Vijftig jaar in coronatijd
De bel ging. Het was half negen ’s morgens op een zaterdag, dus wie zou er nu in vredesnaam voor de deur staan? Het was Erwin, met een groot cadeau. Zoiets had ik totaal niet meer verwacht. Ik was donderdag vijftig geworden en zou eigenlijk vandaag een groot feest geven. Maar ja, toen kwam de zoveelste corona-persconferentie en viel mijn verjaardagsfeest in duigen.
De boodschap van Rutte en De Jonge kennen we inmiddels allemaal (en het wordt vanavond alleen maar erger): het is weer – soort van – lockdown-tijd, met winkels en kroegen eerder dicht, maar vooral met een strenge limiet voor gasten in je huis: maximaal vier. Heel fijn als je een feest wilt vieren in het nieuwe huis dat je net hebt gekocht.
Geen feest dus. Daar baalde ik flink van, want ik had dit kroonjaar graag eens groot willen vieren. Een half jaar geleden stonden de seinen op groen, maar we weten inmiddels allemaal hoe onvoorspelbaar corona kan zijn.
Juliette stelde me gerust: in plaats van dat grote feest regelde zij een weekendje weg. Waarheen, dat was een verrassing. En toen afgelopen zaterdagmorgen de voordeur openzwaaide, wist ik dat we ook nog eens niet alleen met z’n tweeën zouden gaan. Erwin ging mee, evenals Kari-Anne. Haar haalden we op bij het station. En toen gingen we rijden. Maar waarnaartoe? Ik had geen idee.
“Fuck the etiquette, we do it our way!”
Onze auto stopte uiteindelijk in Brugge. Eerst om champagne te drinken op een tankstation vlakbij de snelweg (fuck the etiquette, we do it our way!), daarna om een bierbrouwerij te bezoeken in het oude centrum. En daarna tuften we door naar Frankrijk.
In Lille dropten we onze spullen in hotelkamers en doken het uitgaansleven in. De Noord-Franse stad leek op een kerstsprookje en kende geen avondklok of andere horeca-onvriendelijke maatregelen. We konden er heerlijk uit eten gaan. Bistrot Lillois, een absolute aanrader!
De volgende ochtend bezochten we het net buiten de stad gelegen museum voor moderne kunst, met heel veel Klee, Picasso en Modigliani. Daarna reden we terug naar Nederland. Het was een onvergetelijk weekend. Ik had me geen beter verjaardagsfeest kunnen wensen. Ondanks corona, maar dankzij Juliette, Erwin en Kari-Anne. Jullie waren mijn mooiste verjaardagscadeau. Ik hou van jullie!
Jeroen Mirck (50) geniet ook in coronatijd van het leven.
Tags: 50 jaar, Brugge, Lille, verjaardag, vrienden