Woody Allen vergrijst Paradiso

Woody Allen

Filmregisseur Woody Allen die voor het eerst in Nederland komt optreden met zijn New Orleans Jazz Band, is dat een gimmick, een hype of ook echt de moeite? Met die vraag stapte ik zondag Paradiso binnen. Een dure gok, want de kaartjes kostten 74 euro. Maar ach, zonder risico’s ga je saai dood.

Organisator Mojo gokte ook, en verkeerd: aanvankelijk zouden Woody Allen & His New Orleans Jazz Band optreden in de veel grotere Heineken Music Hall (erkende galmbak in Zuidoost), maar die kreeg men niet volverkocht. Dus heette het dat Allen liever in een ‘intiemere setting’ speelde.

Bij binnenkomst (Paradiso stond voor de gelegenheid vol met klapstoeltjes) werden we op champagne getrakteerd. Dat ging wat rommelig, dus schonk mede-bezoeker Bram Moszkowicz hoogstpersoonlijk een glaasje prikwijn voor me in. Aardige man, niks geen bodyguards of onderwereldfiguren in zijn kielzog.

Aapjes kijken

Maar goed, het concert dus. Meteen bij opkomst werd aan het ovationeel applaus duidelijk dat we met z’n allen naar dat ene aapje kwamen kijken. Woody Allen deed alsof hem dat ontging en nam stuurs plaats temidden van de andere bandleden. Hoofd naar de grond gericht, klarinet in de aanslag.

Gedurende het concert stapte Allen twee keer naar de microfoon. Niet om wat flarden liedtekst tussen de vele solo’s te plakken (dat deden de trombonist, de pianist en de banjospeler af en toe, maar de regisseur zong zelf geen noot), maar om het publiek welkom te heten en – aan het eind – de band voor te stellen.

Dat deed hij zoals Woody Allen dat als geen ander kan: stuntelig, relativerend (‘we hopen dat u er iets aan vindt’) en met wat droge grapjes. Geen flamboyante bandleider, maar iemand die het langste strootje trok en dus de af- een aankondiging moet doen. Toch is het op zichzelf al heerlijk om die klagerige stem te horen. Woody Allen is een levend filmpersonage.

Rieten hoed en piercing

Hoe beviel de muzikant Woody Allen, en zijn New Orleans Jazz Band? Prima, als je tenminste in de stemming komt van extreem traditionele jazz met een groot rietenhoedjesimago. Grijzer was het publiek van Paradiso ongetwijfeld zelden, al zetelden er naast ons op het balkon een alternatieve bebaarde student met zijn gepiercede vriendin in naveltrui. Jong en oud zagen Allen gedreven soleren (wel keurig zittend op zijn stoel, de ene knie over de ander), waarbij hij zijn klarinet regelmatig liet klinken als een kortademige kip.

De liedjes (veelal jazz standards uit de eerste helft van vorige eeuw) voltrokken zich telkens volgens hetzelfde procédé: beurtelings speelden klarinet, trompet en trombone een solo, soms deed ook de piano of de banjo een duit in het zakje, en één keer mocht de contrabassist los gaan. Het gezelschap speelt al sinds 1996 elke maandagavond in de bar van het Newyorkse Carlyle Hotel. Voor die vaste weekafspraak liet Allen ooit zelfs een Oscar-uitreiking schieten.

Innovatief en verrassend was het allemaal niet, maar je wordt wel ontzettend vrolijk van deze ongecompliceerde jazz. Tijdens de lange soli waan je je in het New Orleans van de jaren vijftig. Die nostalgie was het hart van de avond. Na een solide toegift drentelden de oude bandleden het podium af. Allen oogde als de houterigste van hen allemaal, maar als muzikant kan hij nog steeds prima meekomen. Ondanks zijn befaamde uitspraak: “Ik heb natuurlijk absoluut geen talent.”

Jeroen Mirck schreef dit concertverslag voor Eeuwig Weekend.

Tags: , , , ,

8 Responses to “Woody Allen vergrijst Paradiso”

  1. Marjan Says:

    Ja,
    En dan heb je van die zelf ingenomen schrijvers zoals jezelf, die met een uitgekouwde analyse durven deze man te typeren.
    Dus van een leek deze versie
    Woody Alan heeft denk ik ook zonder zijn klarinet zijn plaats wel verdiend.
    Maar op zijn rijpe leeftijd van 74 jaar, een leeftijd waar vele van zijn leeftijd settelen voor een zimmerframe en een avond bingo,de hele wereld overvliegt om van zij schitterende hobby te genieten, en ons te laten meegenieten.( hoe bedoel je niet innovatief)
    Nee, jammer voor jouw dat hij zich niet liet verleiden door te kruipen in de rol van verwarde neurotische acteur.
    Voor mij leek het duidelijk dat hij bekeken wilde worden als een muziekant en
    daarbij een punt maakte vooral niet al de aandacht op zichzelf te vestigen.
    Ook leek het mij dat het ritmisch bewegen van zijn been wat soms over leek te gaan in nerveus schudden een man die moeite had zij zenuwen te beheersen.
    O ja , ik denk ook niet dat zijn bankbalans hier op vooruit is gegaan , ook al waren ze verplaatst naat Paradiso.
    74 euro. al was het uitverkocht in de Heineken hal dan zou hij er nog geen stuiver aan over hebben gehouden.
    Al mijn respect gaat uit naar deze mensen, die mij door hun verfijnde enthausiastme het kippenvel gaven, ontroerden, en een glimlach van vreugde gaven van begin tot eind.
    Mijn opinie is dat ik het genoegen heb gehad , een groot talent van een geheel andere kant te leren kennen.
    ik zal mijn kaartje bewaren, en er met een glimlach naar kijken.
    Marjan 35 jaar zonder belly top en pearsing.
    O ja , ik heb nog genoten van het glaasje champagne ook.
    En de houterigheid van Alan , Well his name is Woody!!!

  2. Jeroen Mirck Says:

    @Marjan: Mijn tekst is best positief, dacht ik zo. Ik deel een eigen filmpje, een paar eigen foto’s en een geschreven verslag met hen die interesse hebben in Woody Allen, daar lijkt me weinig zelfingenomens aan. Volgens mij is het eerder een traditioneel medium als de Volkskrant dat het soort verslag schrijft waar jouw ergernis zich op richt:

    “Voor een potje steengoede jazz hoefde je zondag niet naar Paradiso, dat was vantevoren al bekend. Woody Allen maakt zich zelf ook geen enkele illusie over de kwaliteit van zijn spel. ‘Heb mededogen. Ik vind het leuk om te doen, dat is alles.’ En mededogen kreeg hij. Het oudere, deels uit BN-ers bestaande publiek was gekomen voor de mens Woody Allen, niet voor de muzikant. Er hing een welwillende sfeer. ‘Eighty percent of success is showing up,’ zei Allen eens. Toen hij dat deed, keurig op tijd, werd hij met gejuich begroet.”

    Aaf Brandt Corstius was er ook en schreef uiteraard een column voor NRC.next. “Naar het concert van Woody Allen waren twee soorten mensen gekomen. Er waren mensen die fan waren van Woody Allens films, hem dolgraag in het echt wilden zien, en het prima vonden om daarvoor naar een jazzconcert te gaan waarbij hij op zijn klarinet speelde. En er waren mensen die fan waren van New Orleans-jazz, en die het op de koop toe namen dat een amateurklarinettist als Woody Allen in de band zat. Van die eerste groep – de Woody Allen-fans – waren er ongeveer vierhonderdachtennegentig, en van de tweede groep, de jazzfans, waren er ongeveer twee.”

  3. Eva Says:

    Hi Jeroen,

    Ik heb zojuist je verslag gelezen én de reactie van Marjan. Ik wilde even kwijt dat ik jouw verslag erg duidelijk, objectief (voor zover iemand objectief kan zijn dan) en positief vind. Ik snap niet hoe Marjan hier zo op kan reageren. Ik vind het totaal niet zelfingenomen wat je hebt geschreven, maar wel dat je een aantal punten in je stuk hebt genoemd die zogezegd noemenswaardig zijn.
    @ Marjan: Misschien had je de review beter nogmaals kunnen lezen alvorens zo te reageren.

  4. Jeroen Mirck » Blog Archive » Liefde in Barcelona: Cristina of toch Vicky? Says:

    […] Nog geen week nadat ik Woody Allen klarinet zag spelen in Paradiso, ging ik opnieuw naar hem kijken. Of beter gezegd: naar zijn nieuwe film Vicky Cristina Barcelona […]

  5. Natubico Says:

    Kan best zijn, dat die gasten dat puur voor hun lol doen.
    Maar ondertussen leggen ze wel enorme afstanden af in zo’n krat, die zoals bekend wel 19 keer zoveel uitstoot als een boot en. Hoeveel bomen zullen ze nog moeten planten, om die grap alsnog CO2-neutraal te maken? Laat ze fijn thuis voor ‘n webcam gaan zitten toeteren, dan kan iedereen, die maar wil ernaar kijken en luisteren, terwijl het milieu er veel minder door gedupeerd wordt.

  6. Jeroen Mirck Says:

    @Natubico: Dat argument kun je op iedere wereldtournee loslaten.
    Beetje geitenwollensokkengeneuzel, als je het mij vraagt.

  7. Natubico Says:

    Precies, wat kan ons die zielige ijsbeertjes op een laatste stukje Noordpoolijs schelen!?
    En als de dijken niet meer hoog genoeg zijn, dan schaffen we wel laarzen aan. Toch?

  8. Natubico Says:

    Neen dus. Meende ‘t ook niet. Trouwens wat is er fout met sokken van geitenwol? Ja, als je veganist bent, dan gebruik je in principe helemaal niets van ‘n dier en dus ook geen wol. Maar zelfs ‘n veganist kan er geen bezwaar tegen hebben, wanneer iemand de wol van ‘n schaap, die bij de wisseling van vacht afvalt, opraapt en er wol van spint. Of ‘n geit ook volkomen natuurlijk haren verliest, waarvan wol te maken valt, is dezerzijds momenteel niet bekend.
    Maar feit is, dat het gebruik van wol, zelfs als hij afgeschoren is, veruit de voorkeur verdient boven het gebruik van kunsttextiel voor kleding. In de eerste plaats kleeft daar namelijk het bezwaar aan, dat dit spul op chemische wijze gefabriceerd wordt, met alle nare consequenties van dien, zoals energieverbruik en milieuvervuiling, en op de tweede plaats is er het feit, dat kunststoffen, zoals acryl, minder goed overweg kunnen met de huid, dan volkomen natuurlijk materiaal, hetgeen bij sokken algauw resulteert in een minder aangename geurgewaarwording.
    Katoen is op zich nog het beste. Maar dat moet in de huidige situatie van nogal ver gehaald worden (ook weer CO2-uitstoot dus), terwijl er bij de hedendaagse teelt grote hoeveelheden chemische bestrijdingsmiddelen gebruikt plegen te worden, terwijl de oogst erg plantvijandig in z’n werk gaat. Niet meer met de hand geplukt door gospels zingende gastarbeiders, maar machinaal, waarbij de plant met wortel en al uit de grond gerukt wordt.
    Wel is er tegenwoordig eco-katoen. Bij de teelt hiervan worden dus geen chemische bestrijdingsmiddelen en
    geen kunstmest gebruikt, maar of hij ook met de hand geplukt wordt?
    Neen lekkere dikke (of dunne) sokken van de wol van hier te lande, bij voorkeur in vrijheid vertoevende, geiten hebben best wel wat. Toch?

Leave a Reply