Wordt Blendle een iTunes voor journalistiek?
“Hallo wereld, welkom bij je nieuwe kiosk.”
Hoe krijgen we jongeren weer aan het kranten lezen? Alexander Klöpping, internet-ondernemer maar vooral bekend als ‘die nerd in DWDD’, vroeg het zich al af in de documentaire Iedereen Journalist, maar regelt het nu ook gewoon zelf: via de tablet. Vandaag lanceerde hij het platform Blendle, dat een digitale kiosk is waar losse artikelen gekocht kunnen worden uit Nederlandse kranten en tijdschriften.
Blendle heeft twee ‘eindbazen’: Klöpping en de man die het idee daadwerkelijk bedacht, oud-journalist Marten Blankesteijn van Dagblad De Pers. Hun startkapitaal is een subsidie van 100.000 euro van het Stimuleringsfonds voor de Pers. Op Blendle.nl omschrijven zij hun dienst als volgt: “Je bladert gratis door kranten en tijdschriften. Je volgt vrienden, collega’s en BN’ers en leest de artikelen waarvan zij vinden dat je ze niet mag missen. En je betaalt altijd alléén voor wat je leest.”
NRC, een van de partijen die participeert in Blendle, spreekt al over ‘een soort iTunes voor journalistiek’. Dan moeten wel alle belangrijke spelers meedoen. NRC dus, net als Wegener, Nederlands Dagblad, Elsevier, Groene Amsterdammer, Vrij Nederland, Quote, Sanoma en de niche-titels Bright en Quest. Met De Persgroep wordt nog gesproken, aldus Klöpping in de Volkskrant, met De Telegraaf zouden de onderhandelingen moeizaam gaan.
Of Blendle een succes wordt zal de nabije toekomst moeten uitwijzen. Sowieso zijn er meer kapers op de kust, zoals eLinea, Yournalist en Novinity. Feit is wel dat een goed gehyped online medium soms verrassend snel geld kan binnenhalen: denk aan de lancering van De Correspondent van voormalig NRC-journalist Rob Wijnberg. Toch is het ook bij dat concept de vraag of het rendabel blijft als de hype is uitgedoofd.
Hoe dan ook is het lovenswaardig dat er alternatieve businessmodellen worden bedacht voor de wankele markt van de printjournalistiek. Een machtspositie zoals die van iTunes is onwaarschijnlijk, maar voor de specifieke Nederlandse markt kan Blendle absoluut een speler van betekenis worden. Al was het maar vanwege de naamsbekendheid van Alexander Klöpping. Of moet journalistiek op internet juist veel meer flat fee worden, als een soort Spotify?
Tags: Alexander Klöpping, Blendle, De Correspondent, eLinea, iTunes, krant, Marten Blankesteijn, Novinity, NRC, Spotify, tijdschrift, Volkskrant, Yournalist
September 5th, 2013 at 23:38
Voorwaarden voor succes zijn dat de ‘serieuze pers’ allemaal en tegelijkertijd alle content achter de betaalmuur plaatsen, want anders blijft men gewoon Flipbook, Buzzfeed, Kranten App en Google Nieuws gebruiken om nieuws te filteren naar eigen interesses. Het werkt volgens mij niet als NRC en Trouw het wel doen, maar de Volkskrant niet. Ik hoop dat het aanslaat en dat het de kwaliteit van de redacties ten goede komt.
September 6th, 2013 at 07:41
Maar nog steeds helpt het me niet om tijd te besparen. Ik heb via vrienden en familie al logins voor de apps van drie andere kranten naast NRC. En dan nog loop ik vaak een dag achter bij het lezen van m’n NRC. Ik gebruik de rest alleen om af en toe iets in op te zoeken.
Als ik geen geld (over) zou hebben voor een duur abonnement op NRC, dan zou ik mijn nieuws gratis bij elkaar sprokkelen op het web denk ik. Juist dan is betalen per artikel zoals met dit soort apps pijnlijk. Mijn dure abonnement wordt juist onmerkbaar, pijnloos afgeschreven sinds 1990. Voor dat geld had ik al een wereldreis per trein en boot kunnen maken bedenk ik nu…
De doelgroep zijn dus lezers die niets willen missen, in alle publicaties willen koppen snellen. Want aan veel lezen kom je dan niet meer toe, tenzij je journalist bent. Als je zo leest, dan vraag ik me af of je dan niet alsnog steeds bij de artikelen van een bepaalde titel uitkomt. Zou ik dan voornamelijk NRC lezen? Ik hoop dat de app de statistieken erover geeft. Dan kan je daarna met een gerust hart een abonnement op die titel nemen, want de rest lees je toch niet. Of lijken alle titels teveel op elkaar inmiddels?
September 6th, 2013 at 09:32
Over het sprokkelen van informatie gesproken: ook op Google+ loopt inmiddels een interessante discussie over dit artikel. Daar werd de vraag gesteld of een flat subscription fee a la Spotify niet beter werkt, zeker voor jongeren die al op hun achterste benen staan als ze eenmalig 89 cent moeten aftikken voor Whatsapp, een dienst die ze de hele dag door gebruiken.
Net als in de muziekindustrie zullen deze twee modellen (betalen per unit en flat fee) elkaar gaan uitdagen, vermoed ik. De Correspondent is flat fee, maar dan krijg je slechts één bron. En betalen per artikel is toch écht anders dan betalen per liedje: dat liedje sla je op en ga je nog vele malen afspelen. Zo’n artikel lees je wellicht twee keer of deel je met vakgenoten, maar daarna ben je er klaar mee. Professionals betalen daar nog wel voor, maar doen jongeren dat ook? Dat is nog maar de vraag.
September 6th, 2013 at 13:13
Ik wacht al een tijdje op de flat-fee versie. Bij voorkeur volgens het freemium model. Letterlijk zoals Spotify dat doet dus. Zéker voor nieuwsartikelen. Muziek aanschaffen voor een microbedrag kan ik me nog voorstellen, omdat je muziek vaak luistert en daarom eventueel wel wil ‘ownen’. Maar nieuws is vluchtiger en eenmaliger. Een (halve) euro om een artikel te kunnen lezen is daarom best wel schandalig. Ik vind dat er betaald moet worden voor kwaliteitsjournalistiek, maar wel naar redelijkheid.
September 6th, 2013 at 17:14
Ik zie mijn abonnement op NRC als een flat fee abonnement. Ik kan zoveel artikelen lezen als ik wil. Alleen is het wel beperkt tot artikelen van NRC, in tegenstelling tot een Spotify. Ik vertrouw erop dat het ook in NRC komt als er iets in andere kranten verschijnt wat ik niet mag missen. Het is dus misschien wonderlijk dat ik mij zo laat ‘beperken’.
Ik vraag me af of er nu een generatie is die andere behoeften heeft omdat je met een klik toegang kan hebben tot andere publicaties. Hechten ze zo sterk aan het putten uit verschillende bronnen (flat fee) of willen ze zoveel mogelijk gratis sprokkelen? Voor dat laatste is Blendle geen oplossing, je krijgt waarschijnlijk allleen de koppen of dergelijke teasers te zien. Voor dat eerste wel.
Of is het louter om te kunnen lezen wat je via sociale media allemaal getipt krijgt? Sociaal nieuws lezen zeg maar. In plaats van vertrouwen op de selectie door iets als NRC, vertrouw je op wat je online vrienden suggereren. Als ik daar op moet vertrouwen dan moet ik eerst wat snoeien in mijn ‘vrienden’ en wat ‘vrienden’ toevoegen met een betere neus voor nieuws. Meer journalisten zeg maar.
September 6th, 2013 at 17:46
Sociaal is voor mij niet beperkt tot ‘vrienden’. Ik volg veel journo’s en die werken vaak bij verschillende uitgeverijen. Ik heb meer met de economisch journalist van de ene krant en meer met de buitenland correspondent van de andere. En die columnist met die zwartgallige toon van nog een andere krant wil ik er ook nog bij. Oh ja… en ook die caberetier die ook elke week een column schrijft. En de hoofdredacteur van wéér een andere krant.
Heeft niks met gratis nieuws sprokkelen te maken. En ik ben van de vorige generatie, maar zoals nieuws nu beschikbaar is heeft m’n voorkeur boven een vooraf door een instituut gefilterde krant. Ik doe dat liever zelf. En dat kan! Als het overzichtelijk en goed aangeboden wordt, dan wil ik er best voor betalen. Hoewel dat wel weer botst met de basisopvatting van mijn cyberpunkgeneratie: “Information wants to be free!”