Sunday View: De vrek (Toneelgroep Amsterdam)
Laat ik eerlijk zijn: ik bezoek zelden toneel. Doodzonde, want het is prachtig. Dat besef ik telkens als ik wél ga. Zoals gisteren, naar een try-out van De vrek door Toneelgroep Amsterdam.
Het mooie aan Ivo van Hove’s bewerking van deze klucht van Molière is dat hij voortdurend schakelt tussen serieus en kluchtig. Hans Kesting speelt de gierige en tirannieke vader Harpagon overtuigend. Zijn agressie is voelbaar, maar slaat soms bewust door in een karikatuur. Dan lijkt hij heel even op Louis de Funes, de Franse komiek die de rol ooit in een beroemde filmkomedie speelde.
‘De vrek’ is een mooi toneelstuk. Het klassieke verhaal blijkt een prima kapstok om onze huidige consumptiemaatschappij en de bankencrisis aan te stippen. De woekerlening die Harpagon zonder het te weten zijn eigen zoon wil aansmeren is veelzeggend. Beiden maken elkaar verwijten: waarom neem/verstrek jij die woekerlening!?
Kesting bekroont met deze rol zijn 25-jarig jubileum als acteur. Feestvarkens moet je nooit bekritiseren, maar aangezien het een try-out betreft heb ik als volslagen leek toch een punt van kritiek. Kesting sluit het stuk af met een monoloog die te lang duurt. Hij is eenzaam en verlaten, straalt dat ook helemaal uit, maar ondersteunt het met korte observaties terwijl hij door zijn lege huis loopt. Dat kan compacter en scherper. Daarmee zou het stuk helemaal af zijn.
Maar zoals gezegd: ik ben slechts een leek. Overigens wel een leek die zich voorneemt om vaker naar de Stadsschouwburg te gaan, want toneel is prachtig. Het daagt je uit, laat je diepe emoties voelen. Doodzonde dat dit kabinet er met een cynische grijns het mes in zet. De ware vrekken zijn de mensen die momenteel dit land besturen.
Tags: Hans Kesting, toneel, Toneelgroep Amsterdam, Vrek