Dit is het verhaal dat je niet las op GeenStijl. Dit is het verhaal dat je verknipt zag op PowNews. Dit is mijn verhaal van het Praktijkcongres Succesvol Persbeleid, vandaag in ‘t Spant in Bussum. Dat is een congres waar voorlichters jaarlijks worden bijgepraat via presentaties en paneldebatten. Ikzelf zat in één zo’n paneldebat, over hufterjournalistiek.

Uiteraard werd daar mijn aanvaring met Rutger Castricum van PowNews besproken. De organisatie heeft Rutger herhaaldelijk uitgenodigd om in datzelfde panel te komen zitten, maar dat weigerde hij. Vermoedelijk durfde hij niet. In plaats daarvan stuurde hij zonder aankondiging een secondant met cameraploeg richting Bussum, maar die was vergeten te vragen of camera’s eigenlijk wel welkom waren. Dat was niet het geval, om de voorlichters de ruimte te bieden vrijuit over hun vak te kunnen praten. Het leverde natuurlijk wel ‘slechte pers’ op, want het staat toch een beetje sneu: een congresgebouw vol PR-lieden die zich opsluiten om PowNews maar niet te woord te hoeven staan.

Wat je niet las op GeenStijl is dat ik wél gewoon met PowNews heb gepraat. Ze smeekten de organisatie namelijk om mij te mogen spreken, want anders konden ze geen item maken. Zelfs P&W-redacteur Jaap Jansen, met wie ik in ‘t Spant zat te lunchen, werd per sms gestalkt of ik alsjeblieft naar de deur wilde komen. In tegenstelling tot veel PR-mensen loop ik daar niet voor weg. Of ik het goed of slecht heb gedaan, mogen anderen beoordelen. Wel verbaas ik me erover hoe weinig woordvoerders het lef hebben om dit soort klussen te klaren. Ook vandaag hoorde ik weer veel stoere woorden, maar zag ik weinig daden. Zelf kies ik liever voor daden dan woorden.

Dat is ook de reden dat ik ben teruggekomen op mijn plan om het boek ‘Help, ik sta op GeenStijl’ te schrijven. Vanmorgen maakte ik dat tijdens het paneldebat in Bussum bekend. Ik geloof in persoonlijke verhalen over persoonlijke ervaringen, ben niet per se dol op tiplijstjes en ‘how to’-boeken. Dat laatste is meer iets voor ‘social media goeroes’, iets wat ik niet pretendeer te zijn. Een boek schrijven is het aangaan van een avontuur, maar het moet in de eerste plaats goed voelen. ‘Help, ik sta op GeenStijl’ dreigde meer een ‘how to’-boek dan een persoonlijk verhaal te worden. Daarom heb ik de opdracht doorgegeven. Aan wie? Dat moet de auteur zelf maar wereldkundig maken. Ik ga mijn aandacht richten op andere dingen: journalistiek, politiek, opinie. Allicht komt daar ooit nog eens een boek uit voort, zolang het maar gebaseerd is op een persoonlijke verhaal.

En voor wie mijn media-optredens of andere beslissingen niet kan waarderen: vette pech. Ik en niemand anders maak uit wat ik wel en niet doe. Als je het beter weet, doe het dan lekker zelf.

Jeroen Mirck is journalist en columnist. 

Tags: camera, congres, Geenstijl, hufterjournalistiek, Persbeleid, PowNed, PowNews, PR, Rutger Castricum, voorlichting, woordvoerder

This entry was posted on Tuesday, October 9th, 2012 at 22:59 and is filed under Journalistiek, Social Media. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.