Muziekjaar 2021 was misschien nog wel een gekker jaar dan 2020, toen corona alle popzalen en festivals op slot gooide. Persoonlijk sluit ik dit jaar af zonder ook maar één muzikale act in levenden lijve te hebben zien optreden. Niente, nada, niets. Dan moet je het dus louter doen met studio-opnames. Het afgelopen jaar heb ik veel mooie muziek gehoord, maar weinig sprong er echt uit. Het was een wat onbestemd jaar. Ook voor artiesten, die niet wisten of ze hun geesteskinderen na release konden gaan vertolken op het podium. Eindelijk heb ik de knoop doorgehakt: dit is mijn albumlijst van 2021. Geen top-10, maar een ‘alle dertien goed’. Al klinkt er weinig feestelijkheid in door.

1. Cassandra Jenkins – An Overview on Phenomenal Nature
2. Steve Gunn – Other You
3. Low – Hey What
4. No-No Boy – 1975
5. Dry Cleaning – New Long Leg
6. Strand of Oaks – In Heaven
7. Steven Wilson – The Future Bites
8. Curtis Harding – If Words Were Flowers
9. William Doyle – Great Spans of Muddy Time
10. Lael Neale – Acquainted with Night
11. Mdou Moctar – Afrique Victime
12. Matthew E. White – K Bay
13. Bertolf – Happy in Hindsight

Zelf luisteren? Check dan mijn Spotify-lijst.

(more…)

Misschien raar om te zeggen, maar 2021 was voor mij een goed jaar. Een heel goed jaar zelfs. Geen gemakkelijk jaar, geen jaar vol louter hoogtepunten, maar wel een jaar waarin heel veel puzzelstukjes op hun plek vielen. Met als spetterend sluitstuk: we zijn er dan eindelijk toch in geslaagd om in deze knettergekke tijd een huis te kopen!

Lees hier verder…

Dit is het intro van mijn bijdrage dit jaar aan Mijn Moment, het verhalenplatform van Henk-Jan Winkeldermaat. Al vele jaren lang schrijft een breed scala mensen telkens vlak voor de kerst een persoonlijke anekdote die tekenend is voor het wegtikkende jaar. Dit platform is de ultieme eindejaars-leestip!

De bel ging. Het was half negen ’s morgens op een zaterdag, dus wie zou er nu in vredesnaam voor de deur staan? Het was Erwin, met een groot cadeau. Zoiets had ik totaal niet meer verwacht. Ik was donderdag vijftig geworden en zou eigenlijk vandaag een groot feest geven. Maar ja, toen kwam de zoveelste corona-persconferentie en viel mijn verjaardagsfeest in duigen.

(more…)

Morgen word ik vijftig, op de dag na de 41e sterfdag van een van ‘s werelds meest markante musici. Er gaat geen jaar voorbij dat ik niet stilsta bij de moord op John Lennon (1940-1980). Inmiddels langer dood dan hij leefde. Een unieke componist, artiest en levenskunstenaar. Eigenzinnig en controversieel. Daarom nu een ode aan zijn misschien wel meest indringende compositie, waarin hij kritiek op religie en zijn vertrek uit The Beatles bezingt.

(more…)