Nederland was de afgelopen week in de ban. Niet alleen van het referendum, maar ook van de ‘kwark-hipster’ van yoghurtmerk Danio. Jazeker, Nederland maakte zich druk over een man met een baard, en het was niet eens december. Na een weeklang geweeklaag over die baardmans ben ik het zat.
Het zal weinigen zijn ontgaan: woensdag was ‘rockstar-econoom’ Thomas Piketty in Nederland. Nou ja, rockstar… een verlegen glimlachende professor vooral. Piketty is een rockstar zoals ook de nerds uit Silicon Valley dat zijn: het is meer de hype dan de persoon. Piketty sprak ’s morgens in de Tweede Kamer, ’s middags in College Tour en ’s avonds in een stijf uitverkocht Paradiso. Kinga en ik waren er die avond bij. “I’m sorry that I don’t look angry!”
Afgelopen maand was het ineens hot: ploggen. Dat is fotobloggen, maar dan gestructureerd: eens per dag een serie snapshots van je persoonlijk leven online gooien. NRC Handelsblad duidde de mini-hype gisteren met een rijk geïllustreerd artikel, waar ook ik voor werd geïnterviewd. Als criticus, want ik blogde eerder deze week een mild-kritisch commentaar. Prima dat mensen ploggen, maar het is niet ‘het nieuwe bloggen’ zoals NRC het noemt.
Stoppen met Twitter, het is de nieuwste rage. Vooral BN’ers en andere celebrity’s hebben er een handje van om hun vertrek van Twitter omstandig uit te venten. Hollywood-sterren, sporthelden, soapies of John Ewbank, je hoort er niet bij als je je niet in de media hebt beklaagd over kritische tweets. Miley Cyrus maakte er zelfs een liedje over. Zelfs burgemeesters stoppen met twitteren: eerst Peter Rehwinkel (Groningen), later ook Onno Hoes van Maastricht. De aandachtsgeile Twitter-quitter stopt natuurlijk niet écht: die komt na een paar weekjes gewoon weer terug. Zo heeft Volkskrant-columnist Jan Bennink (twee maanden geleden “cold turkey en definitief gestopt met Twitter”) inmiddels alweer ruim duizend tweets uitgepoept op een nieuw account. Het laatste bekende ‘slachtoffer’ in cabaretier Johan Fretz, die er zelfs een column over schreef.
Vandaag zit ik precies drie jaar op Twitter. Een jaar geleden stond ik ook stil bij die 27e april, toen door terug te blikken op een artikel dat ik anderhalf jaar eerder in Adformatie publiceerde over ‘de hype Twitter’. Ditmaal blik ik liever vooruit. Twitter is een bestendige hype gebleken, die nog altijd aan invloed wint. Nog altijd groeit het aantal gebruikers gestaag, zowel zakelijk als privé. Twitter is al lang geen speeltje meer van nerds, het is een heel aardige dwarsdoorsnede van de samenleving aan het worden. Massaler, politieker, commerciëler, soms grimmiger maar toch vooral gezelliger. Omdat steeds meer mensen meedoen.
Vandaag had ik een iPad in mijn handen. Het schijnt dat sommige mensen daar een moord voor doen. Mocht je me nu gaan stalken om hem ook aan te kunnen raken, dan moet ik je teleurstellen. De iPad was van niet van mezelf, maar van collega Francisco van Jole. En als die er niet een had gekocht, kon ik vast wel even op de koffie bij buurman en trendwatcher Vincent Everts (zie foto). Ben ik nu ook totaal verkocht? Nee, ik hoef ‘m niet. En ik zal uitleggen waarom.
Vandaag zit ik precies twee jaar op Twitter. Sommigen zullen zeggen: zo lang al? (Of: Wat is dat, Twitter?) Anderen rekenen het snel even uit en weten te melden dat ze al net iets langer een account hebben. Trendsetter Erwin Blom was er bijvoorbeeld al bij op 27 januari 2007, exact drie maanden eerder dan ik. In die twee jaar heeft Twitter een enorme populariteitsslag gemaakt, die nog steeds gaande is. Het lijkt me aardig om te kijken hoe we Twitter beleefden in 2007. Dat doe ik door een eigen eindejaarsstukje uit Adformatie te herpubliceren: “Hype van het jaar: Twitter.” Klopt het nog een beetje met hoe we er nu tegenaan kijken?
Elk jaar heeft zijn eigen hype. In 2006 had iedereen het over Second Life, maar daar hoor je al anderhalf jaar weinig meer over. Vanaf 2007 ging het ineens over Twitter, en daar lullen we nog steeds over – zonder dat de massa het werkelijk lijkt te willen omarmen. Of komt dat nog? Kranten blijven erover schrijven alsof het iets gloednieuws is, dus wie weet. Maar ondertussen is alweer een nieuwe hype: Poken.
Twitter is een fanatieke hobby van een kleine groep diehards, die er toevallig ook veel over bloggen. Ergo: zo wordt een hype geboren. De ene hype is echter de andere niet. Toen bekend werd dat Second Life slechts 17.130 actieve Nederlandse gebruikers telde, was die door marketeers veelvuldig ingezette virtuele wereld prompt dead meat. Over microblogsysteem Twitter schrijven de media nog steeds alleraardigst. Terwijl het aantal Nederlandse gebruikers daar natuurlijk minimaal is: in april repte Twitter Facts (geen parodie!) over 541 twitteraars uit ons kikkerlandje, inmiddels schommelen de schattingen tussen duizend en tweeduizend tweetposters. De hobby van de happy techy few dus. Vooral IT’ers, marketeers en (nieuwe-) mediamensen lijken zich aan het twitteren te wijden. Wat doen zij eigenlijk op Twitter, en wat hebben ze eraan? Voor Adfoblog voerde ik een debat met enkele hoofdrolspelers, uiteraard op Twitter zelf.