De blaffende honden van Brian Wilson
Voor een Beach Boys-battle kan ik niet om ‘Pet Sounds’ heen. Dat is onmiskenbaar het beste album dat Brian Wilson en zijn strandjongens ooit hebben gemaakt. Misschien ook wel het allereerste conceptalbum en daarmee ongetwijfeld een inspiratiebron voor Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, het meesterwerk dat The Beatles van een jaar later uitbrachten.
Als ik dan toch ga putten uit Pet Sounds, zou ik het eigenlijk willen hebben over ‘God Only Knows’, dat misschien wel het beste popliedje aller tijden is. Maar ja, dat vindt Paul McCartney ook en in de Top 2000 staat deze geniale, tijdloze compositie op plek 46 (veel te laag, potverdrie!), dus wordt het iets anders. Dat is op zich geen probleem bij de muzikale grabbelton die Pet Sounds is.
Caroline, No!
Laten we dan inzoomen op het slotnummer: ‘Caroline, No’. Brian Wilson schreef het samen met Tony Asher. Door een onderling misverstand verstond Wilson de oorspronkelijke titel ‘Carol, I Know’ verkeerd, maar het duo handhaafde de verspreking omdat die beter paste bij de verdrietige toon van de compositie. Los van de tekst (over het meisje Caroline dat haar onschuld heeft verloren) wordt de toon ook gezet door de instrumentkeuze: fluit, klavecimbel en tamboerijn.
Where did your long hair go?
Where is the girl I used to know?
How could you lose that happy glow?
Oh Caroline, no
Who took that look away?
I remember how you used to say
“You’d never change”, but that’s not true
Oorspronkelijk nam Wilson het nummer op als solo-productie, maar het werd uiteindelijk de afsluiting van het toch al goeddeels door hemzelf gemaakte Beach Boys-album ‘Pet Sounds’. Speciaal voor die afsluiting voegde Wilson extra slotgeluid toe na de fade van het nummer: een passerende trein en twee blaffende honden. Dat zijn trouwens Wilsons eigen honden Banana en Louie.
Wat ‘Caroline, No’ zo onweerstaanbaar maakt, is de spannende ingetogenheid. De zanglijn en het instrumentarium lijken te zweven door de ruimte, alsof Wilson vergeefs op zoek is naar deze fictieve Caroline. Zo wordt de sfeer fraai neergezet met beperkte middelen. Pet Sounds eindigt dus niet met een grote knal, maar prachtig in mineur. Zoals alleen Brian Wilson dat kan.
Eerder verschenen op muziekblog Ondergewaardeerde Liedjes.
Tags: album, Beach Boys, Brian Wilson, Caroline No, God Only Knows, Muziek, Ondergewaardeerde Liedjes, Pet Sounds