Het zijn spannende tijden voor de politiek, zeker in een invloedrijke stad als Amsterdam. Bestuurders en raadsleden worden kritischer dan ooit gevolgd en beoordeeld. Dit vraagt om politieke kandidaten met ervaring, lef en kennis van wat er speelt in de stad. Daarom stel ik me net als in 2014 kandidaat namens D66 voor de gemeenteraad van Amsterdam.
Veel felicitaties op LinkedIn deze week voor mijn werkjubileum. Ehm, werkjubileum? Ik moest het even opzoeken… Wat blijkt: deze maand ben ik zeven jaar actief in de lokale politiek.
Actief voor D66 in het Amsterdamse stadsdeel Nieuw-West. Eerst als duo-raadslid (2010-2012), daarna als deelraadslid (2013-2014) en inmiddels als bestuurscommissielid (van 2014 tot uiterlijk maart 2018).
Over ruim een half jaar gaat Amsterdam naar de stembus. Ook voor de stadsdelen, al is nog steeds niet precies duidelijk hoe die straks gaan functioneren. Daar komt nu eindelijk verandering in. Denk jij ook mee hoe het beter kan?
Elke Amsterdammer kan tot 6 september zijn mening geven over het nieuwe bestuurlijke stelsel dat van kracht wordt bij de komende verkiezingen in maart 2018. Nee, de stadsdelen verdwijnen niet. Gelukkig maar, want anders zou je voor elk bezwaar naar de Stopera moeten afreizen. Wel krijgen we na deelraden en bestuurscommissies (het verschil lees je hier) opnieuw iets anders: stadsdeelcommissies.
Ook als bestuurscommissie van Nieuw-West sturen we een brief met ons commentaar naar het college van burgemeester en wethouders. Niet bij iedereen gaat dat van harte (sommige partijen boycotten goeddeels de discussie over het bestuurlijk stelsel), maar zelf vind ik het onze plicht als volksvertegenwoordigend orgaan om alle taken zo goed mogelijk over te dragen aan onze opvolgers.
DENK is de grootste partij van Nieuw-West geworden bij de landelijke verkiezingen van 15 maart. Dat was best even schrikken voor de zittende partijen, met name voor de PvdA die hier kelderde van 40 naar 7 procent van de stemmen. De kiezer heeft altijd gelijk, maar toch heb ik een waarschuwing aan het adres van DENK.
Is sport voor jou een speerpunt? Stem dan op 15 maart D66. Van alle partijen heeft D66 volgens het Kenniscentrum Sport de meeste aandacht voor sport in zijn verkiezingsprogramma. Daarom was ons campagneteam zondag aanwezig bij de Vondelrun in hartje Amsterdam. Om te flyeren, maar ook (zoals ik) om zelf mee te lopen.
Is politiek leuk? Nou, eigenlijk niet: je bent hele avonden aan het vergaderen met mensen die vaak hartgrondig met je van mening verschillen. Daar rolt dan een uitkomst uit die nooit alle burgers allemaal tevreden kan stemmen. Tegelijk is dat ook het mooie van politiek: verschillen overbruggen. Zelfs als dat onmogelijk lijkt. Wanneer dat dan toch lukt, kan politiek heel erg mooi zijn. Het beste voorbeeld dit jaar: Het Landje.
Terugblikkend op mijn politieke jaar 2016 springt Het Landje er echt uit. De bouwspeelplaats in het Rembrandtpark is een unieke plek in Amsterdam, waarvan niemand de waarde betwist. Toch stond ineens de subsidie op de tocht, door een conflict tussen stad en stadsdeel. Als er niks zou gebeuren, kon Het Landje per 1 januari 2017 genoodzaakt zijn om de deuren te sluiten. Hoe kwam het zo ver?
‘Meer democratie en minder politiek.’ Zo omschrijft het Amsterdams college van burgemeester en wethouders het eigen voorstel voor een vernieuwd bestuurlijk stelsel van de stad. Dat klinkt prachtig, maar als dit plan wordt aangenomen, gaat de stadsdeelpolitiek voor de derde keer in acht jaar tijd op de schop. En flink ook, want de bestuurscommissies zullen dan verdwijnen. Wat mij betreft verdient dit plan een serieuze waarschuwing.
Een homostel uit Nieuw-West wil de stad verlaten na langdurige bedreiging door de buren, zelfs met de dood. Verschrikkelijk nieuws, dat roept om actie. Vooral ook omdat dit soort buurtterreur niet op zichzelf staat. Het gebeurt vaker dan we denken.
Daan en Willem zijn twee homo’s die samenwonen in Slotervaart, enkele straten verderop van waar ik zelf woon. Een leuke wijk, een deel van stadsdeel Nieuw-West waar het eigenlijk best goed gaat, beter dan in bepaalde gebieden van Osdorp en Slotermeer. Hun oproep op Facebook dit weekend deed me dan ook schrikken.
Buren zouden het stel op straat uitschelden en doodwensen omdat ze homo zijn. Er worden stenen tegen de ramen gegooid en scherpe voorwerpen in de tuin, waar de hond rondloopt. Hoewel de politie laat weten dat er een goed gesprek is geweest met de buren, is het bedreigde homostel van mening dat er ‘niets’ aan hun situatie wordt gedaan. In hun noodkreet op Facebook zeggen ze weg te willen uit Amsterdam ‘omdat we hier niet veilig zijn’.
Stadsdeel, politie en woningcorporatie lieten direct weten actie te ondernemen, maar dit is volgens het tweetal te laat: zij willen weg. (Overigens: de instanties, waaronder ook Roze in Blauw, hebben een dag later de kwestie iets afgezwakt.) In het algemeen komen pesterijen aan het adres van homoseksuelen relatief vaak voor in Amsterdam, zo blijkt uit eerdere evaluaties van de stedelijke Treiteraanpak. Alleen daarom al verdient de huidige commotie speciale aandacht.
“Het is mijn bedoeling dat alle stadsdeel-politici een wijk adopteren”, zeg ik deze week in een vraaggesprek met de GaSet. Kamal Bergman interviewde me voor deze buurtkrant van Geuzenveld-Slotermeer over mijn werk als D66-politicus. “Buurtadoptie betekent: van je wijk houden, regelmatig buurtbijeenkomsten bezoeken en daar een aanspreekpunt zijn voor bewoners. Midden in de samenleving dus! Ik verwacht dat de politiek op deze manier beter hoort wat er speelt en er zo beter op kan inspelen.”
Deze week vieren we onze vrijheid. De sleutel tot die vrijheid is een goed functionerende democratie. In verkapte dictaturen als Rusland en China heb je als burger namelijk weinig te zeggen. Hier in Amsterdam is het goed geregeld, maar het kan altijd beter.
Eens in de vier jaar stemt u, maar wat nou als het lokale bestuur een besluit neemt waar de meeste bewoners het mee oneens zijn? Alle inspraak en participatie ten spijt, hoe kunt u toch nog op de democratische noodrem trappen?