Sinterklaas valt vroeg dit jaar. Daarmee bedoel ik niet eens zozeer de ophef over Zwarte Piet, want dat is inmiddels een permanente discussie geworden. Terecht, want racisme verscheurt onze samenleving. Waarom is het zo moeilijk om Piet een ander uiterlijk te geven? Daarmee haal je de angel uit de (scheld)discussie en kunnen we dit najaar weer gewoon vol verwachting op de stoomboot wachten.

Over die stoomboot gesproken: de stadsdelen, dus ook Nieuw-West, wachten vol verwachting op ‘Sinterklaas’ Van der Laan, die extra geld heeft beloofd om lokale problemen op te lossen. Minstens zo belangrijk, maar je hoort er niemand over.

(more…)

Dit is mijn laatste raadscolumn. Niet omdat ik er geen zin meer in heb, maar omdat er over twee weken verkiezingen zijn. Na die verkiezingen verdwijnen de deelraden van Amsterdam. We krijgen er bestuurscommissies voor terug: kleinere deelraden met minder macht. En om je eerlijk te zeggen: daar maak ik me zorgen over.

Waarom maak ik me zorgen? Dat doe ik omdat de landelijke overheid een bootlading aan taken bij de gemeenten over de schutting gooit. Zoek het zelf maar uit, lijkt Den Haag te denken. Daarbij gaat het om belangrijke taken als zorg, welzijn en jeugdbeleid. De stad gaat de taken weer uitbesteden aan de stadsdelen… waar de deelraden net zijn afgeschaft. De 29 deelraadsleden worden vervangen door 15 leden van de bestuurscommissie. Twee keer zo weinig mensen dus. Ik maak me zorgen over het vele werk dat straks wordt uitgestort op de schouders van de vijftien mensen in de bestuurscommissie van Nieuw-West. Vijftien mensen die u op 19 maart mag kiezen. Ook op uw schouders rust dus een belangrijke verantwoordelijkheid.

Waar ik me ook zorgen over maak, is de situatie waarin we ons nu bevinden. Er is nog altijd een crisis, er is armoede, ja, er is zelfs een tweedeling in de samenleving. Tussen arm en rijk, tussen de kansrijken en de kansarmen. Al mag ik de term ‘tweedeling’ eigenlijk niet meer gebruiken van de Adviesraad Diversiteit en Integratie (ADI) en Stad-Forum, zo schreven ze afgelopen week in hun rapport ‘Divers en ongedeeld’. Spreken over segregatie zou onnodig stigmatiseren. Persoonlijk vind ik het benoemen van problemen juist belangrijk om ze te kunnen oplossen, dus ben ik het niet met dit advies eens.

(more…)

“This is a game to keep art alive! Like this post and I’ll give you an artist. It doesn’t matter if you know his/her work, search on the internet and choose one work that you like most and share it on Facebook. Tell me why you like the work you have chosen!”

Tot zo ver een populaire ‘meme’ op Facebook. Mijn vriendin Kinga ging aan de slag met Sandrine Replat, waarna ik reageerde en me prompt mocht gaan verdiepen in Jacob Riis.

(more…)

Vrijdag hier op dit weblog, maandag in Het Parool: mijn opiniestuk over de omstreden armoede-column van boekhandelaar Monique Burger. “De les die we hier uit kunnen trekken is dat er veel meer verborgen armoede in Nederland bestaat dan velen willen geloven, en dat we dit besef mee moeten nemen als we dinsdag op Prinsjesdag over 6 miljard euro aan extra bezuinigingen praten. Waar gaan we dat geld schrappen: bij straaljagers of bij thuiszorg?” Mijn complete opiniestuk is hier te lezen.

Vannacht is De Nieuwe Boekwinkel in Amsterdam West beklad met de tekst ‘Verboden voor armen’. Aanleiding was alle commotie die was ontstaan over een Boekblad-column waarin eigenares Monique Burger de toestroom op haar winkel beschreef van mensen die het Droomboek gratis kwamen afhalen. Burger schreef dat ze schrok van de armoede van veel nieuwe bezoekers in haar winkel. Velen vonden haar column elitair. Dat ben ik niet met ze eens. Het is juist een wake-up call voor de aanpak van verborgen armoede in Nederland. 

De politiek krijgt vaak het verwijt dat het armoede en andere problemen wegwuift. Denk aan Rutte met zijn oproep om allemaal een auto te kopen. Dan sta je compleet buiten de werkelijkheid. Monique Burger van De Nieuwe Boekhandel staat niet buiten die realiteit, al beweren veel lezers van haar column het tegendeel. Op social media is gisteren een ware heksenjacht tegen haar gevoerd. Dat is de negatieve kracht van social media: mensen beginnen de column te lezen met voorgekookte woede, want van hun mede-twitteraars móeten ze de column schandalig vinden. Dus vínden ze hem schandalig. Meningen zijn scherp, alles is zwart of wit. Er is nauwelijks nog ruimte voor nuance.

(more…)