In Nieuw-West staat een huis. Nee, er staan er zeven. Zeven Huizen van de Wijk. Zeven heel verschillende huizen, maar met allemaal hetzelfde doel: welzijn en participatie van bewoners ondersteunen. Hun rol wordt steeds belangrijker nu de regering deze taken heeft overgeheveld naar de gemeenten. Alle reden dus voor een verhit debat in de bestuurscommissie van Nieuw-West.
Ook in de herfstvakantie gaat het werk van een lokaal politicus gewoon door. Verdedigde ik tien dagen geleden nog twee amendementen op het verkiezingsprogramma van D66 Amsterdam, gisteren deed ik datzelfde tijdens de ALV van D66 Nieuw-West, waar eveneens een lokaal verkiezingsprogramma werd besproken. Tussendoor schoof ik afgelopen dinsdag aan bij tv-omroep Salto voor het debatprogramma Vragenvuur.
Politiek staat zo ver van de burger af, zeggen de critici. Maar is dat wel zo? In de raadsvergadering van de Amsterdamse deelraad Nieuw-West op 25 september zaten burger en politiek samen rond de tafel om te praten over iets heel kleins en concreets: een pingpongtafel.
Een moeder had een burgerinitiatief ingediend voor een tafeltennistafel bij het speeltuintje in de eigen buurt. Haar dochter had op vakantie veel getafeltennist en op die manier veel vrienden gemaakt. De moeder schreef de deelraad: “Zij en een paar andere meisjes in de wijk zouden het erg leuk vinden als er in de wijk ook een tafeltennistafel zou komen.” Met honderd handtekeningen kreeg ze voor elkaar dat het burgerinitiatief in de deelraad zou worden behandeld.