Ik sta op een dodenlijst. Bizar. Dit weekend las ik het op de blog van Rob van Kan, een in Italië woonachtige Nederlandse vertaler die ik nog ken uit mijn studietijd. De personen op de lijst zijn volgende de opsteller ‘landverraders’. 

In een artikel over rechtse extremisten als Anders Breivik en Geert Wilders schrijft Van Kan: “Ook in Nederland circuleren overigens al lijstjes. Lijstjes van het ‘verzet’ tegen ‘landverraders’. Er staan de meest uiteenlopende mensen op, van de brave D66′er Jeroen Mirck tot (Joop-cartoonist) Adriaan Soeterbroek en zo’n beetje het hele allochtone smaldeel van de Nederlandse politiek. En natuurlijk Peter Breedveld, want die heeft ook al een mening die niet mag en bovendien een ‘moslimwijf’ die er ook voor het gemak maar even bij is gezet. Ik zei trouwens lijstjes met de meervouds-s. Dat u niet denkt dat ik overdrijf.”

(more…)

De jaarlijkse dodenherdenking houdt de gemoederen meer dan ooit bezig. Vorig jaar was er De Schreeuw. Dit jaar maken politici ruzie: Mei Li Vos (PvdA) vindt de aanwezigheid van de PVV misplaatst, de PVV noemt haar ‘dom’ (Geert Wilders) en zelfs ‘moffenhoer’ (Hero Brinkman). Kortom: we raken maar niet uitgepraat over de twee minuten stilte die we vanavond in acht nemen. En dat terwijl het eigenlijk maar over één ding zou moeten gaan: zij die voor ons sneuvelden in de Tweede Wereldoorlog (en vooruit: ook bij andere militaire missies). Daarom meng ik me liever niet in het gekrakeel. Ik ben ook niet op de Dam. Namens mijn partij D66 leg ik in het Amsterdamse stadsdeel Nieuw-West een krans bij het oorlogsmonument op het Sierplein. En ik luister naar de stilte.

Over smaak valt niet te twisten, toch doen we het volop. Van de twist over een recente Wilders-cartoon op opiniesite Joop.nl krijg ik een nare smaak in de mond. Waarom? Omdat het niet gaat om waar het eigenlijk over had moeten gaan, namelijk het als provocatie bedoelde plan van de PVV om het tuig van onze samenleving weg te stoppen in tuigdorpen. Respectloos en dom, een politieke partij onwaardig. Alweer een reden om op 2 maart géén PVV te stemmen. Maar daar gaat deze cartoonrel al lang niet meer over.

(more…)

“Te walgelijk voor woorden!” (Geert Wilders)

“Dat komt hard aan, zelfs bij Geert Wilders, die zijn eigen uitspraken ‘walgelijk’ noemde in het programma Uitgesproken WNL.” (Peter Breedveld)

“Wilt u als CDA- of VVD-stemmer ook dat uw partij niet langer samenwerkt met de PVV? Dan is dit uw kans om een duidelijk signaal af te geven: stem bij de Provinciale Statenverkiezingen voor één keer niet op uw vertrouwde partij. De uitslag daarvan beïnvloedt immers rechtstreeks de samenstelling van de Eerste Kamer. Een minderheid van CDA, VVD en PVV in die Eerste Kamer betekent dan ook het einde van de PVV als gedoogpartner van het huidige kabinet. Help uw partij weer de goede kant op, zodat u bij de volgende verkiezingen weer met een gerust hart CDA of VVD kunt stemmen.” (Tegenstemwijzer.nl)

‘Vrijheid’, het spotje met de kinderen die Wilders citeren, is geregisseerd door Dana Nechushtan, bekend van de tv-serie ‘Dunya en Desie’.

De tijd van het terug- en vooruitblikken is weer aangebroken. Al die jaaroverzichten op tv ga ik skippen (heb ik allemaal al op het Journaal gezien), maar ik verheug me wel weer op allerhande uitermate subjectieve lijstjes. Om blij van te worden of om me heerlijk aan te ergeren. Datzelfde geldt voor alle voorspellingen die de komende dagen zullen worden uitgesproken: hypes, trends en andere wanen van de dag vechten daarbij immers om de hoofdrol. Ook ik heb me precies een jaar geleden bezondigd aan een voorspelling voor 2010. En verdomd, hij klopt nog heel aardig ook! Lees even mee:

“In de tweede helft van komend jaar gaat de PVV kapitale fouten maken die de partij echt serieus zetels gaan kosten. De Haagse fractieleden die ook gemeenteraadslid worden, gaan kopje onder. En de media, die Wilders groot hebben gemaakt, smullen ervan. Wat weer leidt tot de populistische conclusie dat ‘de media het hebben gedaan’. O ja, en de Volkskrant verschijnt eindelijk geheel op tabloid. Mooi moment voor hoofdredacteur Pieter Broertjes om ermee te stoppen.”

(more…)

Na “dé politicus” als Nederlander van het Jaar is vandaag ook de politicus van 2010 gekozen: Mark Rutte. Logisch, want de VVD-leider was niet alleen de beste debater, de beste campagnevoerder en de winnaar van de verkiezingen, maar ook de eerste liberale premier van Nederland sinds bijna een eeuw. Toch kan niet iedereen deze prijs waarderen, want op de progressieve website Joop.nl (disclaimer: daar werkte ik ooit) staat drie uur na de uitreiking nog steeds geen woord over de winnaar. Ook de nummers twee en drie zullen daar trouwens niet in goede aarde zijn gevallen: Maxime Verhagen en Geert Wilders.

(more…)

De algemene beschouwingen zorgen altijd voor wat extra politiek vuurwerk, ook op lokaal niveau. Gisteren spraken de fracties in de deelraad van het Amsterdamse stadsdeel Nieuw-West zich uit over de begroting voor komend jaar. En passant werd de PVV een bende criminelen genoemd en kreeg een wethouder het verwijt dat hij ‘op zijn luie reet’ bleef zitten. Kortom: het was gezellig!

(more…)

De Deense liberale zusterpartij Radikale Venstre was de smaakmaker op het D66-congres van 6 november in Den Haag. “Deense liberalen en conservatieven denken nu als de rechtse populisten. Wat ervoor extremistisch was, vinden ze nu normaal.”

(more…)

Sinds afgelopen week heeft Mark Rutte een nieuwe baan: premier van Nederland. De stabiliteit van de minderheidscoalitie met het CDA (gedoogsteund door de PVV van Geert Wilders) mag dan flink ter discussie staan, voor de positie van de kersverse minister-president geldt dat allerminst. Zelf interviewde ik Rutte zes jaar geleden uitgebreid bij een eerdere benoeming: na het opstappen van partijgenoot Annette Nijs werd ‘de wonderboy van de VVD’ ineens staatssecretaris van Onderwijs. Interessant om zijn uitspraken nu terug te lezen. “Mijn overstap naar de politiek was zeer onverstandig.”

Nog geen halfjaar na mijn interview in Memory Magazine met Nijs zat ik in de nazomer van 2004 tegenover haar opvolger. Als hoofdredacteur van dit carrièreblad was ik benieuwd naar de beweegredenen van deze voormalige manager binnen verschillende divisies van Unilever om de overstap te maken naar de politieke arena. Eerst even mijn introductie uit die tijd van onze huidige premier:

Mark Rutte voldoet in alles aan de jubelverhalen die er bij zijn benoeming in de media verschenen: hij zou aimabel zijn, open en toegankelijk, maar bovenal communicatief zeer vaardig. De absolute tegenpool van de tegendraadse Nijs, die dit voorjaar met ruzie bij het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) vertrok. Een joviale Rutte wandelt door het voor hemzelf redelijk nieuwe departement alsof hij er al jaren zit. In werkelijkheid verruilde hij pas op 17 juni Sociale Zaken voor OCW. De staatssecretaris maakt grapjes over de hedendaagse kunst in zijn werkkamer, die intertijd is uitgekozen door Nijs. Rutte wil het laten ‘overkwasten’, maar dat mag uiteraard niet van de huismeester.

Het interview met Rutte duurde een uur. Welke ambities had hij zes jaar geleden? Enkele passages…

(more…)

Niets is zo onbevredigend als een open einde. Vrijdag was het raak, twee keer zelfs. Het meest klassieke geval zat aan het einde van zomerserie In Therapie: psycholoog Paul Westervoort krijgt in de allerlaatste scene een telefoontje en luistert verschrikt. Einde seizoen, wellicht zelfs einde serie. Wie bedenkt zoiets onzaligs? Het meest wezenlijke open einde is echter de eindeloze kabinetsformatie: de besprekingen over een rechts minderheidskabinet van VVD en CDA liepen deze week spaak omdat gedoogpartij PVV zijn vertrouwen had verloren in het intern (over Wilders) ruziënde CDA. Na drie maanden onderhandelen zijn we dus weer terug bij af: geen Paars Plus, geen rechts kabinet… wat dan wel? Inderdaad, een open einde.

(more…)