Al voor de lancering werd het een ingenieus offensief tegen de in Amsterdam ingevoerde JA/JA-sticker genoemd: City Amsterdam. Maar hoe goed (of slecht) is deze nieuwe hoofdstedelijke huis-aan-huiskrant van Sjuul Paradijs in werkelijkheid?
Wat voor werk doe je zoal? Dat vroeg iemand me laatst. Als freelance journalist begin je dan doorgaans je belangrijkste opdrachtgevers op te sommen. Dan noem ik MarketingTribune en Emerce, of de klus eerder dit jaar voor stichting Thuiswinkel. Van bepaald schrijfwerk gaat de schoorsteen niet roken, maar dat wil niet zeggen dat het onbelangrijk is. Zo schrijf ik al meer dan twintig jaar voor Stripschrift over het beeldverhaal (een zwaar onderschatte kunstvorm) en was ik deze zomer even een heel weekend krantenjournalist. Niet voor Het Parool of NRC Handelsblad, maar als vrijwilliger voor de campingkrant van de Buurtcamping, een initiatief in zeven stadsparken in Amsterdam en Utrecht. Klein bier, denk je nu wellicht. Toch zijn juist dit soort klussen de meest pure vorm van journalistiek: ongedwongen in gesprek gaan met mensen en hun verhalen vertellen.
Wil je de campingkrant in groot formaat lezen, klik dan hier.
Is it a bird, is it a plane? Dinsdag lanceerde Persgroep Nederland heel feestelijk een nieuw digitaal concept: PAPER Magazine. Het is een beetje Blendle, het is een beetje De Correspondent, maar toch ook weer anders. De sfeer zat er goed in bij de lancering in de Amsterdamse hipster-bar Baut Zuid, maar stiekem was iedereen natuurlijk bloednerveus: gaan we hiermee eindelijk écht geld verdienen met online journalistiek?
Na jaren de #krant opgezegd. Hoe prachtig ik dagbladen ook vind, het is een gedateerd medium. Bovendien was ik klaar met die stapels papier.
— Jeroen Mirck (@JeroenMirck) April 28, 2015
Toeval of niet: op de dag dat ik de melding zag dat ik acht jaar op Twitter actief ben, heb ik mijn krantenabonnement opgezegd. Het één heeft ogenschijnlijk niets met het ander te maken, maar tegelijk natuurlijk ook weer alles. Want Twitter is de hedendaagse newsreader – daar waar de krant dat was in de twintigste eeuw. In feite vermoordt Twitter mijn krant.
Dagblad Trouw is in opspraak geraakt door een redacteur die artikelen in de krant verzonnen zou hebben. De medewerker vertrekt bij Trouw, dat bovendien een commissie van externe deskundigen instelt om diens publicaties te onderzoeken. Ondertussen ligt de krant zelf onder vuur vanwege de wijze waarop dit nieuws naar buiten is gebracht.
‘Pijnlijk, een krant die bij fraude communiceert als een universiteit of ministerie’, zo reageert een collega-journalist op Twitter. De mededeling in de ochtendkrant van vanmorgen was inderdaad uitermate vaag en formeel opgesteld. Bovendien werd de naam van de vertrokken redacteur niet genoemd, waardoor lezers niet wisten aan welke berichtgeving uit de krant zij zouden moeten gaan twijfelen.
“Hallo wereld, welkom bij je nieuwe kiosk.”
Hoe krijgen we jongeren weer aan het kranten lezen? Alexander Klöpping, internet-ondernemer maar vooral bekend als ‘die nerd in DWDD’, vroeg het zich al af in de documentaire Iedereen Journalist, maar regelt het nu ook gewoon zelf: via de tablet. Vandaag lanceerde hij het platform Blendle, dat een digitale kiosk is waar losse artikelen gekocht kunnen worden uit Nederlandse kranten en tijdschriften.
Iedereen een verdienmodel, zo had de tweede aflevering van Iedereen Journalist eigenlijk moeten heten. Er werd immers vooral gepraat over geld, of beter gezegd: het ontbreken, mislopen en hardnekkig zoeken van geld. Schreef ik over de eerste aflevering nog dat er vooral vragen werden gesteld over het beoogde doemscenario voor de dagbladjournalistiek, ditmaal was het hopen op de antwoorden. Kwamen die ook? Dat lees je na de doorlees. Gratis, want ook dit weblog heeft geen betaalmuur als verdienmodel.
