Vinkenoog, gedicht, jij

Het gedicht schrijft zichzelf: het wiekt zich een recordvlucht door de tijd het baant zich wrikkend een weg door tegemoetkomend verkeer het zucht hardop, het gilt, huilt en fluistert. Het spreekt hardop het luistert en het doet soms alsof alles kapot is alles stuk slaat alles verkeerd is alles mis… Het gedicht herneemt de ademhaling stuwt de bloedsomloop doet het hart slaan – brengt geest en lichaam in beweging leeft mee en leeft voort slaat gaten in de herinnering wiekt op herstelt slaat in stemt toe en in: het gedicht. Het gedicht is een wasdag, een afscheid, een overstroming, een oponthoud, een deur dicht die open waait, een zuiver weten dat zonder het gedicht het leven niet is. Zonder klanken op maat gerangschikt in ritme of rijm geen reden voor de pijn geen echo aan het woord geen zegen op het leven geen ingang tot werkelijkheid. Geen schilderkunst, geen voor- of nadenken, geen verwondering, humor, gulle lach, geboorteslag, stervensdag – zonder het gedicht. Het broze, onaantastbare beeldhouwwoordbericht, bizonder gemengd nieuws, supervoorpaginaverhaal – gekruid de dag, gepeperd de lessen, ontroerend de stem: het gedicht – jij bent het.

Simon Vinkenoog is vannacht overleden aan een hersenbloeding. Dit gedicht over dichten publiceerde hij op 26 januari 2001 in NRC Handelsblad. Have a good trip, beat poet! Ting, ting, ting.

Tags: , , , , ,

One Response to “Vinkenoog, gedicht, jij”

  1. Kortingen Nijmegen Says:

    Wat een mooi gedicht

Leave a Reply