Als journalist komt het geregeld voor dat ik zelf journalisten te woord sta. Uit eigen ervaring weet ik hoe lastig het soms kan zijn om een geschikte expert te vinden, dus werk ik altijd graag mee. Wel verwacht ik dan dat de interviewer zijn huiswerk heeft gedaan, niet vooringenomen is en oprecht geïnteresseerd in mijn antwoorden. Toen ene Lizzy van Leeuwen me afgelopen week belde, gebeurde exact het tegendeel.

Het begon al met het feit dat Lizzy me niet vertelde namens welk medium ze belde. Pas toen ik ernaar vroeg, noemde ze Follow The Money. Daar zou haar artikel echter nooit verschijnen. In plaats daarvan werd het de onbekende opinieblog Saltmines.nl.

Lizzy wilde het hebben over Kota Kultura, een nieuw te ontwikkelen evenementenlocatie vlakbij Sloterdijk. Prima, want daar had ik als lid van stadsdeelcommissie Nieuw-West onlangs vragen over gesteld aan het stadsdeelbestuur. Lizzy begon echter allemaal complottheorieën op te lepelen die ik kende van Twitter. Dus vroeg ik haar: heb je dit op Twitter gelezen? Nee, zei Lizzy. Dat was een leugen, want Lizzy heeft zich actief gemengd in de Twitter-discussie over Kota Kultura.

Wat volgde was een reeks beweringen en aannames van Lizzy die helemaal niet op feiten waren gebaseerd. Ik zet ze even op een rij.

1. Lizzy leek iets tegen bouwbedrijf Heijmans te hebben en beweerde dat de daar ingehuurde communicatiemanager Gijs van den Broek ‘een bekende’ van mij was. Ik vertelde haar echter dat ik deze Gijs niet ken. Toch heeft ze deze feitelijke onjuistheid in haar artikel laten staan.
2. Vervolgens zei Lizzy dat ik op Marketingfacts.nl toch echt een interview met deze Gijs zou hebben gepubliceerd. Wederom een leugen, want dat artikel is niet door mij geschreven en bovendien gepubliceerd in april 2017, toen ik nog niet voor Marketingfacts werkte. Het artikel van Lizzy legt nog steeds een suggestieve link tussen mij en dit interview.
3. Daarna beweerde Lizzy dat ik op de website van MarketingTribune (een zustertitel van Marketingfacts, waar ik inderdaad voor werk) een interview had gepubliceerd met Lowlands-directeur Erik van Eerdenburg die de festivaldoelgroep omschrijft als ‘razend interessant’ voor sponsors als Rabobank. Ook dat klopt niet, want dit interview is geschreven door een collega-journalist, niet door mij.
4. Rabobank bleek net als Heijmans een rode lap voor Lizzy, dus vroeg ze me verwijtend waarom ik artikelen schreef over Rabobank. Ik legde haar uit dat ik als vakbladjournalist gespecialiseerd ben in reclame, marketing, media en sponsoring. Rabobank is de grootste sponsor van Nederland, dus is het logisch dat ook Rabobank wel eens langskomt in mijn artikelen over sponsoring.
5. Lizzy begon vervolgens te vissen of ik ene mevrouw Grootendorst kende die bij Rabobank werkte. Wederom een suggestieve misser, want net als Gijs van den Broek ken ik ook deze dame niet.
6. Daarna begon ze te suggereren dat het verdacht was dat Rabobank betrokken was bij Kota Kultura en dat ik wel eens over Rabobank had geschreven. Diezelfde link zag ze met Heijmans, maar ik corrigeerde haar dat ze zich vergist had met het aan mij toeschrijven van dat Heijmans-interview. Sowieso vond ik het raar en onprofessioneel dat ze zonder enige vorm van bewijs durfde te suggereren dat er zakelijke belangen zouden spelen tussen mij en deze twee bedrijven. Alsof ze me hadden omgekocht. Totale onzin.
7. Lizzy vond het ook verdacht dat ik wel eens over storytelling schreef, een nieuwe vorm van marketing. Heijmans doet daar namelijk ook aan, aldus Lizzy. Wederom een vorm van suggestie die een zakelijke band suggereert die er helemaal niet is. Nogmaals: ik schrijf beroepsmatig over marketing en dus ook over een hedendaagse trend als storytelling. Daar is niks verdachts aan, dat is volkomen logisch.
8. De realiteit is dat Lizzy niets heeft gedaan met mijn feedback. Hoor en wederhoor is méér dan iemand bellen, het betekent ook dat je er iets mee doet. Pas nadat ik daar op Twitter iets over zei, heeft Lizzy snel nog even het volgende zinnetje toegevoegd: “Mirck heeft in een reactie verklaard zijn activiteiten als raadslid gescheiden te houden van die als marketingpublicist.”
9. Ik betwijfel sowieso of Lizzy het stadsdeelstelsel van Amsterdam begrijpt. Zo noemt ze me een (deel)raadslid, terwijl de deelraden al ruim vijf jaar geleden zijn afgeschaft. Ook suggereert ze dat ik als stadsdeelcommissielid een grote invloed zou hebben op bouwprojecten in Amsterdam. Denk aan zinnen als: “Tekenen zich lijnen af tussen Kooij, Mirck, Heijmans, Stutterheim, Rabobank, Grootendorst, Konincks en bestuur en ambtenaren van stadsdeel Nieuw-West?” De realiteit is echter dat de stadsdeelcommissie slechts adviseert aan het stadsdeelbestuur, dat op zijn beurt primair verantwoording is verschuldigd aan het college van burgemeester en wethouders.
10. En was ik nota bene niet nét dat ene commissielid dat kritische vragen had gesteld over Kota Kultura? Deze voor Lizzy onwelgevallige informatie verzwijgt ze opmerkelijk genoeg in haar verhaal, want het past blijkbaar niet in haar suggestie dat er ‘zich lijnen aftekenen’.

Ik waardeer het als journalisten in een dossier duiken om daar meer duidelijkheid over te scheppen. Zelf heb ik vanuit de stadsdeelcommissie Nieuw-West ook extra aandacht gevraagd voor Kota Kultura. Prima dus om informatie op te vragen en daar een artikel over te schrijven. Het lijkt er alleen op dat Lizzy van Leeuwen in haar obsessie om journalistiek te scoren het verhaal groter heeft willen maken dan het in werkelijkheid is. Dat doet ze onder meer door ongefundeerde verdachtmakingen te publiceren over mensen zoals ik, die helemaal niets met het project te maken hebben.

Voor die suggestieve manier van redeneren heb ik Lizzy begin september al eens gewaarschuwd, toen ze vergelijkbare verdachtmakingen over mij plaatste op Twitter. Dat heeft niet geholpen. Het lijkt me niet meer dan logisch dat ze haar artikel op Saltmines.nl gaat rectificeren.

Jeroen Mirck

Foto: Pixabay.com (Creative Commons)

Tags: Amsterdam, journalist, Kota Kultura, Nieuw West, Politiek, Sloterdijk

This entry was posted on Thursday, October 10th, 2019 at 01:11 and is filed under Journalistiek, Politiek. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.