Hartverscheurender dan dit wordt het niet

Mount Eerie (2017)

Voor alles is een eerste keer, dus ook voor een bijdrage leveren aan de website Ondergewaardeerde Liedjes. Een aantal muziekvrienden van mij schrijven daar (on)regelmatig voor, dus zo kwam al eerder de vraag langs of het niet ook iets voor mij was. Jazeker, maar daarna bleef het liggen. Tot deze maand. Ik deed mee aan een muziek-battle waarbij lezers op basis van geschreven pleidooien een favoriete song kiezen. Het thema bij mijn debuut: hartverscheurende muziek. De hele battle lees je hier, ik beperk me zelf tot mijn eigen bijdrage. 

Liefde en dood zijn de perfecte ingrediënten voor een hartverscheurend liedje. Het meest hartverscheurend voelt zo’n lied als het helemaal echt is. Als het vanuit het diepst van iemands ziel naar boven komt, als een vulkaan die uitbarst. Er zijn weinig albums die zo’n adembenemend hartverscheurend gevoel losmaken als A Crow Looked At Me (2017) van de rudimentaire singer-songwriter Mount Eerie, en dan vooral de openingstrack Real Death.

Kaler dan kaal waren de liedjes van deze Phil Elverum al, maar op dit album ontkleedt hij zijn composities volledig, omdat alle zekerheden onder zijn voeten zijn weggeslagen door de plotse dood van zijn vrouw Geneviève Castrée, tevens moeder van zijn pasgeboren dochter.

‘When real death enters the house, all poetry is dumb’

Het kan eraan liggen dat ik zelf sinds afgelopen jaar vader ben, maar zelfs zonder de associatie met mijn eigen prille vaderschap grijpt de pijn je naar de keel die de liedjes van Elverum over zijn overleden vrouw losmaken.

De dood kende hij wel als ambulance-chauffeur, maar nu ervaart hij de allesomvattende heftigheid ervan pas echt. Je zou er geen kunst over moeten willen maken of liedjes over zingen, zingt hij. “When real death enters the house, all poetry is dumb.” En toch maakt hij er muziek over, want hij kan niet anders. En dat voel je.

Kenmerkend is de anekdote over het pakketje dat een week na Geneviève’s dood wordt bezorgd: een schoolrugzakje voor dochterlief, besteld door zijn doodzieke vrouw vlak voor haar overlijden omdat het leven nu eenmaal doorgaat. Over deze heftige confrontatie met haar permanente afwezigheid zingt Elverum:

“You were thinking ahead to a future you must have known deep down would not include you. Though you clawed at the cliff you were sliding down, being swallowed into a silence that is bottomless and real.”

De woorden zijn prachtig, maar het metrum zwalkt. Het hele nummer zwalkt, alsof Elverum niet de energie kan opbrengen om een pasklare compositie af te leveren. “It’s dumb and I don’t want to learn anything from this”, zingt hij, om af te sluiten met de enige woorden die er voor hem echt toe doen: “I love you.”

Het is hartverscheurend om dit kijkje te krijgen in de ziel van een rouwende muzikant. Een klassieke tearjerker kietelt je met een stem of een riff die heerlijk omhoog schiet en je raakt door de pure klank ervan. Mount Eerie gaat niet voor die perfecte klank, kan die niet eens meer opbrengen. Het pure en pregnante van dit liedje is de kale eerlijkheid, die je de nabijheid van de dood pas echt doet ervaren. Hartverscheurender kan gewoon niet.

Lees meer persoonlijke observaties over mooie, minder bekende muziek op Ondergewaardeerdeliedjes.nl.

Tags: , , ,

Leave a Reply