die boekrecensie: online is de strip veel leuker!
Galerie Lambiek is de oudste, leukste en misschien ook wel beste stripwinkel ter wereld. Vanwege het uitputtende aanbod, het aimabele personeel, de traditionele borrels op vrijdag, maar toch vooral ook vanwege oprichter en wandelende stripencyclopedie Kees Kousemaker. Maar Kees is niet meer. Hij overleed dinsdag.
Thé Tjong-Khing is een van de allerbeste tekenaars die Nederland kent. Dinsdag kreeg hij de Max Velthuijs-prijs toegekend voor zijn werk als illustrator van kinderboeken. Volkomen terecht, maar persoonlijk ben ik vooral verkikkerd op zijn stripwerk.