Sinds afgelopen week heeft Mark Rutte een nieuwe baan: premier van Nederland. De stabiliteit van de minderheidscoalitie met het CDA (gedoogsteund door de PVV van Geert Wilders) mag dan flink ter discussie staan, voor de positie van de kersverse minister-president geldt dat allerminst. Zelf interviewde ik Rutte zes jaar geleden uitgebreid bij een eerdere benoeming: na het opstappen van partijgenoot Annette Nijs werd ‘de wonderboy van de VVD’ ineens staatssecretaris van Onderwijs. Interessant om zijn uitspraken nu terug te lezen. “Mijn overstap naar de politiek was zeer onverstandig.”

Nog geen halfjaar na mijn interview in Memory Magazine met Nijs zat ik in de nazomer van 2004 tegenover haar opvolger. Als hoofdredacteur van dit carrièreblad was ik benieuwd naar de beweegredenen van deze voormalige manager binnen verschillende divisies van Unilever om de overstap te maken naar de politieke arena. Eerst even mijn introductie uit die tijd van onze huidige premier:

Mark Rutte voldoet in alles aan de jubelverhalen die er bij zijn benoeming in de media verschenen: hij zou aimabel zijn, open en toegankelijk, maar bovenal communicatief zeer vaardig. De absolute tegenpool van de tegendraadse Nijs, die dit voorjaar met ruzie bij het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) vertrok. Een joviale Rutte wandelt door het voor hemzelf redelijk nieuwe departement alsof hij er al jaren zit. In werkelijkheid verruilde hij pas op 17 juni Sociale Zaken voor OCW. De staatssecretaris maakt grapjes over de hedendaagse kunst in zijn werkkamer, die intertijd is uitgekozen door Nijs. Rutte wil het laten ‘overkwasten’, maar dat mag uiteraard niet van de huismeester.

Het interview met Rutte duurde een uur. Welke ambities had hij zes jaar geleden? Enkele passages…

(more…)