In hun onderlinge strijd om de aandacht weten social media soms van gekkigheid niet meer wat ze moeten doen. Dus profileren ze zich tegenwoordig bijna allemaal met Stories, maar ze experimenteren ook met nieuwe diensten: zo zou Instagram werken aan een Video Call-functie. Appen, verhalen, bellen: verloopt straks al onze communicatie via social media? En wie wint de strijd?
Ik zit tien jaar op Twitter. Tien jaar. Wow. In die tijd is er veel veranderd aan Twitter, maar één ding is onveranderd gebleven: de drang om vrijwel dagelijks een gedachte met de wereld te delen. Dat kan ook op andere kanalen, maar Twitter biedt die mogelijkheid in zijn meest pure vorm. Al ruim tien jaar lang.
Soms twijfel ik over social media. Niet over het belang ervan, maar over hoe je ze het best kunt inzetten. Zoek op internet en je vindt tal van experts met tal van lijstjes die je de ijzeren wetten van social media dicteren. Vaak met een bravoure alsof er geen enkele twijfel bestaat. Maar er is altijd twijfel. Zonder twijfel over het bestaande kom je niet tot nieuwe inzichten. Mijn twijfel leidt tot een ander gebruik van Twitter. Ik zal uitleggen in welk opzicht ik het roer heb omgegooid.
Volg jij als mediaprofessional het Twitter-account van Adformatie? Dan heb ik eer van mijn werk, want negen jaar geleden heb ik dat account aangemaakt. Dank je, graag gedaan. Negen jaar geleden alweer, wow! Een dag tevoren was ik zelf op Twitter gestart, na een tip van (nu) @Punkmedia. We konden toen niet weten dat Twitter de wereld zou veranderen, vonden het vooral ‘leuk en met een narcistisch, licht exhibitionistische inslag’.
Nu, jaren later, is Twitter naast een virtuele koffieautomaat ook een serieuze concurrent van nieuwsmedia. Er geld mee verdienen is voor de oprichters nog altijd lastig. Bovendien klagen gebruikers (ja, Twitter is ook een klaagmuur) over de vaak negatieve, zelfs vijandige sfeer. Het zal allemaal wel. Zonder wrijving geen glans. Revolutie vindt plaats met rumoer, niet in stilte. Viva la Revolución!
Hoe staat het met vrijheid van meningsuiting op internet? Daarover sprak ik dinsdag op een debatavond van de Amsterdamse D66-afdelingen West en Nieuw-West. De andere drie sprekers waren Teun Gautier (Free Press Unlimited), Melle van den Berg (van satirische website De Speld) en advocaat Brendan Newitt. Het was een geïnspireerde uitwisseling van ideeën, al zou je een andere indruk kunnen krijgen bij het lezen van een nogal zuur verslag op ThePostOnline. Aangezien ik door deze TPO-scribent Chris Aalberts allerlei meningen krijg toebedeeld die ik niet heb verkondigd, publiceer ik hier zelf een weergave van mijn gesproken column.
Dankzij social media is iedereen uitgever. Toch zijn er beroepsgroepen die nauwelijks gebruik maken van die laagdrempelige vormen van communicatie. De juridische sector bijvoorbeeld, zo meldde het Advocatenblad afgelopen maand. Het vaktijdschrift liet een aantal communicatie-experts aan het woord, waaronder ook mij. Het thema: publiceren kun je leren.
Op 3 juni ben ik een van de sprekers op iCross 2014, een event over crossmediaal uitgeven. Reden voor organisator De Redactie om mij te interviewen over mijn presentatie over contentmarketing. Storytelling over storytelling, zeg maar. Hoe slagen bedrijven erin te vertellen wat ze ook echt willen vertellen? En hoe blijven luisteraars ook echt luisteren?
Het is eind april, dus ben ik weer jarig. Niet echt jarig, maar Twitterjarig. Op 27 april was ik namelijk exact zeven jaar actief op Twitter. Ik vergat die datum altijd, 27 april. Een beetje een onbestemde datum, samengeperst tussen Pasen en Koninginnedag. Tot vorig jaar dan, toen 27 april ineens werd gebombardeerd tot Koningsdag. Niet dat me dat was bijgebleven, want dit jaar werd de allereerste Koningsdag op 26 april gevierd. Om het makkelijk te maken. De koning is conservatief-christelijk, dus dan mag je blijkbaar niks vieren op zondag. Dat het merendeel van Nederland ongelovig is, speelt dan even geen rol. Afijn: voortaan is Koningsdag dus ook mijn Twitterdag. Driewerf hoera!
De afgelopen jaren heb ik op mijn Twitterdag teruggeblikt op de ervaringen die Twitter mij bracht. Een soort Troonrede dus, maar dan zonder troon, zonder koning en zonder statige taal. Dit jaar doe ik het een beetje anders dan de afgelopen zes jaar: ik blik voor de afwisseling terug op al die terugblikken van de afgelopen jaren.
Het was genieten, zondag. Genieten van een man die drie kwartier lang in een donkere kamer zat te praten over ons veranderde mediagedrag. Het was een prachtige paradox: VPRO’s Tegenlicht liet mediatheoreticus Douglas Rushkoff bijna full-quote aan het woord om uit te leggen dat onze mediaconsumptie juist steeds meer versnippert. We zijn ‘Always On’, worden voortdurend gestoord door meldingen die ons uit het hier en nu halen om een digitaal berichtje te lezen. Maar dus even niet tijdens de uitzending van Tegenlicht Lab.
Facebook bestaat vandaag precies 10 jaar. Feest dus voor het grootste sociale netwerk ter wereld, dat maandelijks 1,3 miljard gebruikers over de vloer krijgt en dagelijks zo’n 750 miljoen. Zelf kwam ik fysiek over de vloer bij Facebook in 2008, toen ik met een aantal collega-journalisten het toenmalige hoofdkwartier in Palo Alto bezocht. Sommige dingen veranderen niet: ook toen al hadden we het over geweldige bezoekcijfers én problemen met privacy.