Lowlands is nog lang niet dood
Muziekfestival Lowlands bestond afgelopen weekend een kwart eeuw, maar weigert zichzelf als verouderd te zien. Het evenement dat decennia lang de norm heeft gesteld voor hedendaagse muziekfestivals werd enkele jaren geleden wat al te gretig dood verklaard, net als de gehele rockmuziek trouwens. Het festival verkocht meermalen niet uit en kreeg ook veel kritiek over tegenvallende headliners. Was het alternatieve feestje in Biddinghuizen ten einde?
Het tegendeel bleek waar, zowel vorig jaar als nu. Uitverkocht, sfeervol en relevant. Dit jaar kwam er een compleet nieuwe huisstijl en durfde organisator Eric van Eerdenburg ook de Alpha- en Bravo-tenten te vervangen. Zulke investeringen doe je niet als je denkt dat Lowlands geen toekomst heeft.
Ook op het sponsorvlak waren er dit jaar een paar nieuwe activaties te zien op het festival. Als frequent Lowlands-bezoeker én sponsorjournalist voor MarketingTribune vind ik het altijd interessant om te kijken wat zulke concepten nou eigenlijk teweeg brengen bij bezoekers.
Op MarketingTribune.nl zoom ik in op KPN, Hema en Miele, maar komt ook Pløp voorbij. Pløp? Jazeker, Pløp. En partytenten.
Muzikale hoogtepunten
Maar goed, het gaat natuurlijk om de inhoud, en dan met name de muziek. Ondanks een aantal weinig originele topacts (Editors maakte zijn faam waar, maar wat doet zo’n typische Radio538-act als Mumford & Sons in vredesnaam op Lowlands?) was er genoeg moois te ontdekken op de editie van 2017. Mijn ontdekkingen: de croonende singer-songwriter Mac DeMarco, de bezeten gitaarvirtuoos Ty Segall en de jeugdige indie-passie van Car Seat Headrest, dat hintte naar Beck en de eerste platen van Radiohead.
Oude helden vergaan niet, zo bewezen Elbow maar vooral Iggy Pop. The Veils was mooi bezwerend, terwijl de soul kwam van Michael Kiwanuka en Solange. Het meest strakke rockgeluid kwam van At The Drive-In.
Verder heb ik genoten van theatervoorstellingen van Orkater (twee mannen die praten over seks en de dood), Club Gewalt (de Yuri-opera, mét ballet) en Wim Helsen als gedoemde spreekstalmeester op een begrafenis. Natuurlijk zag ik nog zo veel meer, maar dit waren wat mij betreft de hoogtepunten.
Kortom: Lowlands is nog lang niet dood.
Tags: festival, Lowlands, MarketingTribune, Muziek, sponsoring