Javaans reisverslag

Krantje lezen...

Een paar weken voordat ik met mijn vader op reis ging naar Indonesië, ontploften er bommen in twee hotels in Jakarta. We besloten toch te gaan. Nog maar net in Java gearriveerd, stierf een Javaan aan de Mexicaanse griep. En kreeg ik zelf griep. Stuk voor stuk slechte signalen, maar zonder gevolgen. Het werd een prachtige vakantie.

Welcome to Indonesia

Indonesiërs zijn vriendelijke mensen. Ze lachen altijd, ook als ze geen woord begrijpen van wat je zegt. Toch hangt er bij aankomst op het vliegveld van Jakarta een een weinig fijnzinnige ontvangstgroet: “Welcome to Indonesia. Death Penalty for Drug Traffickers!” Ik voelde me direct welkom.

Eenmaal op de openbare weg merk je dat het Indonesische verkeer een complete chaos is. Iedereen haalt je links en rechts in (of jij hen), ongeacht het aantal rijbanen. Van alle kanten schieten brommers met ware doodsverachting tussen de auto’s door. En dan zijn er nu de fietstaxi’s (becaks, zie de – autoloze, dus extreem rustige – video) die zich tussen het gemotoriseerde verkeer mengen. Meedoen is het devies. En begripvol zijn. Want Javanen rijden rond met een bewonderenswaardige rust. Daar waar Nederlanders elkaar liever klemrijden dan iemand anders voorrang te verlenen, is de Indische automobilist wonderbaarlijk inschikkelijk. Ondanks alle chaos heb ik geen enkel verkeersongeval zien gebeuren. Heel erg zen.

Welkom in Malang

Hoewel de koloniale tijd ver achter ons ligt (lees ook mijn blog over de historische Indië-strip Rampokan van Peter van Dongen) zie je er nog op diverse plekken iets van terug. Vooral voor de toeristen, want nieuwe generaties Indonesiërs hebben niks met Nederland, spreken ook geen woord Nederlands. Toch herleeft Batavia in sommige stukken van Jakarta, zijn er fraaie koloniale hotels in steden als Bandung en Surabaya, om nog maar te zwijgen over de lunchroom Toko “Oen” in Malang, “die sinds 1930 aan de gasten gezelligheid geeft”.

Hotel Savoy Homann Cafe Batavia

Nog twee koloniale voorbeelden: het klassieke hotel Savoy Homann in Bandung (links) en de aanwezigheid van koninklijke staatsieportretten in Café Batavia in Jakarta.

Kepala Stasiun

Het grootste deel van onze tweeweekse reis maakten we in het busje van onze vaste gids Guus. Uitzondering was de dagreis van Bandung naar Yogyakarta, die we per oude trein maakten. Eindeloze reeksen sawa-landschappen gleden aan onze ogen voorbij.

Borobudur, Indonesia

Hoogtepunt van onze Javaanse reis was het bezoek aan de boeddhistische tempel Borobudur. Deze veelgelaagde pelgrimsplek zagen we zowel overdag als in de vroege morgen, met (mistige) zonsopgang. Over een van de ingebouwde boeddha’s wordt gezegd dat er geluk in de liefde gloort voor hen die hem door de kijkgaten heen aanraken. Dat heb ik dus ook maar gedaan.

Buddha Buddha

Tip: ga nadien ook even bij de veel kleinere Mendit-tempel kijken, niet ver van de Borobudur vandaan. Tempels zijn er trouwens te over op Java, zoals het al even beroemde hindoestaanse tempelcomplex Prambanan. Helaas staan veel van deze tempels na vele jaren van renovatie wederom in de stijgers vanwege een aardbeving drie jaar geleden.

Prambanan Temple

Heel apart is Candi Sukuh, een vruchtbaarheidstempel in de heuvels vlakbij Solo. Afgezien van de soms best expliciete standbeelden is vooral de Inca-stijl van deze tempel opmerkelijk.

Candi Sukuh

Terug naar de Prambanan-tempels: hoewel ze zwaar in de steigers staan, vertellen ze prachtige verhalen via de vele gravures. Voor de seksbelusten onder ons zitten daar ook standjes van de Kamasutra tussen, maar cultureel het meest interessant zijn natuurlijk de uitbeeldingen van de Ramayana, die in Yogyakarta ook als klassieke balletvoorstelling te zien is.

Wie twee weken naar Java gaat kan nooit alles zien, maar qua topattracties zijn we een heel eind gekomen. Erover bloggen is al evenmin volledig. Daarom sluit ik af met een persoonlijk hoogtepunt van de reis: de beklimming van de Bromo-vulkaan, die gelegen is in een door mist verborgen dal. Deze mistwoestijn doorkruiste ik te paard, waarna ruim tweehonderd traptreden mij naar de rand van de nog immer rokende krater brachten. Imposant.

Meer foto’s van de reis naar Java staan op mijn Flickr-pagina.

Bromo, Java

Tags: , , ,

4 Responses to “Javaans reisverslag”

  1. René v D. Says:

    Guus, wat een heerlijke indonesische naam ook.

  2. ‘Rampokan is mijn ticket naar Indonesië’ Says:

    […] Rampokan is het sleutelwerk uit het oeuvre van stripmaker Peter van Dongen, waar hij in totaal veertien jaar aan werkte. Zes jaar na het eerste deel verscheen in 2004 eindelijk het sluitstuk van dit tweeluik. Gedurende zijn werk aan dit imposante Indië-monument had ik veelvuldig contact met Van Dongen. Zo interviewde ik hem in 1998 uitvoerig voor Stripschrift. Aangezien ik deze zomer zelf een reis maak naar Indonesië, ontruk ik dit vraaggesprek aan de vergetelheid. Een beeldroman om nooit te vergeten over een stukje Nederlands verleden om nooit te vergeten. […]

  3. Wouter Glaser Says:

    Hallo Jeroen,

    Wat toevallig weer, ben in mei in Jakarta geweest. Wat vond je van het koloniaal museum? Heb je daar ook de rondleiding gehad door de conservator? Jakarta is wel erg heftig. Ben je ook in die half verlaten malls geweest? Leuk om te zien dat je een mooie vakantie hebt gehad.

    Groeten,
    Wouter Glaser

  4. JeroenMirck.nl » Eén jaar Joop Says:

    […] Zelf was ik binnengehaald als het liberale geluid van Joop.nl. Op een zonnig terras in Slotervaart kwamen de initiators Francisco van Jole (Radio Online, De Leugen Regeert) en Maarten van den Heuvel (Pauw & Witteman) in de zomer van 2009 met me praten over dit nieuwe initiatief. Er was haast bij, want ik stond op het punt om voor een paar weken naar Indonesië te vertrekken – en Joop wilde snel van start gaan. […]

Leave a Reply