Na een dichter des vaderlands, een denker des vaderlands en een fotograaf des vaderlands hebben de organisatoren van het Blogbal een eigen equivalent bedacht: de Blogger des Vaderlands. Deze eretitel wordt vergeven op het vijfde Blogbal, dat plaatsvindt op vrijdag 6 maart 2015 in de Amsterdamse sociëteit Arti et Amicitiae. Sympathiek initiatief, maar wat wordt er precies van zo’n vaderlandse blogger verwacht?
We leven in een versnipperde wereld. Links tegen rechts. Arm tegen rijk. Oost tegen west. Noord tegen zuid. Islam tegen jodendom. Atheïsme tegen fundamentalisme. Dichter tot elkaar komen lukt alleen als de tegenpolen met elkaar in gesprek gaan. Literair festival Read My World doet zo’n poging. Komend weekend besteedt dit nieuwe Amsterdamse evenement aandacht aan “journalistiek, literatuur en alles daartussenin uit Egypte en Palestina”.
Afgelopen voorjaar haalde Read My World alvast de Palestijnse curator Asmaa Azaizeh naar Nederland voor een introductie van de meest interessante schrijvers, dichters, journalisten en bloggers uit Palestina en omstreken. Sommige van hen haakten live in via Skype. Dat leverde aardige gesprekken op, aangevuld met voorgelezen Arabische gedichten. Ter plaatse in de Openbare Bibliotheek Amsterdam werden Nederlandse vertalingen voorgelezen van de gedichten, verhalen en blogs. Aangezien meeschrijven niet snel genoeg ging, besloot ik enkele gedichten op te nemen met de dictafoon van mijn mobiel. Dan kon ik er later mooi een blogpost over schrijven. Het liep anders.
Het gedicht schrijft zichzelf: het wiekt zich een recordvlucht door de tijd het baant zich wrikkend een weg door tegemoetkomend verkeer het zucht hardop, het gilt, huilt en fluistert. Het spreekt hardop het luistert en het doet soms alsof alles kapot is alles stuk slaat alles verkeerd is alles mis… Het gedicht herneemt de ademhaling stuwt de bloedsomloop doet het hart slaan – brengt geest en lichaam in beweging leeft mee en leeft voort slaat gaten in de herinnering wiekt op herstelt slaat in stemt toe en in: het gedicht. Het gedicht is een wasdag, een afscheid, een overstroming, een oponthoud, een deur dicht die open waait, een zuiver weten dat zonder het gedicht het leven niet is. Zonder klanken op maat gerangschikt in ritme of rijm geen reden voor de pijn geen echo aan het woord geen zegen op het leven geen ingang tot werkelijkheid. Geen schilderkunst, geen voor- of nadenken, geen verwondering, humor, gulle lach, geboorteslag, stervensdag – zonder het gedicht. Het broze, onaantastbare beeldhouwwoordbericht, bizonder gemengd nieuws, supervoorpaginaverhaal – gekruid de dag, gepeperd de lessen, ontroerend de stem: het gedicht – jij bent het.
Simon Vinkenoog is vannacht overleden aan een hersenbloeding. Dit gedicht over dichten publiceerde hij op 26 januari 2001 in NRC Handelsblad. Have a good trip, beat poet! Ting, ting, ting.
