Komt een Kluun in de bioscoop…

Nog voor de film ‘Komt een vrouw bij de dokter’ in première ging, was er alweer landelijke discussie over het verhaal van schrijver Kluun: terwijl zijn vrouw langzaam aan kanker sterft, neukt hoofdpersoon Stijn alles wat los en vast zit. Wat is daar zo erg aan?

Het was een veelbesproken debat: in De Wereld Draait Door maakte Elle-hoofdredactrice Cecile Narinx zich boos over acteur Barry Atsma omdat hij een egoïstische vreemdganger speelt in ‘Komt een vrouw bij de dokter.’ Prompt stortten de (mannelijke) tafelgenoten zich op haar: ze dacht te Hollywood-esque en ze vereenzelvigde de acteur met zijn personage. Basisfouten bij het beoordelen van kunst.

Nou ja, kunst. We hebben het natuurlijk wel over Kluun. Hij schreef zes jaar geleden volgens recensenten een ‘kankerboek’ zonder diepgang, kritiek die veel overeenkomsten vertoont met de eerste de beste recensie die ik onder ogen kreeg (in NRC.next). Het zal Kluun allemaal worst wezen, want zijn boek verkoopt binnenkort het miljoenste exemplaar en ook de zwaar gepromote film wordt zonder twijfel een kaskraker.

Alle morele bezwaren ten spijt loopt het storm op de verfilming van ‘KEVBDD’. Dat doet NRC’s chef kunst Raymond van den Boogaard (niet te verwarren met Raymond van de Klundert, de ware naam van Kluun) vandaag vertwijfeld verzuchten: zijn veel vrouwen masochisten of heimelijk voorstander van de vrije liefde? Nee, concludeert hij, er is een andere verklaring:

“Er gaapt een geweldige kloof tussen de opvattingen van vrouwen (en mannen) in het leven van alledag, bij de praktische organisatie van het bestaan, en wat men verlangt van een roman of een ander kunstwerk.”

Dat klinkt allemaal als een prachtige open deur, maar de reactie van Narinx laat zien dat het niet voor iedereen zo werkt. Haar haat jegens Barry Atsma doet denken aan de publieke woede die zich in een ver verleden richtte tegen booswicht JR uit tv-serie Dallas of – dichter bij huis – acteur Rob van Hulst die een geniepige arts speelde in Medisch Centrum West.

Kunst die woedend maakt, heerlijk dat het bestaat. Maar is dat echt het geval bij Dallas, Medisch Centrum West of Kluun? Natuurlijk niet. Die drie voorbeelden spelen in op goedkoop sentiment. Bij kunst die woedend maakt, denk ik aan ‘Lolita’ van Vladimir Nabokov. Pedofilie weergeven als iets moois, alleen de gedachte al doet bij menigeen de bloeddruk stijgen. Knap dat een boek daar decennia na publicatie nog in slaagt. Dat is prikkelende kunst.

Ik gun iedereen zijn plaatsvervangende ergernis over Stijn, Barry of Kluun. Toch denk ik dat het met die ergernis wel mee zal vallen. Het is een prachtige truc. Onder filmische hoogspanning is het heerlijk aankruipen tegen je geliefde. De een kan zich dan lekker vergapen aan Anna Drijver, de ander aan Barry Atsma. En dat allemaal onder het mom van een Heftig Verhaal. Iedereen blij.

Nou ja, iedereen. Gelukkig heeft Cecile Narinx een alternatief: ‘Het origineel van Laura’, de posthume roman van Nabokov. Zolang ze maar geen Hollywood-einde verwacht.

Dit opiniestuk verscheen eerder vandaag op Joop.nl.

Tags: , , , , , , ,

11 Responses to “Komt een Kluun in de bioscoop…”

  1. Stonehead Says:

    Er was mede dankzij dit artikel, artikelen op enkele andere opiniesites en in de nrc.next vandaag geen ontkomen aan Kluun. Een verhaal en een film die ik helemaal niet wil lezen of zien.

    [Deze reactie werd mede mogelijk gemaakt door het feit dat ik liever niet reageer op joop.nl. Er zit niets haatdragends achter, registreren is me enkel teveel gedoe]

  2. René v D. Says:

    Cheap-ass als ik ben had ik het verhaal een tijdje terug als gratis PDF gelezen (hee, Kluun biedt ‘t zelf aan op de site, dus waarom niet) en ik was danig onder de indruk van het ‘goedkoop sentiment’, om eerlijk te zijn. Maar ik kan dan soms ook wel een echte sucker zijn voor verhalen waarin een hoofdpersoon koste wat kost aan iets probeert te ontkomen waar hij denkt volstrekt ongeschikt te zijn, om uiteindelijk full-circle te beseffen dat ‘t allemaal op z’n plaats valt.

  3. Jeroen Mirck Says:

    @René: Kluun is reclameman geweest, dus is hij natuurlijk een meester in het effectief bespelen van emoties. Datzelfde geldt voor regisseur Reinout Oerlemans, die daar al jarenlang succesvol mee is op televisie.

    @Stonehead: Komt dat even goed uit, want ik heb me voorgenomen om mijn eigen opiniestukken na verschijning op Joop.nl ook altijd hier te publiceren. Blijf ze vooral daar lezen en reageer er daarna hier op. ;)

  4. Mirjam Verdonk Says:

    Enne… Wat is nu precies jouw opinie over dit onderwerp?

  5. Jeroen Mirck Says:

    @Mirjam: “Kunst die woedend maakt, heerlijk dat het bestaat. Maar is dat echt het geval bij Kluun? Natuurlijk niet.”

  6. Bertje Says:

    Wat er erg is aan dat rondneuken van Kluun is dat hij zo godsgruwelijk lelijk is. Ik kan me werkelijk niet voorstellen, als dit een autobiografie is, dat al die vrouwen als een blok voor hem vielen. Dat geïmplodeerde bekkie…..

  7. Mirjam Verdonk Says:

    Ow koel, 3 hele zinnen die overigens geen antwoord geven op je vraagstelling…

  8. Tjedde Says:

    Het boek met het verhaal van Kluun is vooral een ten papier stellen van zijn dromen en wensen. Om het spraakmakend maken heeft hij zijn zieke vrouw in die dromen en wensen op papier betrokken. Anders zou het niets anders zijn dan de dromen en misschien wel wensen van veel mannen en dan is het niet leuk meer.

  9. Jeroen Mirck Says:

    @Mirjam: Het citaat was bedoeld om je een beetje op weg te helpen, niet als samenvatting van het hele stuk. Dat gaat over kunst die emoties weet te prikkelen, maar ook over de vraag of alles wat emoties prikkelt ook echt kunst is, of toch vooral effectbejag. Het lijkt erop dat jij je wat al te veel vasthoudt aan dat ene zinnetje: “Wat is daar zo erg aan?” Ik geef toe: ook dat zinnetje was effectbejag. Maar wel met succes.

  10. Hans Says:

    @ bertje: Kluun was een succesvolle reclamejongen met een hoop geld. Meer was er in zijn scene niet nodig om te kunnen neuken wie je wilt.

  11. Mirjam van Amsterdam Says:

    Cecile is een dame en vrouwen zoals zij kunnen het zich niet voorstellen dat er vrouwen zijn die zich op het toilet laten nemen door viezeriken.
    Toch Cecile vind ik jou ook schuldig aan de oppervlakkigheid van bepaalde mensen. Jij verheerlijkt mode en tassen van € 1500,00 en dat terwijl er mensen op deze wereld die doodgaan van de honger. Daardoor kweek je mensen zoals Kluun en Oerlemans en hun respectievelijke vrouwen. Als je echt wat voor de wereld wil gaan doen, laat dan die oppervlakkigheid achterwege en houd je bezig met zaken die echt belangrijk zijn. Ik houd ook van mode en tassen, maar je kunt er ook voor veel minder prima uitzien.

Leave a Reply