Theo! Theo! Theo!

Er bestaat nog pure clubliefde in de poenerige wereld van het voetballen. Theo Janssen keerde vandaag terug bij Vitesse, de club waar hij doorbrak, in de stad waar hij geboren werd. Hij levert er bijna de helft van zijn riante Ajax-salaris voor in. Om het maar met de pathos van een sportjournalist te zeggen: daarom is Theo mijn held.

Als jochie ging ik vroeger naar Vitesse kijken. Ik was erbij toen de Arnhemse voetbalclub promoveerde naar de eredivisie. In de kampioenswedstrijd werd met 6-0 gewonnen van Heracles, met in dat team de streng gelovige spits Folkert Velten, die niet op zondag speelde. In de eredivisie bezocht in uitwedstrijden in Tilburg (waar ik inmiddels was gaan wonen) en de Kuip. Dat kon eind jaren ’80 nog, want er bestond toen nog geen clubkaart.

Nostalgie schept een band. Hoe slecht het door de jaren heen ook ging met Vitesse, ik hoopte altijd op een wederopstanding. Dat gebeurt nu onder de omstreden nieuwe eigenaar, voetbalmiljonair Jordania. Er klopt van alles niet binnen de club, maar het voetbal swingt weer. De komst van de ervaren aanvallende middenvelder Janssen is een extra verrijking van Vitesse.

Wat me aanspreekt aan Theo Janssen is zijn ongepolijste karakter. Met al zijn tattoos lijkt hij op een bouwvakker, maar hij is een van de weinige voetballers die echt zegt wat hij denkt en voelt. Ruwe bolster, blanke pit. Het gevoelsmens Janssen levert liever tonnen aan salaris in om gewoon weer lekker bij zijn oude cluppie te kunnen spelen, dan nog twee jaar op de reservebank van Ajax te slijten. En gelijk heeft hij: bij FC Twente was hij ruim een jaar geleden nog een dragende speler.

Ik hou van mensen met rafelrandjes, of het nu ondernemers, kunstenaars of voetballers zijn. De evenwichtige perfectie van tenniskampioen Roger Federer is saai, doe mij dan liever de gekke Kroaat Goran Ivanisevic, die Wimbledon won toen iedereen hem al had afgeschreven. Theo Janssen is ook een Goran: extreem getalenteerd, maar met grillen die zijn talent in de weg hebben gezeten. Nu komt hij eindelijk thuis. Weliswaar bij een club met spatjes, maar dat zal Theo een worst zijn: komend weekend tegen Feyenoord spreekt hij gewoon weer met zijn befaamde linkervoet.

Tot zover die rare sportpoëzie, zoals u die wellicht kent uit bladen als Hard Gras en De Muur. Als u bovenstaande column niet begrijpt, komt dat omdat u niet van sport houdt. Begrijpt u de column wel maar vindt u Theo een stomme lul, dan bent u vast een Feyenoord-supporter. Zeker als voormalig Ajacied Janssen straks zondag de winnende treffer heeft gemaakt. Want zo is voetbal ook.

Jeroen Mirck is journalist, maar geen sportjournalist. Voetballen kan hij niet, hardlopen des te meer.

Tags: , , , , ,

5 Responses to “Theo! Theo! Theo!”

  1. Peter de Kock Says:

    Wat me in hem aanspreekt is dat hij in interviews overkomt als zichzelf. Kan hem nauwelijks betrappen op ‘media-training-antwoorden’. Het komt er soms wat stekelig uit wat hij zegt maar misschien is dat juist wel wat hem zo echt maakt.

  2. Theo Trackback – Fanzine de Aftrap Says:

    Deze column werd met toestemming overgenomen door:
    Fanzine De Aftrap en Dichtbij Arnhem.

  3. Vitessewatcher Says:

    Leuke column. Maar je geheugen is toch echt een beetje vertroebeld geraakt.
    De 6-0 tegen Heracles was in ’89 toch echt niet de kampioenswedstrijd.
    Een week later promoveerde Vitesse door thuis met 3-1 van Helmond Sport te winnen. Het kampioenschap werd behaald in de laatste speelronde met een 1-2 overwinning bij EVV Eindhoven.

  4. Jeroen Mirck Says:

    @Peter: Die authenticiteit maakt Theo inderdaad een bijzonder persoon.

    @Vitessewatcher: Dank voor de aanvulling. Ik had me inderdaad puur op mijn geheugen gebaseerd. Wel was deze 6-0 het ultieme vertoon van macht waarmee Vitesse duidelijk maakte dat seizoen veruit de sterkste team van de Eerste Divisie te zijn.

  5. Vitessewatcher Says:

    Ik herinnerde me die 6-0 weer niet maar wél de spannende kampioenswedstijd in Eindhoven. Het kampioenschap was trouwens een close call. Eén punt voorsprong op Den Haag, dat een week na Vitesse óók met 6-0 van Heracles won.
    Bert Jacobs had natuurlijk wél wat bijzonders neergezet, dat bleek ook de seizoenen erna.

Leave a Reply