Wantrouwen in de politiek is een tijdloos thema, dat weer helemaal actueel is sinds de val van het kabinet Rutte-III op 15 januari 2021. Ook muzikaal: in het jaar 2020 dat de toeslagenaffaire tot grote publieke woede leidde, poetste de ‘Nederlandse popzanger uit België’ Fulco Ottervanger een klassieker van Bram Vermeulen op die de politiek een tijdloze én actuele spiegel voorhoudt.
Sinds de uitbraak van de coronacrisis hebben ruim 25.000 Amsterdammers hun stad verlaten. Daar staat weinig nieuwe aanwas tegenover, waardoor de bevolking van Mokum voor het eerst sinds lange tijd krimpt. Ook ik ben daar schuldig aan, want ik vertrek per 1 november uit Amsterdam. Na negentien jaar Nieuw-West verhuis ik naar Haarlem. Een vertrek met een lach en een traan.
Het is nu echt klaar: op 3 december 2019 ben ik officieel gestopt als volksvertegenwoordiger in het Amsterdamse stadsdeel Nieuw-West. Na mijn aangekondigde afscheid duurde het even, want ik wilde mijn werk netjes afronden. Hierbij mijn slotwoord in de stadsdeelcommissie, over een voetballer in blessuretijd.
Toeval bestaat niet. Dus kon het gebeuren dat er op de dag dat ik mijn vertrek uit de politiek aankondigde, een ‘basta-battle’ werd georganiseerd op muziekblog Ondergewaardeerde Liedjes. Aan die muzikale battles doe ik bijna altijd mee, dus ook aan deze. Basta, genoeg is genoeg. Andere muziekbloggers kozen voor Jane’s Addiction, Therapy en De Raggende Manne. Ik koos voor Rage Against the Machine. Het ultieme “BASTA!”
In mijn politieke werk heb ik vaak transparantie bepleit en daarom hecht ik eraan om zelf ook transparant te zijn. Eind november 2019 stop ik als politicus en zal ik de stadsdeelcommissie van Nieuw-West verlaten. Met deze brief wil ik jullie uitleggen waarom.
Als journalist komt het geregeld voor dat ik zelf journalisten te woord sta. Uit eigen ervaring weet ik hoe lastig het soms kan zijn om een geschikte expert te vinden, dus werk ik altijd graag mee. Wel verwacht ik dan dat de interviewer zijn huiswerk heeft gedaan, niet vooringenomen is en oprecht geïnteresseerd in mijn antwoorden. Toen ene Lizzy van Leeuwen me afgelopen week belde, gebeurde exact het tegendeel.
Het politieke debat is aan het polariseren. Partijen vergroten hun onderlinge verschillen uit om zich maar zo goed mogelijk te kunnen profileren. Daarbij worden ze geholpen door de snelle dynamiek van social media, maar ook tegengewerkt: de burger is daar namelijk minstens zo fel in zijn kritiek op politiek en overheid. Feller dan ooit, zeker als het gaat om lokale kwesties die hen direct raken.
Tien muurschilderingen sieren sinds deze maand de kopgevels van flats aan de Platanenweg in Amsterdam Oost. Een mooi project, maar er wringt iets: gek dat er in de media nergens wordt verwezen naar de vergelijkbare straatkunst in Nieuw-West. Te ver weg?
Ook al gaan we er niet over, dan gaan we er toch over. Ik schreef het al vaker en het is onverminderd waar voor het werk van de stadsdeelcommissie. Een commissie met weinig macht, maar wél met invloed. Het is de kunst om die invloed goed te gebruiken.
Afgelopen week kwamen commissieleden uit alle zeven stadsdelen bijeen voor een conferentie op het Calvijn College in Nieuw-West. Daar gingen we in gesprek om van elkaar te leren hoe je effectief en succesvol kunt zijn met het adviseren van het lokale bestuur, het college en de gemeenteraad. Want die invloed hebben we.
Kies jij voor doeners, verandering, zekerheid of de toekomst? Nederland gaat dit voorjaar twee keer naar de stembus: op 20 maart voor de Provinciale Staten (plus indirect ook de Eerste Kamer) en op 23 mei voor Europa. Wat opvalt in de verkiezingscampagnes is dat ze vooral gaan over personen en sfeer, niet of nauwelijks over inhoud. Voor Marketingfacts heb ik de video-strategie van de belangrijkste partijen ontleed: hoe onderscheidend zijn partijen in hun contentmarketing?