“Three letters form Sarajevo.” Onder die titel speelt ‘keizer van de Balkan’ Goran Bregović deze dagen drie concerten in Nederland. Begeleid door zijn eigen Wedding and Funeral Ensemble, maar ook door het Noord Nederlands Orkest. Het schijnt een grandioos feest te zijn. Ik ben dol op zijn muziek, maar kan er helaas niet heen. In plaats daarvan breng ik een geschreven ode aan Bregović.
Terugblikken, het gebeurt deze laatste week van het jaar aan de lopende band. Bijna iedereen doet het, maar toch is iedere persoonlijke terugblik uniek en dus waardevol. Voor mij was 2010 in alle opzichten een turbulent jaar. Het was een jaar van zoeken, ontdekken en soms ook weer kwijtraken. Een intensieve maar waardevolle ontdekkingstocht die nog niet is voltooid.
Montenegro is een land van contrasten. Badplaatsen met luide techno-muziek worden afgewisseld met een zwaar socialistisch mausoleum voor voormalig leider (‘vladika’) Petar II Petrovic Njegos.
Op vakantie in Kroatië vraag je je soms vertwijfeld af: waarom merk ik aan niets dat dit land nog geen vijftien jaar geleden verscheurd werd door de Balkanoorlog? In die tijd schoten de Serviërs het historische Dubrovnik aan flarden om de Kroatische moraal te breken. Door een razendsnelle restauratie is daar niks meer van te merken, uitgezonderd een foto-expositie die de ‘Dubrovnik Defenders’ herdenkt. Onze autorit langs de Adriatische kust laat een heel ander land zien: een ongestoorde mix van Italië en Griekenland.
Ik was even twee weken van de radar. Je raadt het al: op vakantie. Autorit langs de Adriatische kust, door Kroatië, Montenegro en een snippertje Bosnië. In de tussentijd zijn in Nederland de onderhandelingen over Paars Plus gestaakt en is Ruud Lubbers een rechtse coalitie aan het onderzoeken. Verder won Alberto Contador zijn derde Tour de France. Vertel me: welk ander brekend nieuws heb ik gemist? De komende dagen hef ik mijn blogstilte definitief op met (foto)verslagen van mijn verblijf in Kroatië en Montenegro. In twee delen, want beide landen zijn indrukwekkend.