Soms twijfel ik over social media. Niet over het belang ervan, maar over hoe je ze het best kunt inzetten. Zoek op internet en je vindt tal van experts met tal van lijstjes die je de ijzeren wetten van social media dicteren. Vaak met een bravoure alsof er geen enkele twijfel bestaat. Maar er is altijd twijfel. Zonder twijfel over het bestaande kom je niet tot nieuwe inzichten. Mijn twijfel leidt tot een ander gebruik van Twitter. Ik zal uitleggen in welk opzicht ik het roer heb omgegooid.

Het mooie van social media is dat je altijd en overal aanspreekbaar bent. Tegelijk geldt ook dat je niet altijd en overal bezig bent met je werk, net zo min als met je hobby’s, idealen of nevenactiviteiten. Soms wil je de ene pet afzetten en de andere pet juist weer even opzetten. We zijn zoveel tegelijk in het leven: vakgenoot en vriend, huismus en reiziger, lokalio en wereldburger, partner en minnaar, kind en vaak tegelijk ook ouder. We zijn te veel om op te noemen.

Op social media kun je spreiding aanbrengen in al die delen van je leven. Zo zijn er veel mensen die niet over werk praten op Facebook en niet over privézaken op LinkedIn. Facebook biedt met zijn pages en community’s natuurlijk de ruimte om werk, hobby’s en privé op te splitsen. Best handig, maar soms ook wel een beetje gekunsteld.

Scheiding tussen werk en politiek

Zelf worstel ik niet zozeer met de tweedeling werk/privé, maar met de verschillende soorten werk die ik doe. Primair ben ik freelance journalist, met in het verlengde daarvan ook mijn bestuurswerk voor de Freelancers Associatie (FLA). Daarnaast ben ik (in de avonduren, zeggen ze dan) actief in de lokale politiek. Die combi is in de praktijk totaal geen probleem, want mijn schrijfwerk voor vakbladen conflicteert nergens met mijn rol als lokale volksvertegenwoordiger. Toch wilde ik in 2010, bij mijn start in de politiek, graag een scheiding aanbrengen, om mijn vrienden- en zakelijke netwerk niet met politieke verhalen te overvoeren.

Op Facebook breng je zo’n scheiding aan met een aparte page, maar op Twitter bestaat geen aparte pagina-structuur. Dus koos ik ervoor een tweede profiel aan te maken, waar ik louter de politicus ben. Mét een partijlogo verwerkt in mijn avatar, iets dat op mijn reguliere profiel natuurlijk ontbrak. Daar verzweeg ik mijn politieke inzet allerminst, maar legde ik er minder de nadruk op.

Blauw vinkje aangevraagd

Een duidelijke keuze, zo vond ik toen. Totdat de twijfel toesloeg. Twee persoonlijke accounts is namelijk niet alleen onhandig voor de gebruiker zelf, maar ook verwarrend voor de volgers. Toen Twitter onlangs bekendmaakte dat ook gewone stervelingen het beruchte ‘blauwe vinkje’ kunnen aanvragen (waarmee Twitter bevestigt te hebben gecheckt dat jij het écht bent), vond ik het mooi geweest. Ik vroeg het vinkje afgelopen maand aan en kreeg het voor mijn reguliere account @JeroenMirck. Daarmee hakte ik ook een eigen knoop door: ik communiceer voortaan alleen nog maar persoonlijk via dat ene account.

Dat klinkt heel logisch, maar mijn hele betoog moge duidelijk maken dat de meest logische oplossing zich niet altijd direct aandient. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Omstandigheden kunnen ertoe leiden dat je keuzes maakt die je op een ander moment wellicht niet zou hebben gemaakt. Dat is het leven in een notendop.

Eén man, één account

Wie op Twitter met mij in gesprek wil, is van harte welkom bij @JeroenMirck. Mijn politieke profiel is vanaf heden inactief en verwijst door naar mijn reguliere account, met het blauwe vinkje. Daar heb ik het dus ook over politiek, maar gedoseerd. Mijn eigen bedrijf heeft ook een Twitter-profiel, maar dat is voor de lezende fijnproever: aan @MirckMedia heb ik de RSS-feed van mijn blog gekoppeld en retweet ik soms mijn eigen publicaties op andere kanalen. Voor dialoog ben je daar aan het verkeerde adres.

Eén man, één account. Het is eigenlijk zo simpel. Maar toch eigenlijk ook weer niet, want op Facebook vinden we die versnippering doodnormaal. Daarom is twijfel goed: om telkens opnieuw een goed doordachte afweging te maken. Zodat social media ook echt sociaal, communicatief en interactief blijven.

Jeroen Mirck is freelance journalist en doet nog veel meer, maar dat lees je allemaal op @JeroenMirck.

Tags: account, Facebook, Politiek, privé, Social Media, Twitter

This entry was posted on Tuesday, August 30th, 2016 at 13:55 and is filed under Personal Branding, Social Media. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.