Verkiezingen zijn meer dan marketingcampagnes
Als politicus lig je onder een vergrootglas. Dat blijkt meer dan ooit nu politieke partijen hun kandidatenlijsten bekendmaken voor de verkiezingen van 22 november. Soms gaat er wat mis. Niet leuk voor de persoon in kwestie, maar het laat ook wel weer zien dat politieke sensitiviteit geen gratuite eigenschap is uit de profielschets voor een Kamerlid. Uit dit interview met Yesim Candan in HP/De Tijd kun je twee dingen leren.
- Dat je je zwakke plekken heel goed in beeld moet hebben en daar ook transparant over dient te zijn. Dus ja: als columnist heb je je te verantwoorden over wat je eerder schreef, of je dat nu leuk vindt of niet.
- Dat de kritiek op politici genadeloos kan zijn en dat je je daartegen moet wapenen. En dat de partij je daar ook tegen moet helpen wapenen.
Interessant leesvoer is De Groene Amsterdammer van 14 september 2023, waarin de verhouding tussen pers en politiek wordt besproken. Die relatie is harder en killer geworden, er is meer afstand ontstaan. Enerzijds draait politiek steeds meer om beeldvorming dan om inhoud (en praten politici steeds meer in oneliners die zijn voorgekookt door spindokters), anderzijds groeit het cynisme bij de media om door deze bordkartonnen PR-realiteit heen te prikken.
Wat is de oplossing? Een betere mix tussen visie en de marketing daarvan. Natuurlijk is het plaatje belangrijk, maar de basis moet altijd goede inhoud zijn. Daar gaat het te weinig over op het Binnenhof. Gaan we veel frisse ideeën horen tijdens deze verkiezingscampagne? Ik vrees van niet. De campagne is nog nauwelijks begonnen, maar het blijkt nu al een eindeloze herhaling van dezelfde oneliners. Wie durft dit anders te doen?
Natuurlijk is afwijken van de norm een risico. Verkiezingen zijn marketingcampagnes. Geen fouten maken is het devies. Toch kijk ik uit naar wie er echt in slaagt om mij te inspireren. Met een breed verhaal over de toekomst van Nederland en de wereld om ons heen. Wie durft?
Tags: communicatie, Media, pers, Politiek, verkiezingen