Op vakantie in Kroatië vraag je je soms vertwijfeld af: waarom merk ik aan niets dat dit land nog geen vijftien jaar geleden verscheurd werd door de Balkanoorlog? In die tijd schoten de Serviërs het historische Dubrovnik aan flarden om de Kroatische moraal te breken. Door een razendsnelle restauratie is daar niks meer van te merken, uitgezonderd een foto-expositie die de ‘Dubrovnik Defenders’ herdenkt. Onze autorit langs de Adriatische kust laat een heel ander land zien: een ongestoorde mix van Italië en Griekenland.

Split was onze startplek. Het meest fascinerende van deze stad is het paleis van de Romeinse keizer Diocletianus: in en rond de ruïnes hebben latere bewoners van ‘Spatalo’ doodleuk hun eigen huizen gebouwd. Zo is het Esscheriaanse doolhof ontstaan dat tegenwoordig tot het werelderfgoed van Unesco behoort. Een ander speerpunt van Split is het werk van beeldhouwer Ivan Mestrovic, die twee eigen musea heeft en ook diverse publieke beelden elders in de stad. Zijn werk is heel krachtig en indringend.

Na Split lonken de Dalmatische eilanden. Hvar is het meest populair onder toeristen en dus ook heel erg druk. Daarom kozen wij voor het iets minder uitgestrekte Korcula, dat ook prima per autoferry te bereiken is. De gelijknamige havenplaats heeft een compact historisch (en heel toeristisch) stadshart, waar je onder meer het geboortehuis van de Venetiaanse wereldreiziger Marco Polo kunt bezoeken.

Blijf niet hangen in het stadje Korcula, maar zoek kleinere plaatsjes om neer te strijken: wij kampeerden eerst enkele nachten aan de oostkust in Umbarda, een dorpje in een mooie baai met ook andere stranden vlakbij. Daarna stuitten we op een gezellige groep Noren die al jarenlang het havenplaatsje Racisce bezoeken. Racisce is een rustiek klein haventje met een centrale pier en daaromheen enkele compacte kiezelstrandjes.

Verken ook zeker de rest van het eiland. Zo is de slingerende weg naar het afgelegen strand van Pupnat absoluut een belevenis. De havenplaats Vela Luka op de verre westpunt van Korcula valt echter tegen: een kille sfeerloze laad- en losplek met weinig historie. Nou ja, historie: er is wel een Pizzeria Wimbledon 2001 die eer betoont aan de enige Kroatische zege op het heilige Londense tennisgras. Goran Ivanisevic is nog altijd een grote held in Kroatië. En terecht: een uniek brok slagkracht en emotie.

Terug op het vasteland wacht er een culinaire tussenstop: op het schiereiland Pelješac vangen ze naar het schijnt de lekkerste oesters. Ook de mosselen zijn er niet te versmaden. Verplichte pitstop dus voor een schaaldierenlunch.

Vanaf dat moment lonkt Dubrovnik. Deze parel van de Adriatische kust (aldus Lord Byron) is inderdaad prachtig, maar het is dan ook verplichte kost voor zo’n beetje iedere toerist die het land aandoet, en dat merk je. Kom je met de auto de stad binnen, hou er dan rekening mee dat het veelal eenrichtingsverkeer is: even keren als je een hotel met vrije kamers ziet is vaak dus niet eenvoudig. Dubrovnik ligt op een heuvel, dus zul je veel trappen moeten beklimmen om de stad te kunnen zien: goed voor je conditie. Een absolute must is een (betaalde) wandeling over de oude muur die rond de stad is opgetrokken. Prachtig uitzicht op de stad en de zee. Ook voor deze wandeling geldt het principe van eenrichtingsverkeer.

Onze reis leidde van Kroatië naar Montenegro. Dat andere Balkanland behandel ik apart, in een volgende blogpost. Hier alvast meer foto’s.

Tags: Balkan, Croatia, Dubrovnik, Holiday, Korcula, Kroatië, Split, vakantie

This entry was posted on Saturday, July 31st, 2010 at 22:52 and is filed under Fotografie, Reizen. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.