Europa, best belangrijk. Hoe cynisch menigeen tegenwoordig ook is over de Europese Unie, des te toepasselijker blijft die aloude reclameslogan voor ons verenigde werelddeel. In deze crisistijden kunnen we immers niet zonder die Brusselse houdgreep, of we dat nou willen of niet. Toch is het altijd lastig oordelen over iets waar je nooit geweest bent, dus toog ik eind november naar Brussel, samen met een twintigtal Amsterdamse D66’ers. Een stelletje eurofielen dus, hoor ik je denken. Prima, maar dan wel eurofielen die zelf hun oor te luister hebben gelegd in het Europees Parlement.
Het bezoek begint al meteen goed. Wie na het passeren van de beveiligingspoortjes een foto probeert te maken van de entreehal van het Europarlement, krijgt meteen een bewaker in zijn nek. Of ik die foto even wil wissen. Is verboden. Welkom in Brussel!
Een onmisbare ervaring is om de politici aan het werk te zien. Of beter gezegd: het hele apparaat eromheen. Hele bootladingen adviseurs lopen af en aan, terwijl een gigantisch bataljon tolken vanachter glas ieder woord in elke willekeurige taal vertaalt. Live, de hele dag door.
“Four more years.” Dat twitterde Barack Obama vannacht nadat hij was herkozen als Amerikaanse president. Een dag eerder was er die traan. Toen vroeg ik me af: staat hier een moegestreden winnaar of een president die vreest voor naderend verlies? Een winnaar dus, al waren de verkiezingen vele malen zwaarder dan vier jaar geleden.
Iedereen kent wel die filmpjes met Hitler: een scene uit Der Untergang, voorzien van hilarische commentaren over Facebook, de iPad of Justin Bieber. Voor het goede doel zet Hivos nu ook dit soort mash-ups in: bezoekers van Hivos.nl kunnen heel eenvoudig zelf drie beruchte dictators ondertitelen: de Iraanse president Ahmadinejad, de Libische kolonel Khadaffi (toch al bekend om zijn knullige filmpjes) en de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-Il. Met deze actie steunt de organisatie “activisten, kunstenaars en bloggers die zich – niet zonder risico – uitspreken voor vrijheid, gerechtigheid en welvaart in hun land”. Zelf heb ik uiteraard ook meegedaan aan de actie “Ondertitel de tiran” met een stukje huisvlijt waarin Khadaffi zich afvraagt: “Waar is Mark Rutte?”
Op 18 september doe ik voor het eerst in mijn leven mee aan de Dam tot Damloop. Dat doe ik niet zomaar, dat doe ik voor het goede doel. Met mijn deelname hoop ik geld in te zamelen voor de Eye Care Foundation, een stichting die werkt aan het bestrijden en voorkomen van oogaandoeningen in ontwikkelingslanden. Door de beperkte medische hulp kunnen deze miljoenen mensen geen geld verdienen voor hun gezin en leven ze dus in bittere armoede. Zelf draag ik sinds mijn negende een bril en weet ik dus hoe afhankelijk je kunt zijn als slechtziende. Daarom zet ik me graag in voor de Eye Care Foundation.
De aankomst op Rotterdam Airport van de Servische oorlogsmisdadiger Ratko Mladic kwam niet even helder binnen in alle Nederlandse huiskamers. Een storing trof de analoge verbinding van de Publieke Omroep, waardoor het Acht Uur Journaal meer op cryptische videokunst leek dan op een nieuwsbulletin. U ziet (nou ja, ziet?) presentator Rob Trip in gesprek met verslaggever Kees van Dam. (Note to self: hoog tijd dus om over te stappen op digitale televisie, en – ik weet het – een betere tv.)
Vaarwel, het is mooi geweest. Het is Dag des Oordeels, vandaag vergaat de wereld. En als de Jehovah’s Getuigen het zeggen, dan is dat zo. Hét argument in hun reclamecampagne: ‘De Bijbel garandeerd het!’ Dan is het dus gegarandeert waar. Tot ziens in het hiernamaals. O wacht, wat zei kosmoloog Stephen Hawking deze week ook alweer? “I regard the brain as a computer which will stop working when its components fail. There is no heaven or afterlife for broken down computers; that is a fairy story for people afraid of the dark.” Gelukkig, dan mis ik – over bijgeloof gesproken – vanavond tóch het extra ingelaste Sinterklaas Journaal niet. Tot een volgende apocalyps!
“Good evening. Tonight, I can report to the American people and to the world that the United States has conducted an operation that killed Osama bin Laden, the leader of al Qaeda, and a terrorist who is responsible for the murder of thousands of innocent men, women, and children.” (US president Barack Obama)
Na Tunesië en Egypte is ook de volksopstand in Libië geëxplodeerd. Schrijnend zijn de beelden van het Libische leger dat het eigen volk met tanks en straaljagers probeert neer te slaan. De Libische leider Gaddafi (geen mens maar een duivel, volgens zijn tegenstanders) bekritiseerde vannacht de ‘honden’ van de buitenlandse pers: hij was niet gevlucht naar Venezuela, maar nog ‘gewoon’ in Libië. Het was een sneu, ultrakort filmpje van de Grote Leider, gezeten in een aftandse auto met een uitgeklapte paraplu. Volgens HP/De Tijd ‘een historische blunder’. Maar bovenal het treffende beeld van een tiran op weg naar zijn eigen ondergang. Run, Gaddafi, run!
Update 18:50: Inmiddels heeft kolonel Gaddafi (voor de googelaars: Kadhafi of Kaddafi kan ook, zelfs Khadaffi, alleen over ‘fi’ zijn de media het eens) een échte speech gehouden. Daarin kondigde hij gewoon te blijven en zo nodig als martelaar te sterven voor het land dat hij met zijn eigen bloed heeft opgebouwd. Ter vergelijking: een dag nadat de Egyptische leider Mubarak iets vergelijkbaars zei, was hij gevlucht. Gaddafi lijkt het echt te menen. Hij zal strijdend ten onder gaan.
Het lijkt op een slechte film. Julian Assange, oprichter van de klokkenluiderssite WikiLeaks, is vandaag in Londen gearresteerd. Aanleiding: twee aanrandingen die eerder terzijde werden geschoven vanwege te weinig bewijs. De werkelijke reden is niet moeilijk te raden: overheden wereldwijd willen deze voorvechter van politieke transparantie de mond snoeren. Ze noemen hem een een terrorist, zeggen hardop dat hij dood moet en lijken nu de strijd zowaar te gaan winnen.
Art Spiegelman overdonderde de wereld een kwart eeuw geleden met Maus, de biografische stripvertelling van zijn vader die Auschwitz overleefde. De beste strip aller tijden, menen velen. Behalve roem bracht het boek de joodse Amerikaan ook depressies en een writer’s block. Een nieuw historisch ijkpunt zette hem weer aan het striptekenen: de aanslag op de Twin Towers van 11 september 2001.
Europa, best belangrijk. Hoe cynisch menigeen tegenwoordig ook is over de Europese Unie, des te toepasselijker blijft die aloude reclameslogan voor ons verenigde werelddeel. In deze crisistijden kunnen we immers niet zonder die Brusselse houdgreep, of we dat nou willen of niet. Toch is het altijd lastig oordelen over iets waar je nooit geweest bent, dus toog ik eind november naar Brussel, samen met een twintigtal Amsterdamse D66’ers. Een stelletje eurofielen dus, hoor ik je denken. Prima, maar dan wel eurofielen die zelf hun oor te luister hebben gelegd in het Europees Parlement.
