Het politieke debat is aan het polariseren. Partijen vergroten hun onderlinge verschillen uit om zich maar zo goed mogelijk te kunnen profileren. Daarbij worden ze geholpen door de snelle dynamiek van social media, maar ook tegengewerkt: de burger is daar namelijk minstens zo fel in zijn kritiek op politiek en overheid. Feller dan ooit, zeker als het gaat om lokale kwesties die hen direct raken.
Tien muurschilderingen sieren sinds deze maand de kopgevels van flats aan de Platanenweg in Amsterdam Oost. Een mooi project, maar er wringt iets: gek dat er in de media nergens wordt verwezen naar de vergelijkbare straatkunst in Nieuw-West. Te ver weg?
Ook al gaan we er niet over, dan gaan we er toch over. Ik schreef het al vaker en het is onverminderd waar voor het werk van de stadsdeelcommissie. Een commissie met weinig macht, maar wél met invloed. Het is de kunst om die invloed goed te gebruiken.
Afgelopen week kwamen commissieleden uit alle zeven stadsdelen bijeen voor een conferentie op het Calvijn College in Nieuw-West. Daar gingen we in gesprek om van elkaar te leren hoe je effectief en succesvol kunt zijn met het adviseren van het lokale bestuur, het college en de gemeenteraad. Want die invloed hebben we.
Kies jij voor doeners, verandering, zekerheid of de toekomst? Nederland gaat dit voorjaar twee keer naar de stembus: op 20 maart voor de Provinciale Staten (plus indirect ook de Eerste Kamer) en op 23 mei voor Europa. Wat opvalt in de verkiezingscampagnes is dat ze vooral gaan over personen en sfeer, niet of nauwelijks over inhoud. Voor Marketingfacts heb ik de video-strategie van de belangrijkste partijen ontleed: hoe onderscheidend zijn partijen in hun contentmarketing?
Na een klein jaar ben ik terug in de lokale politiek van Amsterdam Nieuw-West. Onverwacht, maar inmiddels voelt het alweer vertrouwd. Tegelijk bespeur ik een worsteling over wat precies onze rol is. Gaan we nog wel ergens over? Natuurlijk!
“Daar gaan we niet over”, stond er laatst in Het Parool boven een opiniestuk van Mohamed Alkaduhimi, die namens Denk in de stadsdeelcommissie van Nieuw-West zit. Ik vond het een artikel met een hoog Calimero-gehalte, want we gaan over veel meer dan Denk suggereert. Ga liever uit van wat je wél kunt, in plaats van klagen over wat je niet kunt.
Cijfers liegen niet. Toch vertellen ze nooit het hele verhaal. Louter cijfermatig was mijn persoonlijke blogjaar bepaald geen piekjaar. Ik schreef voor mijn eigen website minder blogs dan ooit tevoren, mede door mijn fulltime baan waarin ik de hele dag door blogs en artikelen schrijf (en redigeer) voor andere online platforms. Toch was de impact groot van de blogs die ik wél schreef.
Het is veelzeggend dat ik dit jaar meer blogposts produceerde voor Marketingfacts dan voor mijn eigen blog: 37 om 35 stuks. Is dat erg? Welnee. Wie de hele dag schrijft, moet in zijn vrije tijd lekker andere dingen gaan doen. Daar was ik nooit zo goed in (noem het beroepsdeformatie), maar mijn veranderende leven dwong me er gelukkig toe.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan: ik keer terug in de lokale politiek van Nieuw-West. Vanaf januari 2019 vervang ik D66’er Hilde van Stelten, die het werk in de stadsdeelcommissie niet langer kan combineren met haar nieuwe baan. Daarmee komt er een (ook voor mij) onverwacht vervolg op acht eerdere jaren stadsdeelpolitiek. Al was dat voor mij zeker geen eenvoudig besluit.
“Ik begrijp de mensen in Amsterdam-West”, zegt minister Stef Blok in opnamen die zijn onthuld door tv-programma Zembla. Nee minister, u begrijpt ons allerminst als u de multiculturele samenleving ‘niet vreedzaam’ noemt.
Natuurlijk gaan er dingen fout, maar schilder hele wijken niet af als gevaarlijke banlieus. Dat is een populistische leugen, bedoeld om de eigen achterban te paaien. En dat weet u.
In Nederland hebben we gelukkig geen banlieues. Dat is te danken aan de onbaatzuchtige inzet van bewoners zelf. De politiek kan dit beter ondersteunen in plaats van ondermijnen.
Kortom: verlaat die ivoren Haagse toren en kom gewoon eens kijken hoe het écht hier is in Amsterdam (Nieuw-)West. Als voormalig deelraadslid leid ik u graag rond en breng ik u in contact met bewoners die het verschil maken. Mensen die u overduidelijk niet kent of begrijpt.
Deze open brief verscheen vandaag iets gewijzigd in Het Parool.
Jullie waren van me af, maar hier ben ik toch weer even. Ruim anderhalve maand geleden ging Amsterdam naar de stembus en maakte ik na acht jaar als volksvertegenwoordiger plaats voor jong talent. Een nieuw systeem met veel nieuwe mensen, dus deel ik graag mijn eerste indruk: wat is er veranderd?
Voor mij persoonlijk is de grootste verandering dat ik niet meer wekelijks in het Tuinstadhuis zit te vergaderen. Ik heb ineens tijd voor andere dingen. Dat komt goed uit, want er verschijnen nieuwe prioriteiten op mijn pad, zowel zakelijk als privé. Toch is het nog steeds wennen: geregeld vraag ik me af of ik geen politieke vergadering vergeet.
De uitslagen van de verkiezingen in de Amsterdamse stadsdelen zijn bekend. Goed nieuws uit mijn eigen gebied: D66 heeft een van de vier zetels gewonnen in Slotervaart. Als lijstduwer feliciteer ik Hilde Soldaat-van Stelten met haar uitverkiezing!
In de andere drie gebieden heeft D66 helaas net niet genoeg stemmen gehaald voor een van de vier zetels. Dat is natuurlijk een teleurstellend resultaat, niet los te zien van het nieuwe bestuurlijk stelsel – waarvan jullie weten dat ik er altijd kritisch over ben geweest. Ook kleinere en lokale partijen hebben dankzij het nieuwe ‘districtenstelsel’ geen zetels behaald.