Art Spiegelman overdonderde de wereld een kwart eeuw geleden met Maus, de biografische stripvertelling van zijn vader die Auschwitz overleefde. De beste strip aller tijden, menen velen. Behalve roem bracht het boek de joodse Amerikaan ook depressies en een writer’s block. Een nieuw historisch ijkpunt zette hem weer aan het striptekenen: de aanslag op de Twin Towers van 11 september 2001.
Wie is de grootste aso in het verkeer: de automobilist of de fietser? Vraag het de automobilist en hij noemt de fietser, vraag het de fietser en hij noemt de automobilist. Logisch. Sinds kort rijd ik zelf dagelijks auto. Is daardoor mijn blik op de weg veranderd?
Een overvolle mailbox, hoe ga je ermee om? Om orde te scheppen in de chaos heeft Gmail afgelopen week een nieuwe toepassing van de eigen maildienst gelanceerd: Priority Inbox. Met één druk op de knop kun je je eigen Gmail-inbox zodanig laten herschikken dat de belangrijkste mail bovenaan staat. Maar werkt dat ook?
Niets is zo onbevredigend als een open einde. Vrijdag was het raak, twee keer zelfs. Het meest klassieke geval zat aan het einde van zomerserie In Therapie: psycholoog Paul Westervoort krijgt in de allerlaatste scene een telefoontje en luistert verschrikt. Einde seizoen, wellicht zelfs einde serie. Wie bedenkt zoiets onzaligs? Het meest wezenlijke open einde is echter de eindeloze kabinetsformatie: de besprekingen over een rechts minderheidskabinet van VVD en CDA liepen deze week spaak omdat gedoogpartij PVV zijn vertrouwen had verloren in het intern (over Wilders) ruziënde CDA. Na drie maanden onderhandelen zijn we dus weer terug bij af: geen Paars Plus, geen rechts kabinet… wat dan wel? Inderdaad, een open einde.
Stel je voor: een binnenzwembad, kleedhokjes, douches, gestuntel aan de kant, de galm van stemmen en… die immer pregnante chloorlucht. Dit universele beeld domineert het vrij tekstloze boek ‘De smaak van chloor.’ De jonge Franse stripmaker Bastien Vivès won er op het Angoulême-festival in 2009 de prijs voor het beste debuut mee. Een indrukwekkend debuut.
Print is niet meer heilig. Dat weten we allemaal, dat zeggen we allemaal. Toch blijven we hardnekkig vasthouden aan datgene wat vertrouwd is. Vraag een dagbladjournalist waarvoor hij werkt en hij zal zeggen: de krant. Terwijl zijn stukken vaak eerder online verschijnen (en worden gelezen) dan op papier. Vraag een maker van customer media wat hij het liefst doet en ook dan zal het nog vooral over bladenmaken gaan.