Na drie eerdere vruchteloze pogingen is ons vannacht ontvallen: het kabinet Balkenende-IV. Geen bezoek, geen bloemen. Al zal de brekende partij prijs stellen op rode rozen. Eindelijk verlost van dit rood-christelijke vechtkabinet. Wie dacht er nu nog dat de lokale verkiezingen vooral over lokale onderwerpen zouden gaan? Rust zacht.
Vraag een politicus die slecht staat in de peilingen of hij daarvan schrikt, en hij zegt: “Het zijn maar peilingen!” Vraag een politicus die goed stond in de peilingen naar het uiteindelijk toch wat tegenvallende resultaat, en hij zegt: “Het waren maar peilingen!” Maar zodra een peilingpopulair politicus het oneens is met beleid dat hij niet kan wegstemmen, zal hij zeggen: “Er zijn heel veel burgers die dit beleid zat zijn, kijk maar naar de peilingen!” Tot zover de peilingparadox.
“Het systeem is echt kapot, we staan aan de afgrond.” D66-leider Alexander Pechtold doet dit weekend in NRC Weekblad scherpe uitspraken over het haperende politieke stelsel in Nederland.
“Er zijn zes partijen die tussen de 15 en 25 zetels kunnen halen. Er valt straks niet meer op een normale manier een kabinet te formeren. Links en rechts is weg. Zit de SP links van de PVV? Zit de PVV rechts van de VVD? Ik kwam laatst een jongen tegen uit een CDA-nest die zei: ik twijfel tussen u of Wilders. Dat is toch onvoorstelbaar, twee uitersten!”
Het interview in NRC is opmerkelijk openhartig over de twijfels van de D66-voorman. Hij vertelt eerlijk dat hij het in de zomer van 2006 helemaal niet meer zag zitten als leider. “Ik zag geen uitweg meer. De partij bevond zich in een comateuze toestand. Niemand gaf meer iets voor D66 en nog minder voor mij. Ik was de minst bekende lijsttrekker, Marco Pastors was bekender. Als ik toen nee had gezegd tegen het ministerschap, zat hier gewoon de burgemeester van Wageningen. Nog steeds denk ik weleens: waar ben ik beland?”