Sunday View: Goodbye, Blue Sky
“How can I escape this irresistible grasp?” vroeg Pink Floyd zich al eens af in Learning To Fly. De sensatie van vliegen beleefde ik eens te meer toen ik dit weekend terugvloog naar Nederland van mijn zeilvakantie in Griekenland. Aanvankelijk zweefden we boven een dichtgepakt wolkendek, maar toen dat openbrak werd de diepte voelbaar. Onweerstaanbaar mooi.
Pink Floyd was sowieso de soundtrack van mijn zeiltocht, met dank aan een verzamel-cd die op ons schip rondslingerde. De weidse lucht is een terugkerend thema in het werk van de Britse rockband. ‘Goodbye, Blue Sky’ (The Wall) gaat over de door kruitdampen verduisterde lucht boven Londen, ‘Breathe’ (The Dark Side Of The Moon) bezingt zowel de lucht als de zee:
“For long you live and high you fly
But only if you ride the tide
And balanced on the biggest wave
You race towards an early grave”
Toch blijft ‘Learning To Fly’ het mooiste nummer van Pink Floyd over vliegen. “Across the clouds I see my shadow fly, out of the corner of my watering eye,” zingt David Gilmour. “There’s no sensation to compare with this: suspended animation, a state of bliss.” Vliegen blijft fascinerend, al is het maar omdat de mens het zonder hulpmiddelen simpelweg niet kan doen. Al heeft dat nooit mensen belet het te proberen. “Condition grounded, but determined to try.”
“Can’t keep my eyes from the circling skies
Tongue-tied and twisted, just an earth-bound misfit, I.”
