Dit is de beste muziek van 2015 (tot nu toe)

Pimp-a-butterfly

Het jaar 2015 zit er alweer voor een kwart op en we worden werkelijk overspoeld door fantastische nieuwe muziek. Nu is het zo dat ik me had voorgenomen om daar in de loop van het jaar af en toe een album uit te kiezen voor een blog-review. Maar er is zo ontzettend veel moois! Het lukt me gewoon niet er tegenop te schrijven. Goed, ruim een maand geleden lichtte ik Father John Misty er al uit (cynisme verpakt in een lieflijke muzikale jas), maar daarna stokte het. Daarom doe ik nu een poging om een beetje in te lopen. Lang leve Courtney Barnett, Kendrick Lamar, Panda Bear en de terugkeer van Sufjan Stevens!

Eerst even terugblikken op wat ik al wel noemde: Father John Misty’s ‘I Love You, Honeybear’ was de eerste parel, waarna ik al snel een tweede parel aanstipte: Courtney Barnett. Vorig jaar was ik al dol op haar EP’s (met het Dylansesque prijsnummer ‘History Eraser’), maar dit jaar gaat ze pas echt doorbreken met haar officiële debuutalbum ‘Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit’. Een jonge singer-songwriter met een scherp randje: zo schuurt de nieuwe single ‘Pedestrian at Best’ als Nirvana, met zelfkritiek verpakt in prachtig proza: “Put me on a pedestal and I’ll only disappoint you.”

Tekstueel word ik eveneens blij van Kendrick Lamar, de rapper uit Compton die meer met Bob Dylan wordt vergeleken dan met Niggaz With Attitude. Waar hiphop en R&B doorgaans voorspelbaar en oppervlakkig zijn, zet Lamar de hedendaagse standaard. Net zoals D’Angelo dat eind vorig jaar met ‘Black Messiah’ deed vanuit R&B/funk-perspectief, maakt Lamar nu een verwante plaat met meer nadruk op rap. Het swingt, het wringt. Beide mannen durven maatschappijkritisch te zijn, waarbij de raciale problemen in Ferguson en Sanford niet onbenoemd blijven. Vorig jaar zette ik D’Angelo in mijn jaarlijst, goede kans dat Kendrick Lamar dit jaar zijn voorbeeld volgt.

En dan Panda Bear. Ik ben overrompeld door de hypnotiserende beats op zijn nieuwe album ‘Panda Bear Meets the Grim Reaper’. Deze Noah Lennox sleept je mee op het kekke ‘Mr. Noah’, maar laat je helemaal verdwalen op ‘Boys Latin’. Deze muziek kun je niet uitleggen, die moet je ervaren. Luisteren zul je!

Tot slot ben ik dolblij dat Sufjan Stevens terug is. De man met de breekbaarste liedjes die er zijn, heeft misschien we zijn meest breekbare album gemaakt. ‘Carrie & Lowell’ gaat over het overlijden van zijn schizofrene moeder, die hem als kind (‘three, maybe four’) achterliet ‘in that video store’. Ik luister pas sinds gisteren, maar ben nu al tot tranen geroerd. Het is te vroeg om dat nu al toe te lichten, maar ik kom er nog op terug.

Voor nu zeg ik je: luister deze artiesten, je zult er geen spijt van hebben.

Tags: , , , , , , ,

One Response to “Dit is de beste muziek van 2015 (tot nu toe)”

  1. Geluid Amsterdam Says:

    Tot nu toe een erg goed jaar inderdaad! Hopelijk wordt deze lijn doorgetrokken.

Leave a Reply