“I don’t want to sell my music. I’d like to give it away because where I got it, you didn’t have to pay for it.”
(Captain Beefheart, 1970)

Don Van Vliet, beter bekend onder zijn muzikale alias Captain Beefheart, is ons ontvallen. De excentrieke voorman van The Magic Band overleed gisteren op 69-jarige leeftijd aan de ziekte multiple sclerose. Een muzikaal genie, die nauw samenwerkte met Frank Zappa en van grote invloed was op uiteenlopende artiesten, van dEUS tot Tom Waits. Zelfs The Beatles waren fan. Ode aan een geniale gek.

(more…)

“In negenennegentig van de honderd gevallen lees je een tweet met plaatsvervangende schaamte. Of het nou om de tuttige boodschappen gaat van Femke Halsema (‘even naar de kapper’), om de troosteloze van Maxime Verhagen (‘terug van de schoenmaker’), om de ijverige van Job Cohen (‘morgen naar de informateur’), om de grootsprakige van Alexander Pechtold (‘ik kom net terug in het midden van de Nederlandse politiek’) of om de uitzichtloze van Mark Rutte (‘geen idee waar ik nu weer naar toe moet’) – elke tweet is een stilistisch testimonium paupertatis.”

Was getekend: Jan Blokker. Precies een week geleden. Het was zijn twee na laatste column voor NRC.next (‘NRC Nijntje’), want vandaag overleed de nestor van de Nederlandse dagbladjournalistiek op 83-jarige leeftijd. Journalist sinds 1952. Vooral bekend van de Volkskrant, waar hij van 1968 tot 2006 werkte. Als verslaggever, adjunct-hoofdredacteur maar toch vooral als messcherp columnist. Keihard, maar met een luchtige ondertoon. Over de falende Balkenende, over de ‘onwettige’ opiniepeiler Maurice de Hond, over ‘kereltje’ Pechtold, ja, zelfs over Joop.nl. Internet, opinieblogs, Twitter… het was niet zijn ding. Jan Blokker had het niet nodig om bij te blijven, want bij was hij toch wel. Tot vandaag.

P.S. Is het toeval dat uitgerekend vandaag de informateurs van Paars Plus, Rosenthal en Wallage, aankondigden om de kabinetsvorming te “onttwitteren” omdat het “de zaak dient om buiten het licht van uw camera’s en uw schijnwerpers” te onderhandelen?

Hans van Mierlo, oprichter van Democraten ’66, is vandaag overleden. Ik las het op mijn telefoon, onderweg terug naar Amsterdam van de feestelijke inhuldiging van de gemeenteraad in Zevenaar. Mijn moeder is daar benoemd als commissielid. Tegelijkertijd met die lokale feestelijkheden leed de Nederlandse politiek een groot verlies. Van Mierlo was de visionair die de Nederlandse politiek opschudde in 1966. Hij was minister in twee totaal verschillende regeringen: Van Agt/Den Uyl (1981-1982) en Kok (1994-1998). Maar voor mij en mijn generatie was hij toch vooral een van de architecten van de Paarse kabinetten. Regeren zonder die vermaledijde christen-democraten, het kon toch écht. Vier maanden geleden trouwde ‘H.A.F.M.O.’ met zijn vriendin Connie Palmen, een nieuwe fase van zijn toch al zo rijke leven. Die fase duurde kort. Te kort. Maar wel met als laatste herinnering dat zijn eigen partij aan een nieuwe jeugd is begonnen.

Na drie eerdere vruchteloze pogingen is ons vannacht ontvallen: het kabinet Balkenende-IV. Geen bezoek, geen bloemen. Al zal de brekende partij prijs stellen op rode rozen. Eindelijk verlost van dit rood-christelijke vechtkabinet. Wie dacht er nu nog dat de lokale verkiezingen vooral over lokale onderwerpen zouden gaan? Rust zacht.

Gisteren is ons ontvallen

DAG

7 mei 2007 – 1 oktober 2008

Vierde van de gratis dagbladen in Nederland

Wij herdenken DAG niet als een trouwe vriend, maar als een onregelmatig wisselend contact, waarmee wij soms een kortstondige affaire aangingen. Kortstondig, want aan Metro waren we het meest gewend, Spits lazen we vanwege de sport en De Pers was inhoudelijk gewoon beter. En uiteindelijk betaalden we toch liever gewoon geld voor een écht goede tabloid: NRC.next.

“Nee, DAG blijft!” (Bestuursvoorzitter Bert Groenewegen van PCM Uitgevers in januari 2008 tijdens nieuwjaarscongres Koffiedik Kijken)

Voor condoleances kunt u hier terecht.

Geen bezoek, geen kranten.