Liefde in Barcelona: Cristina of toch Vicky?
Nog geen week nadat ik Woody Allen klarinet zag spelen in Paradiso, ging ik opnieuw naar hem kijken. Of beter gezegd: naar zijn nieuwe film Vicky Cristina Barcelona. Ik waardeer Allen enorm als regisseur, bovendien ging ik afgelopen zomer nog naar Barcelona op vakantie. Eenmaal in de bioscoop gaat al je aandacht echter uit naar de vrouwelijke hoofdrolspelers. Wat wil je ook, met een cast waarin Scarlett Johansson en Penelope Cruz om de aandacht vechten.
Woody Allen zelf heeft duidelijk zijn voorkeur: de blonde Johansson is nog wat extra geblondeerd om maar vooral zoveel mogelijk op te vallen. Toch valt ze als nieuwe vriendin van de getormenteerde schilder Javier Bardem in het niet bij de krachtige vertolking die Cruz geeft van diens zelfdestructieve ex.
Twee bloedmooie vrouwen die beide dingen naar de gunst van een mooie Spanjaard, zo simpel houdt Allen het uiteraard niet. Het verhaal van deze gecompliceerde driehoeksverhouding krijgt een extra dimensie door Cristina’s (Johansson) vriendin Vicky, gespeeld door de donkerharige Rebecca Hall. Deze aanstaande bruid wil het niet toegeven, maar valt evenzeer voor Bardem.
Vicky is daarmee eigenlijk het mooiste karakter: zij wil de vastigheid van haar aanstaande huwelijk niet opgeven, al hunkert ze evenzeer als Cristina naar deze excentrieke kunstenaar. Haar worsteling geeft de verder wat vlakke film de broodnodige diepgang – en maakt van haar de ware ster. Na lang wikken en wegen vind ik haar de mooiste vrouw uit de film.
En de onweerstaanbare Scarlett Johansson dan? Haar schoonheid wordt door Allen iets te voorspelbaar opgediend. Na haar (sterkere) optreden in zijn vorige film Matchpoint (2005) valt ze ditmaal zelfs wat tegen. Die getuite lippen kennen we nu wel. De exotische Cruz is dan toch echt spannender. Maar zelfs zij legt het wat mij betreft af tegen de juist wat burgerlijke Vicky. Omdat die vrouw herkenbaarder is dan de twee vrouwen bovenaan de filmposter.
Tags: Film, Javier Bardem, Penelope Cruz, Rebecca Hall, Scarlett Johansson, Vicky Cristina Barcelona, Woody Allen
January 5th, 2009 at 17:23
Ik vond de film nogal tegenvallen eerlijk gezegd. Cruz vond ik ook ongeloofwaardig in deze rol, zeker in de scene waarin ze naar het pistool grijpt. Ben het wel met je eens dat Vicki het meest interessante personage is in deze flick. Al kijk ik overigens heel graag naar de getuite lippen van Scarlett Johansson.
January 6th, 2009 at 09:27
de film die jij nu resenceert werd ook in het filmhuis vertoond. maar het leek me zo … blah. Ik raad je aan Versailles te gaan zien.
January 6th, 2009 at 22:27
@Karin, Mike: Het scenario met zo’n topcast heeft wellicht de schijn tegen, maar de film is naar mijn mening erg onderhoudend. Net al bij het concert van Woody Allen kreeg ik schriftelijke concurrentie van Aaf Brandt Corstius, die er wederom iets heel herkenbaars over schreef:
“Toegegeven, het verhaal is een beetje de fantasie van een vieze oude man – of eigenlijk van elke man: dat Scarlett Johansson en Penélope Cruz in een donkere kamer, tijdens het foto’s ontwikkelen, een lesbische relatie met elkaar begonnen. Kom op, Woody, dacht ik tijdens het kijken, wat ben jij een voorspelbaar mannetje.”
January 7th, 2009 at 10:00
@Jeroen: Aaf slaat dit keer de spijker op z’n kop.
January 7th, 2009 at 10:03
Aaf2. Aan de andere kant: als een filmregisseur zijn medium niet meer mag gebruiken om stille fantasieën te verbeelden, waar blijven we dan?
January 7th, 2009 at 11:34
@Mike: Ze zegt het dan ook met een knipoog… ;)
February 23rd, 2009 at 15:30
And the Oscar goes to… Penelope Cruz!