Blogjaar 2014: hoe mijn blog verandert
Mijn blogjaar zit erop. Mijn veertiende blogjaar alweer. Was het een goed blogjaar? Mwoh. Als ik puur naar de cijfers van dit weblog kijk, zie ik al enkele jaren lang een terugloop. Daar zijn meerdere verklaringen voor. In de eerste plaats is mijn website niet alleen een blog, maar ook een portfolio-site. Ik hink dus op twee gedachten. Daarbij komt dat ik veel stukken ook elders publiceer, met name op MarketingTribune, Joop.nl en Amsterdam Centraal. Daar trekken die stukken veel meer lezers dan op mijn eigen eilandje. Bovendien worden discussies over mijn stukken steeds meer op Twitter en vooral Facebook gevoerd. De rol van mijn blog is dus veranderd.
Kortom: ik kan jullie dus wel net als de voorgaande jaren overvoeren met ranglijstjes van meest gelezen artikelen, maar die rijtjes zeggen niet zo bijster veel. Natuurlijk, een aantal artikelen sprong eruit. Bijvoorbeeld mijn stuk van bijna een jaar geleden over ‘ploggen’, het nieuwe fotobloggen. Dat werd veruit het meest gelezen en trok ook nog eens veertien reacties.
Het stuk wat daarna de meeste reacties losmaakte (te weten: 9 comments), was mijn Mediaweek-column ‘BlogBarometer, ik geloof je niet’. Het aantal pageviews viel wat tegen, maar op MarketingTribune was het een dusdanige hit dat het op de toonaangevende blog Marketingsfacts.nl werd opgenomen in de lijst van ‘14 blogs uit 2014 die je gelezen moet hebben’. Dat was best een kick.
Wat ik dit jaar als blogger heb geleerd
Over mijn blogrubriek Mediaweek ben ik matig tevreden. Ik heb gedurende het jaar geworsteld met de vorm, vond het tezeer een beperking van mijn schrijven. Het is een prachtige stok achter de deur, maar het was aanvankelijk te veel eenheidsworst: lijstjes met opmerkelijk nieuws, die een persoonlijke noot misten. Vermoedelijk was het ook een verkeerde keuze om ze in de kop door te nummeren: dat benadrukte juist de eenvormigheid, terwijl het juist steeds scherpere columns werden. In 2015 gaat deze rubriek op de schop. Hebben jullie suggesties?
Een andere rubriek die tot eenvormige koppen leidt, is mijn maandelijkse politieke column. Ook het vaste plaatje van een voorzittershamer was niet bijster uitnodigend. En dan te bedenken dat de stukken het prima doen in print: ze verschijnen ook in de lokale krant Westerpost.
Toch scoorden enkele politieke stukken heel aardig. Dat gold voor mijn laatste column als deelraadslid vlak voor de verkiezingen van maart (met een spannende titel ‘Dit is mijn laatste raadscolumn’), maar ook voor een van mijn eerste columns als herkozene in wat nu de bestuurscommissie heet: ‘Tanende invloed’.
Lezers waarderen een stuk waar veel tijd in zit
Mijn best gelezen politieke verhaal is geen column, geen blog maar een enorm lange uitleg van het veranderende bestuurlijk stelsel in Amsterdam. Veel kiezers wilden weten wat er na de verkiezingen ging veranderen en vonden mijn blogpost via Google of social media. Ook journalisten van AT5 en Het Parool belden me naar aanleiding van mijn schijnbaar heldere uitleg van het ingewikkelde stadsdeelstelsel.
Sowieso was het goed om te merken dat er veel animo was voor stukken waar aantoonbaar veel tijd in was gaan zitten. Kwaliteit loont blijkbaar. Dat gold onder meer voor mijn 14 tips voor het politieke debat (begeleid door 14 video’s van spraakmakende politieke momenten) én voor mijn opiniestuk over zzp’ers in de journalistiek en hun nieuwe verdienmodellen.
Soms zou je echter willen dat een bericht minder lezers trok, sterker nog: dat het nooit geschreven had hoeven worden. Bij de aanslag op vlucht MH17 boven Oekraïne stierven een klein 300 mensen, waaronder de Amsterdamse D66’er Pim de Kuijer. Na de eerste shock schreef ik een kort bericht over Pim. Toen ik merkte dat dit stuk veel werd geraadpleegd via Google, heb ik het aangevuld met updates over de tragedie.
Wat wil ik met mijn blog?
Nu het jaar erop zit, sta ik in dubio. Wat wil ik precies met mijn blog? Aangezien het een blog en een portfolio ineen is, vind ik het te zakelijk, te weinig persoonlijk. Het moet geen dagboek worden, maar wel meer ‘van mezelf’. Het zou beter zijn om blog en portfolio uit elkaar te trekken, net als mijn journalistieke werk en mijn politieke activiteiten. Dat vergt een grondige verbouwing. Daar denk ik al langer over, maar in 2015 moet het daar toch echt eens van gaan komen.
Blijf dus vooral langskomen op dit weblog: niet alleen voor de zakelijke, politieke én persoonlijke verhalen, maar ook voor de metamorfose die al deze zaken hun eigen plekje moet gaan geven. Komend jaar is daarvoor het jaar.
Herken je mijn dilemma’s, of loop je als blogger juist tegen heel andere problemen aan? Deel ze dan hieronder. Dan puzzelen we samen hoe we onze blogs succesvoller kunnen maken. Het kan namelijk altijd beter, maar anderen zien dat vaak scherper dan jij zelf.
Jeroen Mirck, blogger sinds 2001 maar nooit uitgeleerd.
Tags: #blogpraat, 2014, blogger, blogjaar, weblog