Ze was woke avant la lettre en werd gecanceld. Toch bleef Sinéad O’Connor prachtige muziek maken. Haar oeuvre is enorm veel breder dan de klassiekers Troy en Nothing Compares 2 U, maar ze werd afgeserveerd vanwege het uitspreken van haar mening. Samen met KINK brengen de bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes nu een eerbetoon aan deze Ierse rebel.

Zelf mocht ik ook een bijdrage leveren aan deze bijzondere podcast. Anderhalf uur vol verhalen over haar leven en muziek, inclusief unieke opnames van haar optreden in 1992 voor een vijandig Amerikaans publiek tijdens een Dylan-tribute. Dat was twee weken nadat ze in tv-programma Saturday Night Live een foto van Paus Johannes Paulus had verscheurd. Indertijd totaal onbegrepen, maar iedereen praat haar nu na over kindermisbruik binnen grote instituten zoals de katholieke kerk.

Wie is Sinéad O’Connor en wat drijft haar? Maar vooral: hoe hield ze zich in vredesnaam staande in een leven dat een aaneenschakeling is van misbruik, vernedering en psychisch leed? We bespreken het allemaal in deze podcast, waarin je ook de parels uit haar werk hoort die je wellicht nog niet kende. Een absolute luistertip!

Draait het in cultuur om vorm of vent? Die vraag werd in 1931 opgeworpen door de Nederlandse dichter J.C. Bloem, maar het is een discussie van alle tijden. Kun je een kunstwerk los zien van de maker of niet? Wat mij betreft zou dat zeker moeten kunnen. Een topprestatie is een topprestatie, ongeacht of de persoon die dat presteerde een vreselijke hufter is. Natuurlijk zal dat huftergedrag invloed hebben of iemands legacy, maar het doet in principe niks af aan de prestatie zelf.

(more…)

Fouten maken we allemaal. Groot of klein, incidenteel of levensveranderend. Erop terugkijken leidt doorgaans tot een mengeling van woede, wroeging, berusting en verdriet. Bij zulke momenten bestaat geen betere soundtrack dan het nummer ‘Chicago’ van de geniale Amerikaanse singer-songwriter Sufjan Stevens. Een klassieker uit zijn eclectische oeuvre, maar gek genoeg nooit ontdekt door de massa en dus al sinds jaar en dag ontbrekend in de Top 2000. Een grof schandaal voor een nummer dat tegelijk eigenzinnig maar toch vooral ook extreem toegankelijk is.

(more…)

Zo vlak voor kerst heb ik toch weer even twee van mijn passies kunnen combineren: muziek en podcast. Samen met vijf andere bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes hebben we in de studio van KINK een podcast opgenomen over een artiest die veel relatief onbekende pareltjes in zijn rijke oeuvre heeft verstopt: Lou Reed. Een waar genoegen om hier bijna twee uur lang prachtige verhalen over te delen. 

(more…)

De meest psychedelische bewegingssimulatie uit de popmuziek is zonder twijfel het nummer ‘On the Run’ van Pink Floyd, van het baanbrekende conceptalbum ‘The Dark Side of the Moon’, uitgebracht op 1 maart 1973. In een krappe vier minuten horen we op hol geslagen synthesizers, luchthavengeluiden, gehaaste voetstappen, hysterisch gelach en uiteindelijk zelfs een neerstortend vliegtuig.

(more…)

Minder is meer. Daarom ben ik dol op korte liedjes. In minder dan twee minuten kun je met muziek enorm veel zeggen. Sterker nog: in minder dan een minuut kan dat ook prima.

(more…)

Nu veel sporters (ook veel Nederlanders) furore maken op de Olympische Spelen in Tokio, vind ik het een mooi moment om een recente muziekblog op te graven met de veelzeggende titel: ‘Big in Japan.’ Al gaat-ie niet echt over Japan, maar over de man op de foto hierboven. Zes jaar lang hadden we weinig van hem gehoord. Was hij gestopt? Was hij de muziekbusiness zat? Leefde hij liever in alle rust op zijn boerderij? Lekker bieten verbouwen en whiskey drinken in de schaduw van de veranda. Hij was ook niet de jongste meer. Was het misschien voorbij met de carrière van Tom Waits?

(more…)

Op deze dag dat we ons respect betuigen aan alle moeders, past natuurlijk ook een muzikaal eerbetoon. Eind 2020 stuitte ik op de ultieme hommage, tijdloos en actueel, dat je ook gerust kunt luisteren op de internationale vrouwendag en op dagen dat we stilstaan bij feminisme of juist de keerzijde die vrouwen nog altijd overmatig ten deel valt: seksisme, discriminatie en geweld.

(more…)

Soms dringt muziek onverwacht je brein binnen. Je rekent er niet op, hoort de eerste tonen en raakt de melodie nooit meer kwijt. Terwijl je eigenlijk bezig was met andere plannen. Dat overkwam me met ‘A Rose for Emily’, het kleine, breekbare liedje van The Zombies waarmee alle zeven afleveringen van de Amerikaanse podcast S-Town afsluiten. Ogenschijnlijk totaal niet op zijn plaats in dit mysterieuze verhaal, maar bij nader inzien een perfecte match.

(more…)

Vader en zoon lopen het kantoor van de platenbaas binnen. Jeff Tweedy en zoon Spencer Tweedy. Nee, niet Wilco. De bekende indie-band Wilco is geen familiezaak, maar dit uitstapje uit 2014 onder de bandnaam Tweedy is dat wel. Indie-icoon Jeff Tweedy dook de studio in met zoonlief Spencer. Ondanks de vermakelijke videoclip is dit project geen gimmick, weddenschap of nepotisme, want Spencer Tweedy is echt een prima drummer, die eerder werkte met onder meer Mavis Staples, White Denim en Sarah Lee Guthrie.

(more…)