Het was genieten, zondag. Genieten van een man die drie kwartier lang in een donkere kamer zat te praten over ons veranderde mediagedrag. Het was een prachtige paradox: VPRO’s Tegenlicht liet mediatheoreticus Douglas Rushkoff bijna full-quote aan het woord om uit te leggen dat onze mediaconsumptie juist steeds meer versnippert. We zijn ‘Always On’, worden voortdurend gestoord door meldingen die ons uit het hier en nu halen om een digitaal berichtje te lezen. Maar dus even niet tijdens de uitzending van Tegenlicht Lab. 

(more…)

Dit weekend vond ik een Vrouw in de trein. Een Vrouw met een hoofdletter: het magazine van De Telegraaf. Daarin werd afgelopen vrijdag de loftrompet afgestoken over werkelijk álle stereotypen van het huisvrouw- en moederschap. Over ‘lekker’ thuis blijven en je carrière opgeven. Over schuldgevoel bij het inhuren van een werkster. Over allerhande huishoudtips.  Over onderzoek waaruit blijkt dat vrouwen strijken het vervelendste klusje in huis vinden. En dat alles gelardeerd met fotografie die al die clichés bevestigt. Alsof de tijd vijftig jaar heeft stilgestaan. Brrr.

Gisteren gespot: dit is een schema van… ja, van wat? Is dit…

1. Het metronetwerk van Amsterdam?
2. De presensatie van een Social Media Goeroe?
3. Een scheikundig wetenschappelijk experiment?
4. De kunstvisie van Kazimir Malevich in het Stedelijk Museum?

Verdraagzaam, het is net zo’n woord als tolerant: velen gebruiken het, maar weinigen handelen er echt naar. De stichting Paleis van de Verdraagzaamheid stelt zich ten doel om de inzet voor een verdraagbare samenleving te bevorderen. Voor het derde jaar op rij zijn vijf ambassadeurs genomineerd, net als vijf ‘ambassades’. Jij en ik kunnen tot eind oktober stemmen wie de Ambassadeur van de Verdraagzaamheid 2013 wordt.  

(more…)

We leven in een versnipperde wereld. Links tegen rechts. Arm tegen rijk. Oost tegen west. Noord tegen zuid. Islam tegen jodendom. Atheïsme tegen fundamentalisme. Dichter tot elkaar komen lukt alleen als de tegenpolen met elkaar in gesprek gaan. Literair festival Read My World doet zo’n poging. Komend weekend besteedt dit nieuwe Amsterdamse evenement aandacht aan “journalistiek, literatuur en alles daartussenin uit Egypte en Palestina”.

Afgelopen voorjaar haalde Read My World alvast de Palestijnse curator Asmaa Azaizeh naar Nederland voor een introductie van de meest interessante schrijvers, dichters, journalisten en bloggers uit Palestina en omstreken. Sommige van hen haakten live in via Skype. Dat leverde aardige gesprekken op, aangevuld met voorgelezen Arabische gedichten. Ter plaatse in de Openbare Bibliotheek Amsterdam werden Nederlandse vertalingen voorgelezen van de gedichten, verhalen en blogs. Aangezien meeschrijven niet snel genoeg ging, besloot ik enkele gedichten op te nemen met de dictafoon van mijn mobiel. Dan kon ik er later mooi een blogpost over schrijven. Het liep anders.

(more…)

Het is zomer, het is reces… dus had ik eindelijk tijd om op een ochtend doordeweeks naar het heropende Rijksmuseum te gaan. Ik was er al meermalen onderdoor gefietst (na oneigenlijk politiek gehakketak mag dat gelukkig weer!), maar pas vandaag stapte ik eindelijk weer eens het mooiste museum van Nederland binnen. Heerlijk om Rembrandt weer te zien, net als Vermeer, Breitner, Hals en dat ene bijkans weggestopte landschap van Mondriaan. Tegelijk is ook het pand zelf een verademing. Het is vooral ruimtelijker. Neem nou de entreehal: niet alleen de hal zelf, maar ook de prachtige lichtinval. Of zoals mijn broer Sander, architect en bestuurslid van stichting Living Daylights, onlangs schreef in een column: “Het Rijks wordt geroemd door de passende entree, de identiteit, de lokale context, de ambachtelijkheid. Ik richt graag de aandacht op de twee enorme daglichtkunstwerken. Ze staan wat mij betreft symbool voor de Hollandse herontdekking van de hemel.”

Maandag daalde het Holland Festival neer in de Amsterdamse buitenwijk Overtoomse Veld. Club VLLA was de gastheer van The New Forest, een kunstproject van het Rotterdamse theatergezelschap Wunderbaum. Ditmaal geen theater, maar een seminar met ‘radicale denkers’, ‘spraakmakende wereldverbeteraars’ en ‘positieve dwarsliggers’. Pfoe, dat zijn grote woorden. Wat leverde het op? Alternatieve ideeën voor onze huidige samenleving, over transitie, zorg, economie, filosofie, sharing economies en energie. Ik doe een poging dit debat vol optimisme en innovatieve gedachten samen te vatten.

(more…)

Wim T. Schippers is een held. Als artiest annex kunstenaar, maar vooral ook als ontregelaar, als hofnar. Op de voor hem zo karakteristiseke wijze liet hij zich gisteren weer eens gelden op de radio. Schippers was te gast bij het programma Dit Is De Dag van de Evangelische Omroep. Nou, dat heeft EO-presentator Tijs van den Brink geweten: Schippers beantwoordt namelijk niet routineus vragen, maar vraagt zich hardop af waarom vragen gesteld worden, wat het nut ervan is en waarom het format van een nieuwsinterview vaak zo plat is als een dubbeltje. Fascinerend en ongemeen grappig om naar te luisteren, want hij zet je ermee aan tot nadenken. Waarom gaan we allemaal zo klakkeloos akkoord met de meest stupide conventies?

(more…)

Nog maar net bekomen van de hoofdrol in AT5-programma ‘Bouw je buurt’ was het zaterdag alweer feest in het Van Eesterenmuseum. Er was namelijk taart voor de vele vrijwilligers die dit museum in Nieuw-West mogelijk maken.

(more…)

Als western-fanaat heb ik gisteren genoten van de expositie over indianen in De Nieuwe Kerk Amsterdam. Potten, pannen, omslagdoeken en zelfs een reusachtige totempaal vulden het museum op de Dam, maar er was ook aandacht voor de verbeelding van het indianenvolk in films en strips. Ik begrijp goed dat de samenstellers graag de mythes en vooroordelen over de oorspronkelijke bewoners van Noord-Amerika wilden ontkrachten, maar soms draafden ze daar iets te veel in door.

Zo worden in een vitrine enkele stripalbums getoond waarin de indiaan stereotypisch zou zijn weergegeven. ‘Kuifje in Amerika’ uiteraard, maar we zien ook exemplaren van Comanche, Blueberry, Fort Wheeling en zelfs de Indianenreeks van Hans Kresse. Pardon? Als er iemand is die zich goed documenteerde en zijn respect voor het indianenvolk niet onder stoelen of banken stak, dan was het Kresse wel. Pijnlijk om dan dit begeleidende tekstje te lezen:

“Het stereotype van de bloeddorstige schurk is zeer geschikt voor stripboeken, waar hij dan ook vaak in voorkomt. Meestal is hij (de indiaan, red.) een vlak, anoniem personage dat de levensstijl van de beschaafde blanke bedreigt.”

(more…)