Lincoln gaat speechen, start de vioolmuziek!

Lincoln-USA-Flag

And the Oscar goes to… Nee, niet naar Lincoln. Twaalf nominaties, maar geen hoofdprijs voor regisseur Steven Spielberg en de film zelf. Wel was er een individuele prijs voor Daniel Day-Lewis, die voor de derde maal in zijn carrière bij de Academy Awards werd gekroond tot beste acteur. En terecht, want zijn trage, lijzige vertolking van Amerika’s beroemste president is adembenemend goed.

Zondag, een halve dag voor de uitreiking, ging ik de film met eigen ogen zien. Mijn tweede rolprent over slavernij in een maand tijd, na het absurdistische Django Unchained van Quentin Tarantino. Beide regisseurs kozen een eigenzinnige insteek van het thema, waardoor geen van beide films gezien kan worden als louter een aanklacht tegen slavernij. Toch was ook nu mijn bioscoopbezoek geen verspilde tijd.

Wat moet ik schrijven over een film waar heel Hollywood al een mening over had voor hij uitkwam? Laat ik mijn vriendin Kinga citeren die Lincoln samen met mij ging kijken: “We starten met een tête à tête harde brute modderige akelige combat. Voegen snufje God Praise America stijlelementen erbij. Negeren echte hot topics, knallen op dramatische speechmomentjes wat vioolmuziek eronder en tadadaaaa: een onvervalste Steven Spielberg does Lincoln.”

Klopt als een bus, niets aan toe te voegen. Persoonlijk vond ik het mooi om me te vergapen aan de Amerikaanse debatstijl van toen (schaamteloos gejat van de Britten, dat wel). Vergeleken met die eloquentia zitten er anno nu louter houten klazen in de westerse parlementen. Uitgezonderd het Verenigd Koninkrijk, uiteraard. Politiek debat is timing, goed acteren ook. Daarom is Daniel Day-Lewis in deze film zo godvergeten goed. Ook zonder violen.

P.S.: Acteurs maken een film. Zo ook Christoph Waltz in Django Unchained, bekroond als Best Supporting Actor. Ga hem zien!

Tags: , , , ,

Leave a Reply